Mummies (5)

• Geschiedenis
• Basisschool
• Groep 7,8

Waarom

maakten Egyptenaren mummies van overleden

mensen?

Dat heeft te maken met de 

Ka

Ba 

Ach

De Egyptenaren geloofden dat ieder persoon in zijn of haar lichaam drie zielen had.

Zo was er de ka (de levensenergie, uitgebeeld als twee uitgestrekte armen); de ba (vrij rondvliegende

ziel, uitgebeeld als vogel met mensenhoofd) en de ach (een soort geest, vaak uitgebeeld als een reiger). De ach, zo dacht men, ging na de dood naar de hemel.

Maar voor de ka en de ba

was nog steeds een lichaam nodig om iedere

nacht weer naartoe te gaan. Daarom moest het

lichaam na de dood goed bewaard blijven.

Eerst werden de Egyptenaren in het zand begraven. De lichamen werden zo goed bewaard. Maar belangrijke mensen welke laten zien hoe rijk ze waren. Zij gingen grafkelders maken en kisten. Maar de lichamen werden niet zo goed bewaard als in het zand.

Zo kwam men erbij om

mummies te gaan maken.

Na het overlijden werd het lichaam van de dode

meestal overgebracht naar een speciale plek aan de westoever van de Nijl. De westoever was de kant van de doden, omdat het westen de

plek is waar de zon ondergaat.

De Egyptenaren dachten dat de zon (de zonnegod Ra) elke dag ‘doodging’ bij het ondergaan en vervolgens opnieuw werd geboren bij het opgaan. Aan de westoever werd het lichaam dan eerst gewassen. Daarna ging het naar de plaats waar de balseming plaatsvond.

Alleen de rijkste mensen konden zich deze volledige balseming veroorloven. De balsemers

waren speciale priesters. De leider van deze priesters droeg een Anoebismasker; Anoebis

was namelijk de god van het mummificeren.

Het ‘openen van de mond’ was een speciaal ritueel waarbij de priesters ervoor zorgden dat de dode in de onderwereld alle zintuigen weer kon gebruiken.

Met verschillende werktuigen

en messen raakten zij de mond, neus en ogen van de mummie  aan. Zo werden die op een magische

manier weer geopend en konden ze weer gebruikt worden. De dode kon dus weer eten en ademen, en de ziel kon in het lichaam terugkeren.

Als de mummie klaar was, werd deze in een kist

gelegd en de kist werd vervolgens in een ondergrondse

grafkamer geplaatst.

Rijke mensen kregen soms een dodenboek mee. Een dodenboek was een soort van reisgids waarin nauwkeurige aanwijzingen werden

gegeven over hoe je in de onderwereld terecht kon komen.

De Egyptenaren geloofden dat de overledene

na een tocht door de onderwereld in een speciale

ruimte terechtkwam, de Hal van de Twee Waarheden.

Hier werd de overledene dan voorgeleid aan de god Osiris, de eerste mummie ooit. In deze hal stond een grote weegschaal. Op die weegschaal moest het hart van de overledene gewogen worden. Aan de ene kant lag zijn of haar hart, en aan de andere kant lag meestal

een veer.

Dit was de veer van de godin Maät. Zij was de godin van de goede orde, van hoe de dingen horen. Als je tijdens je leven geleefd had volgens de wetten van Maät, dan was er niets aan de hand. Het hart was dan  namelijk

zo licht als een veertje en je mocht door naar het mooiste deel van het hiernamaals.

De Egyptenaren noemde het hiernamaals Rietvelden!

Was het hart zwaarder

dan de veer, dan werd het hart opgegeten door Ammoet: een monster met het hoofd van

een krokodil, de manen en het voorlijf van een leeuw en de achterpoten van een nijlpaard. Was je hart opgegeten, dan kon je niet meer bij de

Rietvelden komen.

Om er helemaal zeker van te zijn dat de weegschaal in evenwicht zou zijn,

werd er vaak een speciale amulet op de borst van de mummie gelegd. Hier stond een spreuk op die er voor zorgde dat je hart zich niet tegen 

je zou keren, en je toch goed bij die Rietvelden terechtkwam.

Dierenmummies

De Egyptenaren geloofden dat de ziel van goden in een dier kon huizen. Dat dier was dan heilig. Daarom werden bepaalde dieren in tempels vereerd en anderen werden soms geofferd aan de goden.

Kleur de kleurplaat 

Anoebis met mummie.