Forensische psychiatrie

Forensische volwassenen en jeugdpsychiatrie

Forensische (jeugd) psychiatrie

Forensische psychiatrie volwassenen

- Vorm van GGZ, verslavingszorg en GHZ.

- Je wordt verdacht van een strafbaar feit (of bent daarvoor veroordeeld).

- ÉN er zijn sterke aanwijzingen dat je een psychiatrische stoornis hebt.

Forensische zorg

- Cliënten waarbij de kans op recidive groot is. 

3 hoofdgroepen:

- Verdachten of veroordeelden

- Gedetineerde inclusief preventief gehechten.

- Personen met een TBS-maatregel

Totale forensische proces:

- Verdacht van een strafbaar feit.

- Voorkomen bij de rechter.

- Veroordeeld tot een voorwaardelijke straf of een maatregel tot forensische zorg.

- TBS met dwangverpleging of OFZ: Ambulant, klinisch of verblijfszorg.

- Onderzoeken op psychiatrische stoornis.

Ziektebeelden in de
forensische volwassen
psychiatrie:

Ziektebeelden:

- Antisociale persoonlijkheidsstoornissen (APS)

- Bordeline persoonlijkheidsstoornis (BPS)

- Schizofrenie

- Bipolaire stoornissen

- Drugs- en alcoholgerelateerde stoornissen

- Ook autismespectrumstoornissen

- Zwakbegaafheid.

Welke ziektebeelden/omgevingsfactoren zouden ervoor kunnen zorgen dat iemand ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard?

Ontoerekeningsvatbaar

Wanneer iemand een stoornis of ziekte heeft, waardoor je iemand niet kan verwijten dat er een strafbaar feit is gepleegd. 

Rechter laat zich hierin adviseren door psychologen en psychiaters. 

- Psychische stoornissen: Psychoses, Schizofrenie, 

- Ernstige stemmingsstoornissen

- ontwikkelingsstoornissen: Verstandelijke beperking

- Traumaregelateerde stoornissen

Degene moet op dat moment te maken hebben gehad met een stoornis.

TBS

Ter beschikkingstelling

TBS wordt opgelegd door de rechter en is bedoeld als een combinatie van straf en behandeling voor mensen die door hun psyschische gesteldheid niet volledig verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor hun daden. 

Doel: Behandelen van zijn/haar psychische stoornis en het risico op recidive te verminderen. 

Behandelingen:

 Farmacotherapie

- Psychotherapie (CGT, DGT)

- Traumatherapie

- Risicomanagement: Het leren herkennen van triggers voor crimineel gedrag, het ontwikkelen van vaardigheden om hiermee om te gaan. 

- Psycho-educatie

- Verslavingsbehandeling

- Vaardigheidstraining (ontwikkelen van sociale vaardigheden, emotionele regulatie)

- Familie- en systeemtherapie 

- Rehabilitatieprogramma's: Aanleren van pratkische vaardigheden

Stelling

Gedwongen opname in een forensisch psychiatrische instelling kan gerechtvaardigd zijn voor het beschermen van zowel de patiënt als de samenleving?

Stelling

Iemand die een zwaar delict heeft gepleegd en TBS heeft gekregen, verdient een nieuwe kans in de samenleving?

Stellingen:

De veiligheid van personeel en andere patiënten in de forensische psychiatrische instellingen moet altijd prioriteit hebben, zelfds als dit betekent dat de vrijheden van patiënten moet worden beperkt.

Casus

Mark (35), wordt opgenomen op een FPA na een veroordeling voor een ernstig gewelddadig misdrijf. HIj lijdt aan een combinatie van schizofrenie en een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Mark heeft een geschiedenis met ernstig agressief gedrag, zowel binnen de instelling als buiten. 

Momenteel vertoont Mark tekenen van depressie en apathie. HIj weigert deel te nemen aan groepstherapie en andere behandelingen. HIj heeft herhaaldelijk aangegeven dat hij het nu van de behandeling niet inziet en zichzelf als een verloren zaak beschouwt. Mark heeft verkaart dat hij niet van plan is om zijn medicatie in te nemen, hij gelooft dat het zijn geest beïnvloed op een  manier die hij niet prettig vindt. 

Aan de ene kant wil he team de veiligheid waarborgen voor het team en andere patiënten, aan de andere kant willen ze Mark helpen zijn psychische gezondheid te verbeteren. 

Ethisch vraagstuk:

Wat vind jij?

In hoeverre is een persoon met een ernstig psychische stoornis verantwoordelijk voor zijn/haar criminele daden? Waar ligt de grens tussen een handeling die voortkomt uit gebrek aan vrije wil door een stoornis en een handeling die nog steeds de verantwoordelijkheid van het individu draagt?

Vragen:

- Hoe kunnen verpleegkundigen een therapeutische relatie opbouwen en onderhouden met Mark, gezien zijn weerstand tegen behandeling en zijn voorgeschiedenis van agressief gedrag?

- Welke ethische overwegingen spelen een rol bij het besluitvormingsproces rond gedwongen behandeling en het toedienen van medicatie bij Mark?

- Hoe kunnen verpleegkundigen omgaan met het dilemma tussen het beschermen van Mark en anderen tegen potentieel schadelijk gedrag en het respecteren van zijn autonomie en recht op zelfbeschikking?

Forensische Jeugdpsychiatrie

Behandeling van jongeren tussen de 12 en 23 jaar die kampen met een combinatie van psychische- en gedragsproblemen en (dreigend) forensische problematiek. 

- Psychiatrische stoornissen zoals depressie, angststoornissen, bipolaire stoornissen, schizofrenie, gedragsstoornissen of persoonlijkheidsstoornissen, deze kunnen leiden tot forensische problematiek. 

- Betrokkenheid bij het strafrechtelijke systeem

- Gevaar voor zichzelf of voor anderen: Als gevolg van psychiatrische symptomen of gedragsproblemen. 

PIJ-maatregel:

Een behandelmaatregel voor jeugdigen bij wie er sprake is van een ontwikkelingsstoornis of psychische aandoening. 

Jeugd-TBS. 

Maximaal 7 jaar.

Doel van Forensische jeugdpsychiatrie:

- Behandeling van psychiatrische stoornissen

- Therapie en interventie

- Veiligheid en beveiliging

- Risicobeoordeling en - management

- Rehabilitatie en re-integratie

- Juridische samenwerking

Behandelingen:

- Therapeutische interventie: CGT, DGT, traumatherapie.

- Farmacotherapie

- Vaardigheidstraining: Emotionele regulatie, conflictoplossing, stressmanagement.

- Onderwijs en beroepsopleiding

- Traumagerichte therapie: TF-CBT, EMDR.

- Gezinsgerichte interventies: Verbeteren van gezinsdynamiek.

- Recreatie- en creatieve therapie

- Case management: Huisvesting, werk, onderwijs, juridische zaken

.- Risicomanagement: Identificeren van risicofacotren voor toekomstig crimineel gedrag. 

Ethisch vraagstuk

Tot welk punt ben je als verpleegkundige verantwoordelijk voor het gedrag van een minderjarige cliënt buiten de klinische setting? Hoe ga je om met ethische dilemma's die ontstaan wanneer cliënten buiten de instelling terugkeren naar potentieel schadelijke omgeving of gedrag.

Casus

Anne is een 14 jarig meisje dat is opgenomen in een forensische jeudpychiatrische instelling vanwege gewelddadig gedrag en criminele activiteiten. Ze heeft een voorgeschiedenis van misbruik en verwaarlozing en vertoont symptomen van PTSS en dissociatieve stoornissen. Sophie heeft moeite om relaties op te bouwen en vertoont vaak agressief gedrag naar medecliënten en personeel. 

Op een dag wordt Anne betrapt terwijl ze een medecliënt aanvalt tijdens een groepstherapie. Lisa raakt gewond en moet naar de SEH. Anne smeekt de verpleegkundige om haar niet te straffen of te rapporteren omdat ze bang is dat dit haar kansen op vrijlating zal schenden.

Vragen

- Op welke manier kan je als verpleegkundige de vertrouwenlijkheid van Anne respecteren, terwijl je toch de ernst van het incident en de veiligheid van anderen cliënten waarborgt?

- Hoe kan je als verpleegkundige rekening houden met de mogelijke impact van het rapporteren van Anne op haar herstel en therapeutische vooruitgang, gezien haar trauma en psychische gezondheidsproblemen?

- Welke interventies en ondersteuning kan je als verpleegkundige bieden aan zowel Anne als Lisa om hun emotionele welzijn te bevorderen na het incident?

- Hoe kun je als verpleegkundige bijdragen aan het voorkomen van incidenten in de toekomst? Kan dit?

Stelling

Vroege interventie en preventie van risicogedrag bij jongeren kunnen voorkomen dat zij betrokken raken bij criminele activiteiten.