Open Observatie: Peutertijd in de Zandbak
Vandaag observeer ik een groep peuters die samen spelen in de zandbak. Het is een zonnige middag en de kinderen zijn erg actief. Een peuter, een meisje met blond krullend haar, zit in het midden van de zandbak. Ze heeft een blauwe emmer in haar hand en probeert zand in een kleine graafmachine te scheppen. Haar concentratie is duidelijk zichtbaar: ze kijkt heel nauwkeurig naar het zand dat ze in de emmer schept, af en toe even opkijkend naar de andere kinderen die ook spelen.
Naast haar speelt een jongen met een rode schop. Hij zwaait de schop heen en weer en gooit zand naar de rand van de zandbak. Het meisje met de blauwe emmer kijkt op, lacht en zegt: "Hé, kijk uit, je gooit zand op mij!" De jongen stopt even, kijkt naar haar en zegt: "Sorry, wil je spelen?" Het meisje knikt enthousiast en schuift een beetje op zodat de jongen naast haar kan zitten. Ze beginnen samen zand in de emmer van de jongen te scheppen, elkaar af en toe behulpzaam aankijkend.
Het is duidelijk dat ze nog aan het ontdekken zijn hoe ze met elkaar kunnen communiceren, maar er is veel spontaan plezier en samenwerking zichtbaar in het spel. De zandbak is een plek waar ze veilig kunnen experimenteren met sociaal gedrag, bijvoorbeeld door samen te spelen, elkaar te helpen, maar ook door kleine frustraties die opkomen bij het delen van ruimte en speelgoed