signaalwoorden

• Nederlands
• MBO
• Studiejaar 1

Signaalwoorden

Het alles mag hotel – Aron Dijkstra

In het grote huis op Schoonerstraat 2 gebeurt NOOIT meer iets bijzonders. Alles staat waar het hoort te staan. Niets gebeurt wat niet hoort te gebeuren. Geen druktemakerij, geen gekke geluidjes, geen feestjes, geen foutjes. Het is er schoon, rustig, stil. Daar houden Emma en Tijmen helemaal niet van. Als zij maar iets doen wat kinderen horen te doen, wordt papa vreselijk boos. Hij roept streng: “Niets daarvan. Het is hier geen hotel!”

Op een ochtend kunnen de kinderen het niet meer aan. “Hier mag nooit wat!” krijst Tijmen. “Dat is helemaal niet waar!” brult papa. “Liegbeest!” gilt Emma. “Genoeg!” schreeuwt papa.

Ze lopen boos van elkaar weg. Papa de ene kant op, Emma en Tijmen de andere kant op. KEDENG! Gaat de voordeur. KLABAM! Knalt de achterdeur. Het kan niet langer.

“Dit is het stomste, stilste, saaiste huis in heel de wereld,” zucht Tijmen. “En papa is stom!” Emma trekt een gek gezicht. “Het is hier geen hotel!” doet ze papa na. De kinderen denken na. Emma zegt: “Er is geen andere manier: we maken een hotel!” “Een hotel?” vraagt Tijmen verbaasd. “Hoe dan?” “Nou gewoon, van ons huis. We mogen wel alles doen. Wij, papa, iedereen. WAT WE MAAR WILLEN.” “Dat vindt papa nóóit goed!” roept Tijmen. “PFFF! Papa moet wat minder zeuren,” zegt Emma. “Dit is beter voor iedereen. Voor papa.” Zo had Tijmen het nog niet bekeken.

Het alles mag hotel – Aron Dijkstra

In het grote huis op Schoonerstraat 2 gebeurt NOOIT meer iets bijzonders. Alles staat waar het hoort te staan. Niets gebeurt wat niet hoort te gebeuren. Geen druktemakerij, geen gekke geluidjes, geen feestjes, geen foutjes. Het is er schoon. En rustig. En stil. Maar daar houden Emma en Tijmen helemaal niet van. Als zij ook maar iets doen wat kinderen horen te doen, wordt papa vreselijk boos. Dan roept hij streng: “Niets daarvan. Het is hier geen hotel!”

Op een ochtend kunnen de kinderen het niet meer aan. “Hier mag ook nooit wat!” krijst Tijmen. “Dat is helemaal niet waar!” brult papa. “Liegbeest!” gilt Emma. “Genoeg!” schreeuwt papa.

En ze lopen boos van elkaar weg. Papa de ene kant op, Emma en Tijmen de andere kant op. KEDENG! Gaat de voordeur. KLABAM! Knalt de achterdeur. Zo kan het niet langer.

“Dit is het stomste, stilste, saaiste huis in heel de wereld,” zucht Tijmen. “En papa is ook stom!” Emma trekt een gek gezicht. “Het is hier geen hotel!” doet ze papa na. De kinderen denken na. Dan zegt Emma: “Er is geen andere manier: we maken een hotel!” “Een hotel?” vraagt Tijmen verbaasd. “Hoe dan?” “Nou gewoon, van ons huis. Dan mogen we wel alles doen. Wij, papa, iedereen. WAT WE MAAR WILLEN.” “Maar dat vindt papa nóóit goed!” roept Tijmen. “PFFF! Papa moet wat minder zeuren,” zegt Emma. “Dit is beter voor iedereen. Ook voor papa.” Zo had Tijmen het nog niet bekeken.