2025 week 10 - de kip

• Taal
• Basisschool
• Groep 1,2

Goedemorgen, Olijke Olifanten

Goedemorgen, Toffe Tijger

Moeder Hen legde een ei.

Maar ze wist niet hoe ze het moest uitbroeden.

"Misschien komt het uit als ik er tegen praat," zei ze.

"Hallo Kleintje!" tokte ze.

"Kom uit het ei dan kun je je moeder  zien!"

Drie dagen lang praatte ze tegen het ei.

Maar er gebeurde niets.

"Misschien komt het uit als ik het te eten geef," 

zei Moeder Hen.

Ze kookte een pannetje spaghetti ...

... en gooide alles over het ei.

"Hallo Kleintje," kirde Moeder Hen.

"Kom maar uit je ei dan kun je je eten opeten."

Drie dagen lang ging ze zo door.

Maar er gebeurde niets.

Misschien komt het uit als ik het lekker warm aankleed," 

zei Moeder Hen.

Dus breide ze een warm, wollen jasje ...

... en spreidde het uit over het ei.

Op de tweede dag breide ze nog een jasje

en op de derde dag nog één.

Maar er gebeurde niets.

"Misschien komt het uit als ik het zachtjes heen en weer schommel," 

zei Moeder Hen.

Dus maakte ze een wieg van stukjes stro en madeliefjes ...

... en legde haar ei erin en schommelde.

Drie dagen lang schommelde ze de wieg.

Maar het ei kwam nog steeds niet uit.

Moeder Hen werd wanhopig.

"O jeetje," snikte ze, "mijn Kleintje komt niet uit het ei.

Als het niet uit het ei komt, dan kan het niet groeien.

"Misschien gaat het groeien als ik het in de grond plant."

Dus groef ze een gat in de grond, stopte het ei erin ...

... en begon het water te geven.

Drie dagen lang gaf ze het ei water.

Maar het ei kwam nog steeds niet uit.

Moeder Hen was erg bedroefd.

Ze had alles geprobeerd. Niets had geholpen.

Tranen stroomden over haar wangen.

Ze tilde haar ei op en liep naar huis.

"Ik zal je nooit zien, mijn Kleintje," huilde ze. 

"We zullen elkaar nooit leren kennen. Vaarwel!"

Moeder Hen was ook erg moe geworden.

Ze legde het ei op haar bed  en ging erop liggen.

Ze was zo moe dat ze drie dagen lang sliep, 

bovenop het ei.

Op de derde  dag barstte het ei

en het kuikentje kwam eruit.

"Hallo Moeder!" zei het kuikentje.

Moeder Hen was zo verrast dat

ze alleen maar kon zeggen: 

"Hallo Kleintje! Welkom thuis!"

Er waren eens drie kippen: Puntje, Langelat en Vrouw Hanekam.

Ze waren aan het bekvechten: "Wie van ons is het mooiste?"

Puntje had de mooiste jurk.

De mooiste benen had Langelat.

Vrouw Hanekam had de mooiste hoed.

Maar vraag de koning dan om raad!

Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat,

altijd gekibbel en gepraat

en ruzie die niet overgaat ...

Toen zei de koning van dat land:

"Het mooie van de buitenkant,

dat gaat voorbij, dat houdt geen stand.

Maar als je mooi bent, diep van binnen,

dan kun je hier de wedstrijd winnen.

Is dat begrepen, drie vriendinnen?

Dus wie het mooiste ei kan leggen,

die wordt prinses. Dat wou ik zeggen."

Toen liep de Koning naar zijn park. 

En alle kippen van zijn koninkrijk liepen achter hem aan.

Eerst begon Puntje te kakelen. 

Voorzichtig hurkte ze met haar schone jurk 

in het natte gras. 

Toen stond ze op en deed een stap opzij.

Soms kan ei zo prachtig lukken:

geen schram of krasje van het drukken.

De koning riep: "Met dit model

wint Puntje heus de wedstrijd wel!"

Langelat begon te kakelen. 

Maar ze vonden het allemaal erg zielig. Want een mooier ei leggen dan Puntje, dat kon toch niet?

Maar na tien minuten zei Langelat: "Hè hè, dat zit erop."

De Koning riep: "Zelfs Vogel Struis

heeft niet zo'n reuzen-ei in huis.

Had jij gedacht dat Langelat

zoiets geweldigs in zich had?"

Nee, dat hadden ze niet gedacht:

dat Langelat zoiets in zich had.

Vrouw Hanekam begon te hurken. Maar ze vonden het allemaal erg zielig. Want een mooier ei leggen dan Puntje, 

dat kon toch niet? En een groter ei leggen dan Langelat,

dat kon toch óók niet? Ze hoorden Vrouw Hanekam

haast niet kakelen. Zo wás Vrouw Hanekam: die ging

heel stilletjes haar gang.

Toen kwam er toch een groot kabaal:

de kippen juichten allemaal.

Dát was nog eens een eierschaal:

die leek wel van een liniaal.

En rood en blauw en groen en geel

en wit en zwart en weet ik veel

en het was allemaal nog heel!

Ze kakelden met schorre keel.

Niemand kon zeggen wat het beste ei was. Ook de Koning

kon het niet zeggen. En daarom werden ze alledrie 

prinses: 

en Langelat.

en Vrouw Hanekam 

Puntje 

Laatst hoorde ik weer iemand zeggen

dat ze nog alle drie de mooiste eieren leggen.

Dottie is zó blij en trots:

ze heeft een nest eieren gelegd,

voor de allereerste keer.

Ze zijn lichtbruin en mooi glad,

en ze glanzen prachtig.

Eigenlijk zou iedereen 

ze moeten zien!

Dottie stapt naar buiten 

en kijkt in het rond.      

"Waar is Eend?       

Zij is mijn beste vriendin.        ,

Zij is de eerste          

die mijn mooie eieren          

mag zien."         

Op een drafje loopt Dottie naar de vijver.

"Ha, Eend! Kom je naar mijn eieren kijken?

Ik heb ze pas gelegd. Ze zijn zó mooi!"

"Ik kan nu niet met je mee," zegt Eend.

"Mijn kleintjes leren net zwemmen."

Dottie kijkt naar de eendjes

die vrolijk in het water spetteren.

Ze is nog steeds heel trots

op haar prachtige eieren,

maar die donzige eendjes

zijn ook wel heel leuk. 

Een heel klein beetje minder blij

loopt Dottie verder. Ha, daar is Varken!

"Ga jij met me mee om naar mijn eieren te kijken?"

Maar Varken hoort het niet. Vijf vrolijke biggetjes

krioelen knorrend van plezier om haar heen.

Dottie denkt aan haar mooie eieren.

Ze kijkt naar de wriemelende biggetjes.

Wat zijn ze grappig!

In de wei staat Schaap. 

"Hallo!" roept Dottie.

"Wil jij misschien mijn eieren zien?

Ik heb ze pas gelegd. 

Ze zijn zó mooi!"

"Ik kan nu niet weg," 

zegt Schaap.

"Ik moet op mijn lammetjes passen."

Dottie kijkt naar de 

huppelende lammetjes.

Ze maken de gekste sprongen.

Toch zijn mijn eieren echt heel mooi, denkt ze.

In de wei staat Schaap. "Hallo!" roept Dottie.

"Wil jij misschien mijn eieren zien?

Ik heb ze pas gelegd. Ze zijn zó mooi!"

"Ik kan nu niet weg," zegt Schaap.

"Ik moet op mijn lammetjes passen."

Dottie kijkt naar de 

huppelende lammetjes.

Ze maken de gekste sprongen.

Toch zijn mijn eieren echt 

heel mooi, denkt ze.

Dottie kijkt 

de huppelende hondjes na.

Ze voelt zich eigenlijk

helemaal niet zo 

blij meer.

Dottie gaat maar weer naar het kippenhok terug.

Kijk, daar komt Hond aan! Ze loopt te wandelen

met haar pups - wel zeven kleine hondjes.

"Wil jij misschien ..." begint Dottie,

maar Hond heeft alleen maar oog voor haar jonkies.

De deur van de koestal staat open.

Dottie kijkt om het hoekje.

Misschien wil Koe wel

eventjes komen kijken?

"Hé, Koe! Kom eens hier!

Ik moet je iets vertellen."

"Ssst!" fluistert Koe. "Niet zo hard praten! Je maakt mijn kleintje wakker."

Ze knikt naar het stro. Vlak naast haar ligt een kalfje te slapen.

Wat is het lief! Dottie zucht.

Dottie loopt naar het kippenhok en kijkt

naar binnen. Daar liggen haar eieren:

lichtbruin, mooi glad en glanzend.

"En toch zijn het prachtige eieren,"

zegt Dottie tegen zichzelf.

"Ze liggen alleen zo stil ..."

Dottie klimt het hok in

en gaat op haar nest zitten.

Wat is dat nou?

"Oh NEE!" roept Dottie verschrikt.

"Nu heb ik ze ook nog gebroken!

Mijn mooie eieren- - helemaal kapot."

Grote tranen rollen over haar wangen.

Ze spatten op de eieren. En de barsten

worden groter en groter ...

Plop! Een geel, donzig kopje,

en nog één, en nog één!

Opeens is het nest vol kuikentjes.

"Piep! Piep! Pieperdepiep!"

Stomverbaasd houdt Dottie

op met huilen.

Wat zijn ze prachtig geel, haar kuikens,

en wat zijn hun veertjes zacht ...

Eigenlijk zou iedereen ze moeten zien.

Trots stapt Dottie over het erf

met haar kleintjes achter zich aan.

Alle andere dieren kijken naar haar!

"Wat een schatjes!"

roept Eend.

"Net zo donzig

als die van mij."

"Kijk eens hoe ze

door elkaar krioelen,

precies mijn biggetjes,"

knort Varken.

"Ze zijn even speels

als mijn lammetjes,"

vindt Schaap.

"Je kunt met ze gaan wandelen, zoals ik met mijn pups," zegt Hond.

"En weet je wat zo fijn is?" vraagt Koe. "Als ze lekker dicht tegen je aan kruipen, zoals mijn kalfje dat bij mij doet."

En Dottie ... die is zó blij en trots dat ze helemaal niks meer kan zeggen.