Verhaal mevrouw Van Houten
Sinds kort verblijft mevrouw Van Houten op een psychogeriatrische afdeling van een verzorgingstehuis. Ze heeft diabetes type 2 en is insulineafhankelijk. Ook is mevrouw geestelijk achteruitgegaan. De situatie thuis was onhoudbaar geworden. Mevrouw is weduwe en 80 jaar. Ze heeft twee kinderen en vier kleinkinderen. Mevrouw heeft vroeger als naaister in een atelier gewerkt. Ze zingt graag. Een oude buurvrouw komt regelmatig op bezoek. De oudste dochter van mevrouw is contactpersoon, zij komt elke dag.
Medicatie:
8.00 uur: één maal daags 20 eenheden Lantus (insuline) subcutaan (wanneer de bloedglucosewaarde tussen 15 en 20 mmol is, dan vier eenheden Lantus extra injecteren)
8.00 uur en 18.00 uur: tweemaal daags zakje Movicolon (tegen obstipatie)(( oraal
Zo nodig: paracetamol 500 mg oraal
Zo nodig: oxazepam 5 mg oraal bij onrust
Mevrouw maakt een hulpbehoevende indruk. Ze zoekt naar woorden en vergeet afspraken. Ook raakt ze spulletjes op haar kamer kwijt. Met regelmaat kan ze zelfs haar eigen kamer niet meer vinden. Met de ADL valt op dat mevrouw de volgorde van aankleden niet meer goed weet. Zo trekt ze haar bh over haar blouse aan.
Tijdens de maaltijden in de huiskamer boert mevrouw of laat ze windjes. Sommige tafelgenoten ergeren zich hieraan.
Mevrouw klaagt dat haar dochter niet meer op bezoek komt. Ze huilt regelmatig en vertelt steeds dezelfde verhalen uit het verleden.
Mevrouw plast weinig, de urine ruikt sterk. De laatste maand wisselt de bloedglucosewaarde van mevrouw hevig. Mevrouw houdt veel van zoetigheid. In de koffie gebruikt ze twee zoetjes. Ook snoept ze graag mee van koekjes, cake of chocola, met als gevolg dat ze dan geen trek in de maaltijden heeft.
De verzorging controleert regelmatig de bloedglucosewaarden en dient de insuline toe.
Vanmorgen heeft Lia mevrouw geholpen met wassen en aankleden. Mevrouw is niet in haar doen, ze is wat huilerig. Het valt Lia op dat ze een droge tong en droge lippen heeft. Als Lia mevrouw vraagt of ze dorst heeft, knikt ze. Mevrouw ziet ook erg bleek en voelt zich misselijk.
Lia leest in het zorgplan dat de bloedglucosewaarde verhoogd is en vertrouwt het niet helemaal. Ze besluit de vitale functies te controleren. De vitale functies van mevrouw zijn: pols 100, RR 110/60, temperatuur 37,3 °C, ademhaling 20. In opdracht meet Lia voor het eerst zelfstandig een bloedglucose door middel van een vingerprik. De uitslag is 25mmol/l.
