lln versie par. 1.4 De nieuwe kaart van Europa

H1 De eerste wereldoorlog
1.4 De nieuwe kaart van Europa
1 / 29
suivant
Slide 1: Diapositive
GeschiedenisMiddelbare schoolhavo, vwoLeerjaar 3

Cette leçon contient 29 diapositives, avec diapositives de texte et 4 vidéos.

time-iconLa durée de la leçon est: 45 min

Éléments de cette leçon

H1 De eerste wereldoorlog
1.4 De nieuwe kaart van Europa

Slide 1 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Par. 1.4
- hoe na de WOI de vrede werd gesloten: Vrede van Versailles
- dat er veel nieuwe staten ontstonden
- dat het nationalisme grote invloed had
- hoe de Republiek Turkije is ontstaan
- dat er toch weer spanningen tussen allerlei volkeren ontstonden

Slide 2 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Leerdoel
Aan het eind van deze les kun je herkennen en uitleggen op welke manier Europa veranderde door de Eerste wereldoorlog en hoe er nieuwe spanningen ontstaan in Europa.

Slide 3 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Vredesonderhandelingen 
in Parijs
januari 1919




Een wapenstilstand (1918) is nog geen vrede. Hierover werd 
tussen januari en juni 1919 onderhandeld in de spiegelzaal van Versailles 
Vrede van Versailles.

Slide 4 - Diapositive

precies vijf jaar na de moord op Frans Ferdinand werd het Verdrag getekend
In 1871 werd in de Spiegelzaal van Versailles, de trots van Frankrijk,  het Duitse Keizerrijk uitgeroepen. Keizer Wilhem I werd er tot keizer gekroond. 
Dit gebeurde nadat Frankrijk in de Frans-Duitse oorlog verloren had van de Duitsers. Voor de Fransen was het verliezen al erg, maar deze gebeurtenis maakte de vernedering compleet.

Slide 5 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 6 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 7 - Vidéo

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 8 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

0

Slide 9 - Vidéo

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 10 - Vidéo

Cet élément n'a pas d'instructions

Wat werd er in 1919 geregeld in het Verdrag van Versailles?
1.  vrede met Duitsland
2. kaart van Europa werd veranderd omdat:
- grote oude rijken verdwenen (Oostenrijk-Hongarije, Ottomaanse Rijk, Russische Tsarenrijk en Duits keizerrijk
- nieuwe landen ontstaan (Polen, Finland, Estland, Letland, Litouwen)
3. oprichting Volkenbond

Slide 11 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Verdrag = Diktat
- Duitsland werd zwaar bestraft 
- Duitsland mocht niet meebeslissen
- het Verdrag werd opgelegd (= diktat): Dui moest akkoord gaan anders werden de gevechten hervat

Slide 12 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 13 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 14 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

14 punten van Wilson
  • Vrijheid voor alle volken: elk volk moet een eigen land hebben, met eigen grenzen (= zelfbeschikkingsrecht)

  • Democratie voor alle landen

  • Oprichting Volkenbond (voorloper Verenigde Naties: eerst praten, dan vechten). Doel = voorkomen oorlog

Slide 15 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

multi-etnisch = staat met meerdere volkeren

Slide 16 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

natiestaat = staat waar alle inwoners  behoren tot hetzelfde  volk. Geldt voor weinig landen. IJsland is een voorbeeld van een natiestaat.

Slide 17 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 18 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 19 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 20 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 21 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 22 - Vidéo

Cet élément n'a pas d'instructions

Turkije samengevat:
De geallieerden wilden ook het Turkse deel van het Ottomaanse rijk onderling verdelen. Maar in Turkije leven ook mensen van Griekse afkomst, met name in West-Turkije.
Volgens een in 1920 opgesteld vredesverdrag zou de sultan een deel van Anatolië overhouden. 
Griekenland kreeg dan een gebied rondom Smyrna (West-Anatolië) waar sinds de oudheid veel etnische Grieken leefden. De Turkse nationalisten waren het hier niet mee eens en
al snel ontstond er een gewapend conflict tussen Grieken en Turken.
De Turken winnen en zetten de sultan af: Turkije wordt een republiek onder leiding van de op het westen georiënteerde Mustafa Kemal Atatürk (1923)

Slide 23 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

mandaatgebied =
een gebied dat namens de Volkenbond bestuurd wordt door de geallieerden (Frankrijk of Groot-Brittannië)

Slide 24 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 25 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

in het moderne Turkije leven Koerdische en Armeense minderheden ==> conflicten 

Slide 26 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Slide 27 - Diapositive

Cet élément n'a pas d'instructions

Mustafa Kemal Atatürk
(= vader der Turken)
Verdreef de Grieken uit Anatolië 

Etnische zuiveringen

1923: Turkije wordt Republiek, Kemal wordt president

Slide 28 - Diapositive

Hij voerde verregaande sociale en politieke hervormingen door om van Turkije een modern land te maken. Hij wou definitief afrekenen met de Ottomaanse erfenis van zijn land. Zijn grootste hervorming was de scheiding van religie en staat. In 1924 schafte hij de sharia-rechtbank en het kalifaat af. Hierop werd ook de gewezen kalief Abdülmecit II, een neef van Mehmet VI, gedwongen Turkije te verlaten. Vanuit islamitische landen werd geprotesteerd tegen deze actie van Mustafa Kemal, waarna zij verschillende congressen organiseerden (Cairo 1926, Mekka 1926, Jeruzalem 1931) om een nieuwe kalifaat te kiezen, maar zij kwamen niet tot een consensus.

Het burgerlijk wetboek werd overgenomen door Zwitsers burgerlijk wetboek en het strafrecht werd overgenomen door het Italiaanse strafrecht. Hij schafte polygamie af. Hij voerde een kledingcode in voor een moderne, westers georiënteerde kledingwijze. Hij liet het Arabische alfabet vervangen door het Latijnse. Om het analfabetisme in het land te bestrijden werden onder zijn leiding duizenden nieuwe scholen gebouwd, werd het basisonderwijs gratis en verplicht gemaakt. In 1934 werd de achternamen-wet ingevoerd. Iedereen in het land moest voortaan een familieachternaam hebben. Het Turkse parlement gaf hem de achternaam Atatürk, wat 'Vader der Turken' betekent, als erkenning voor de rol die hij speelde bij de bouw van de moderne Turkse Republiek.[10]

Hij maakte iedereen in het land tot Turks staatsburger en propageerde een sterk nationalisme als middel om onderlinge verbondenheid onder het volk te creëren. Zijn regering voerde een beleid van turkicisatie om een homogene en verenigde natie te creëren.[11][12][13] Onder Atatürk werden niet-Turkse minderheden onder druk gezet om in het openbaar Turks te spreken,[14] niet-Turkse toponiemen en achternamen van minderheden moesten worden gewijzigd in Turkse uitleveringen.[15][16]

Vrouwenrechten

Achttien vrouwen werden gekozen tot het Turkse parlement in de verkiezingen van 1935.
In de Ottomaanse periode was de positie van de vrouw ondergeschikt aan die van de man. Atatürk vond dat Turkije zich niet naar een moderne maatschappij kon ontwikkelen, als vrouwen niet op een gelijkwaardige manier kunnen participeren in de samenleving. Atatürk wou daarom een einde maken aan de achterstelling van de vrouw, hoewel deze vrouwenemancipatie voornamelijk van bovenaf opgelegd werd. In de beginjaren van de republiek was er ook een vrouwenbeweging (Kadınlar Halk Fırkası) actief, die ijverde voor betere rechten voor vrouwen. Bekende vrouwen bij deze beweging waren Nezihe Muhiddin en Halide Edib Adıvar.


Mustafa Kemal Atatürk
(= vader der Turken)
Doel van Kemal: 
modern, industrieel  Turkije waar staat en religie gescheiden zijn; westers strafrecht; Arabisch schrift vervangen door latijns schrift; veel aandacht voor onderwijs; gelijke rechten vrouw - man  enz.

Middel: Turks nationalisme ==> bijv.iedereen moest Turks spreken

Slide 29 - Diapositive

Hij voerde verregaande sociale en politieke hervormingen door om van Turkije een modern land te maken. Hij wou definitief afrekenen met de Ottomaanse erfenis van zijn land. Zijn grootste hervorming was de scheiding van religie en staat. In 1924 schafte hij de sharia-rechtbank en het kalifaat af. Hierop werd ook de gewezen kalief Abdülmecit II, een neef van Mehmet VI, gedwongen Turkije te verlaten. Vanuit islamitische landen werd geprotesteerd tegen deze actie van Mustafa Kemal, waarna zij verschillende congressen organiseerden (Cairo 1926, Mekka 1926, Jeruzalem 1931) om een nieuwe kalifaat te kiezen, maar zij kwamen niet tot een consensus.

Het burgerlijk wetboek werd overgenomen door Zwitsers burgerlijk wetboek en het strafrecht werd overgenomen door het Italiaanse strafrecht. Hij schafte polygamie af. Hij voerde een kledingcode in voor een moderne, westers georiënteerde kledingwijze. Hij liet het Arabische alfabet vervangen door het Latijnse. Om het analfabetisme in het land te bestrijden werden onder zijn leiding duizenden nieuwe scholen gebouwd, werd het basisonderwijs gratis en verplicht gemaakt. In 1934 werd de achternamen-wet ingevoerd. Iedereen in het land moest voortaan een familieachternaam hebben. Het Turkse parlement gaf hem de achternaam Atatürk, wat 'Vader der Turken' betekent, als erkenning voor de rol die hij speelde bij de bouw van de moderne Turkse Republiek.[10]

Hij maakte iedereen in het land tot Turks staatsburger en propageerde een sterk nationalisme als middel om onderlinge verbondenheid onder het volk te creëren. Zijn regering voerde een beleid van turkicisatie om een homogene en verenigde natie te creëren.[11][12][13] Onder Atatürk werden niet-Turkse minderheden onder druk gezet om in het openbaar Turks te spreken,[14] niet-Turkse toponiemen en achternamen van minderheden moesten worden gewijzigd in Turkse uitleveringen.[15][16]

Vrouwenrechten

Achttien vrouwen werden gekozen tot het Turkse parlement in de verkiezingen van 1935.
In de Ottomaanse periode was de positie van de vrouw ondergeschikt aan die van de man. Atatürk vond dat Turkije zich niet naar een moderne maatschappij kon ontwikkelen, als vrouwen niet op een gelijkwaardige manier kunnen participeren in de samenleving. Atatürk wou daarom een einde maken aan de achterstelling van de vrouw, hoewel deze vrouwenemancipatie voornamelijk van bovenaf opgelegd werd. In de beginjaren van de republiek was er ook een vrouwenbeweging (Kadınlar Halk Fırkası) actief, die ijverde voor betere rechten voor vrouwen. Bekende vrouwen bij deze beweging waren Nezihe Muhiddin en Halide Edib Adıvar.