DRAMA | Les 10

• Drama
• MBO
• Studiejaar 1

DRAMA | LES 10

DE KUNST VAN FALEN

WIE-WAT-WAAR

OPWARMER | SONYA & RINS

Alle spelers staan in een grote kring. De spelleider begint, en kijkt naar een willekeurig persoon in de kring. Als die persoon terugkijkt, loopt de spelleider naar deze persoon om zijn plek in te nemen. De persoon die net werd aangekeken, zoekt nu weer oogcontact met een nieuw persoon. Hij doet dit terwijl de spelleider naar hem toeloopt. Iedereen mag zelf dus pas gaan lopen als hij oogcontact heeft gevonden. Als dit goed gaat kunnen meerdere personen tegelijk beginnen met kijken. Er wisselen nu dus meerdere koppels tegelijk van plek.

DE KUNST VAN HET FALEN

De kunst van het falen is genieten van het falen, voluit de fout in gaan en die fout zo mogelijk niet verdoezelen, maar juist gebruiken.

Theatersport is improvisatie, en bij improvisatie gaat nogal eens wat mis. Dat is niet erg, dat is juist leuk, zowel voor het publiek als voor de speler zelf. Als een speler alles maar goed doet, wordt het publiek daar niet warm of koud van. Als het publiek ziet dat een speler soms óók niet meer weet hoe hij verder moet, zal deze speler des te meer waardering krijgen als hij het spel wél tot een goed einde weet te brengen.

DE KUNST VAN HET FALEN

Er is geen goed of fout bij theatersport. Elk aanbod kan een verrassende of spectaculaire wending aan de scène geven. Omdat wij zijn opgevoed met goed en fout wijzen we vaak onze eerste impuls af, omdat we denken dat die niet goed genoeg is, en gaan we op zoek naar een 'beter' idee. Het gevolg hiervan is, dat we niet meer improviseren, maar bedacht gaan spelen. Eej ander gevolg is dat je jezelf blokkeert, en als je jezelf blokkeert, blokkeer je in wezen ook de ander. Elk aanbod - hoe gek ook- is voer tot spelen. 'De kunst van het falen' laat je ervaren om jezelf niet te blokkeren, en om plezier te hebben in het 'fout' doen. Veel spelvormen uit de hierna beschreven lessen zijn saai als ze goed gaan: pas wanneer er lekker veel 'fouten' worden gemaakt, worden ze leuk.

VERBODEN TE LACHEN

De spelers worden in twee teams verdeeld. Van elk team komt een speler naar voren en deze twee gaan samen op een locatie spelen. Wanneer één van de spelers moet lachen, is deze persoon af en wordt hij vervangen door een andere speler van zijn team.

Speldoel: ontdekken dat het spelers véél leuker is als je af en toe bewust de fout ingaat.

Vier spelers. De spelleider geeft elke speler een briefje met daarop een bekend persoon, maar wel zodanig dat de spelers zelf niet zien wat er op hun briefje staat. Het briefje wordt dus bijvoorbeeld met een wasknijper aan de kraag vastgemaakt (op de rug), of met een elastiekje tegen het voorhoofd. De spelers spelen vervolgens een scène waarin ze er allemaal achter moeten zien te komen (door aanwijzingen van de anderen) wie zij zelf zijn. Als een speler weet wie hij is, benoemt hij zichzelf. De scène gaat gewoon door, net zo lang tot iedereen weet wie hij is. Dan wordt de scène afgerond.

DRIE IN DE PAN

Drie of vier spelers spelen een korte scène. Deze scène is neutraal, zonder hoog oplaaiende emoties of enorme schokkende gebeurtenissen. De andruk moet liggen op handelingen, niet op dialogen. Een speler zet de scène op: de andere spelers komen erbij indien de scène er om vraagt. Als de scène is afgelopen, wordt hij door dezelfde spelers precies hetzelfde overgespeeld, maar nu met een aan het publiek gevraagde emotie. Daarna nog een keer, met weer een andere emotie. Probeer de dialogen zo veel mogelijk exact hetzelfde te houden, zodat de scène echt alleen door de emotie verandert, en niet door de inhoud.

Speldoel: platform neerzetten: tot de kern van een verhaal komen (korte scène): zien welke gevolgen het toevoegen van een emotie heeft.

Suggestie: relatie, locatie, handeling

DE DIERENWINKEL

JULLIE FAVORIET?