Wereldburgerschap les 1

• Burgerschap
• MBO
• Studiejaar 2

Deze video is niet meer beschikbaar

Welke video was dit?

De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties is het "dagelijkse parlement" binnen de organisatie. In de Algemene Vergadering hebben alle VN-lidstaten zitting. De Algemene Vergadering kan alleen politiek niet-bindende uitspraken doen, dit in tegenstelling tot de Veiligheidsraad die bindende besluiten kan nemen. Alle leden van de VN hebben stemrecht in de Algemene Vergadering, waarin ze afgevaardigd zijn via meerdere (permanente) vertegenwoordigers.

De Algemene Vergadering houdt een jaarlijkse sessie, die geopend wordt in september van elk jaar, en speciale bijeenkomsten.

De Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties (afgekort ECOSOC, voor Economic and Social Council) is net als de Veiligheidsraad een hoofdorgaan van de Verenigde Naties. Het doel van ECOSOC is de bevordering van samenwerking op economisch, sociaal en humanitair gebied. De ECOSOC is niet permanent in functie maar komt enkele keren per jaar bijeen.

Het Internationaal Gerechtshof (ook wel Internationaal Hof van Justitie genoemd; Frans: Cour internationale de justice; Engels: International Court of Justice, ICJ) is het belangrijkste gerechtelijke orgaan binnen de Verenigde Naties. Het hof houdt zich bezig met rechtsgeschillen tussen staten. Het bestaat uit 15 rechters die worden gekozen door de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad. Het Internationaal Gerechtshof is gevestigd in Den Haag in het Vredespaleis.

Het Secretariaat zorgt voor onderzoeken, informatie en faciliteiten die andere organen van de Verenigde Naties nodig hebben voor de besprekingen en de vergaderingen. Een tweede taak van het Secretariaat is het uitvoeren van taken die zijn opgedragen door de VN Veiligheidsraad, de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties of andere organisatorische organen

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties is het hoogste bestuursorgaan van de Verenigde Naties. Hij draagt de verantwoordelijkheid voor de handhaving van de internationale vrede en veiligheid en heeft de bevoegdheid daarbij gebruik te maken van militaire middelen.[29] De Veiligheidsraad heeft vijf permanente leden, die een vetorecht hebben: de Volksrepubliek China (tot 1972 was Taiwan als opvolger van Nationalistisch China lid met vetorecht), de Verenigde Staten, Rusland (dat na 1991 de Sovjet-Unie opvolgde), Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. In de Veiligheidsraad hebben nog tien andere landen zitting, die voor een periode van twee jaar worden gekozen. Deze niet-permanente leden hebben geen vetorecht en kunnen overstemd worden. De Veiligheidsraad beslist onder andere over de uitvoering van vredesoperaties en heeft de macht om nieuwe lidstaten die bij de Verenigde Naties willen komen af te wijzen, door middel van het vetorecht.

De Trustschapsraad is een van de bestuursorganen van de Verenigde Naties. De Raad heeft als functie om toezicht uit te oefenen op het bestuur van de trustgebieden, die formeel onder het internationale trustschapsstelsel worden geplaatst, maar de facto quasi-koloniaal bestuurd worden door telkens een van de lidstaten. De Raad telt als enige lidstaten de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad: de Volksrepubliek China, de Verenigde Staten, Rusland (oorspronkelijk de Sovjet-Unie), het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk.

dit zijn de kerntaken van de VN

het rad zal de lln verdelen per onderwerp. Het rad kiest de LLN en jij geeft het onderwerp aan.

kies de optie: 

'nog een keer draaien zonder [naam LLN ]'

het rad zal de lln verdelen per onderwerp. Het rad kiest de LLN en jij geeft het onderwerp aan.

kies de optie:

'nog een keer draaien zonder [naam LLN ]'

het rad zal de lln verdelen per onderwerp. Het rad kiest de LLN en jij geeft het onderwerp aan.

kies de optie:

'nog een keer draaien zonder [naam LLN ]'

het rad zal de lln verdelen per onderwerp. Het rad kiest de LLN en jij geeft het onderwerp aan.

kies de optie:

'nog een keer draaien zonder [naam LLN ]'

het rad zal de lln verdelen per onderwerp. Het rad kiest de LLN en jij geeft het onderwerp aan.

kies de optie:

'nog een keer draaien zonder [naam LLN ]'

Bronnen voor de antwoorden:

dit is om te spiegelen of de LLN in de goede richting zitten.

https://unric.org/nl/60-manieren-waarop-de-vn-werken/

https://nl.wikipedia.org/wiki/Verenigde_Naties

Vredesoperaties:

Initiatieven voor VN-vredesoperaties verschillen van kleine, diplomatieke of politieke delegaties tot grote mobilisaties van vredestroepen. Van 1948 tot 2003, waren er 56 VN-vredesmissies, 13 missies waren nog actief op het einde van 2003. 130 landen hebben in deze periode vredestroepen geleverd, waarvan 89 ook nog in 2003. Canada en Fiji hebben vrijwel van elke vredesmacht deel uitgemaakt. Het is de VN Veiligheidsraad die besluit om een vredesoperatie uit te voeren.

Indien actief onder verantwoordelijkheid van de Verenigde Naties dragen burger-waarnemers witte kledij met daarop duidelijk de afkorting "UN", van United Nations, in het zwart. Militairen van een VN-vredesmacht dragen hun nationale uniform, maar hoofddeksel heeft de lichtblauwe kleur van de VN-vlag, met daarop een VN-insigne of de afkorting "UN" in het wit. Men spreekt wel van blauwmutsen of blauwhelmen. De burger- en/of militaire voertuigen zijn helwit met daarop duidelijk leesbaar de afkorting "UN" in het zwart. Vaak is er op de voertuigen ook een VN-vlag bevestigd.

Vredesonderhandelingen:

Vrede is een heilzame toestand van rust en harmonie en de afwezigheid van stoornis, twist of strijd.^[1] Het woord vrede is een oud Germaans woord dat samenhangt met vrij en oorspronkelijk rechtstoestand van zekerheid betekende.

Het begrip vrede wordt vaak in één adem genoemd met een tegendeel, oorlog. Het Nederlandse woord vrede betekende rond 1200 een wettelijke bescherming tegen wapengeweld, waaruit die tegenstelling nog eens blijkt.^[1]

Met een vredesverdrag wordt de overgang van oorlog (wapenstilstand) naar vrede gemarkeerd, met een oorlogsverklaring het omgekeerde. De VN bemiddelt hier dus in.

Ontwapening:

De gedwongen vernietiging van wapens na een nederlaag, zoals door het Verdrag van Versailles (1919) opgelegd aan Duitsland. 2) Bilaterale overeenkomsten tussen landen, zoals tussen de VS en de Sovjet-Unie, om tot wederzijdse vermindering van wapens te komen.

Artikel 11 van het Handvest van de VN

1. De Algemene Vergadering kan de algemene beginselen van samenwerking bij het handhaven van de internationale vrede en veiligheid behandelen, met inbegrip van de beginselen voor ontwapening en wapenbeheersing, en kan met betrekking tot die beginselen aanbevelingen doen aan de Leden of aan de Veiligheidsraad, of aan beide. 

Ondersteuning bij democratische verkiezingen: De VN heeft in de hele wereld op grote schaal bijgedragen tot de bevordering en versterking van democratische instellingen en procedures. De VN heeft het voor velen mogelijk gemaakt deel te nemen aan vrije en eerlijke verkiezingen – onder meer in Cambodja, Namibië, El Salvador, Eritrea, Mozambique, Nicaragua, Zuid-Afrika, Kosovo en Oost-Timor. De organisatie verleende ook electorale steun en advies, en zag toe op de tenuitvoerlegging van de stembusuitslagen in meer dan 90 landen. Vaak betekende dit een mijlpaal in de geschiedenis van deze naties, bijvoorbeeld in Afghanistan, Irak en Burundi.

Dekolonisatie: is het proces waarbij kolonies zelfstandig worden van een moederland. De term wordt vooral gebruikt voor het proces waarbij niet-Europese koloniën van Europese koloniale mogendheden onafhankelijk werden.

Drugs:

Op basis van de drie VN-verdragen inzake drugs probeert het VN-bureau voor drugs en criminaliteit (UNODC) de levering van en vraag naar verdovende middelen te reduceren. Tegelijkertijd pakt het bureau ook de sociale en medische gevolgen aan van drugsmisbruik, met inbegrip van de verspreiding van HIV/aids door drugsgebruik. Het bureau steunt hierbij politie en justitie, op lokale programma’s voor drugspreventie en afkicken, en op initiatieven om boeren te helpen bij de overstap van de productie van illegale gewassen naar een legale en duurzame kostwinning.

Criminaliteit:

Het VN-bureau voor drugs en criminaliteit werkt samen met landen en andere organisaties in de strijd tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad. Met juridische en technische steun en de versterking van strafrechtelijke systemen bestrijden ze corruptie, het witwassen van geld, drugs- en mensenhandel en het smokkelen van vluchtelingen. Het bureau speelt een belangrijke rol bij de ontwikkeling en implementatie van internationale wetgeving.

Economische ontwikkeling:

De Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) helpen veel landen bij het verbeteren van het economische beleid, verstrekken tijdelijke financiële steun aan landen om problemen met hun betalingsbalans op te lossen en organiseren opleidingen voor ambtenaren belast met het beheer van overheidsfinanciën.

Ontwikkeling van ontwikkelingslanden: 

De Verenigde Naties besteedt volop aandacht en middelen aan het bevorderen van de levensstandaard en het vergroten van vaardigheden en kansen voor mensen in de hele wereld. Sinds 2000 gebeurt dit op basis van de Millennium Ontwikkelingsdoelen (MDG’s). Jaarlijks spendeert het VN-systeem, exclusief de internationale financiële instellingen, meer dan 10 miljard dollar aan ontwikkeling.

(vaccinatie, kindersterfte, industrie, natuurrampen, klimaat en ozonlaag, landmijnen, voedselhulp)

Deels mensenrechten: 

Sinds de aanvaarding door de Algemene Vergadering van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, in 1948, heeft de Verenigde Naties meegewerkt aan de totstandkoming van een lange reeks verdragen met betrekking tot de politieke, burgerlijke, economische, sociale en culturele rechten van de mens. Met de behandeling van individuele klachten richten de mensenrechtenorganen van de VN de aandacht van de wereld op folteringen, verdwijningen en willekeurige opsluiting, en voert de organisatie internationaal de druk op om regeringen te dwingen hun mensenrechtenpolitiek te verbeteren.

Universele Verklaring van de Rechten van de Mens

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) is een verklaring die op 10 december 1948 is aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties (A/RES/217) om de Rechten van de mens (basisrechten/grondrechten) te omschrijven. De UVRM is tot op heden van grote betekenis als algemene morele en juridische standaard, als vaak gebruikte bron voor een nieuwe internationaal verdrag of een nationale grondwet en als basis van het werk van mensenrechtenactivisten en -organisaties.

Joegoslavië- en Rwanda-tribunaal

is een internationaal tribunaal voor het vervolgen van personen die worden verdacht van het schenden van internationaal humanitair recht, gepleegd op het grondgebied van het voormalig Joegoslavië vanaf 1 januari 1991. In 2010 richtte de VN het Internationaal Restmechanisme voor Straftribunalen (MICT) op, dat vanaf 2013 het overgebleven werk van het Joegoslaviëtribunaal zou overnemen. Alleen als een beroep tegen een uitspraak was ingediend voor 1 maart 2013 zou dit nog door het tribunaal behandeld worden. 

Rwanda tribunaal was een internationaal tribunaal onder auspiciën van de Verenigde Naties dat zich tot december 2015 bezighield met de vervolging van internationale misdaden gepleegd in Rwanda gedurende het kalenderjaar 1994, waaronder met name de Rwandese Genocide. Het tribunaal was gevestigd in de Tanzaniaanse stad Arusha.

Vrouwenverdrag

Het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women, afgekort als CEDAW) is gebaseerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. In het Nederlands staat het ook wel bekend als het VN-Vrouwenverdrag

Discriminatie van vrouwen wordt in het verdrag als volgt gedefinieerd: "elke vorm van onderscheid, uitsluiting of beperking op grond van geslacht, die tot gevolg of tot doel heeft de erkenning, het genot of de uitoefening door vrouwen van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden op politiek, economisch, sociaal of cultureel gebied, op het terrein van de burgerrechten of welk ander gebied dan ook, ongeacht hun echtelijke staat, op de grondslag van gelijkheid van mannen en vrouwen aan te tasten of teniet te doen".

Staten die het verdrag hebben ondertekend, verplichten zich om op veel van de erin geregelde onderwerpen "passende maatregelen" te nemen.

Kinderrechtenverdrag 

Het Verdrag inzake de rechten van het kind (IVRK; Engels: Convention on the Rights of the Child, CRC) is gebaseerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Het werd aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op 20 november 1989 en werd van kracht op 2 september 1990, na ratificatie door 20 lidstaten. Het wordt meestal het 'Kinderrechtenverdrag' of het 'Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind' genoemd.^[1]

In het verdrag wordt onder een kind verstaan, ieder mens jonger dan 18 jaar, tenzij volgens het op het kind van toepassing zijnde recht de meerderjarigheid eerder bereikt wordt

De beschermde rechten van het kind zijn:

• voorrang voor het belang van het kind (art. 3)
• recht op
  • leven (inherent recht, art. 6)
  • een naam en nationaliteit (art. 7-8)
  • gepaste vrije mening (art. 12-15)
  • privacy en een thuis (art. 16), band met de ouders (art. 18)
  • aangepaste informatie (o.a. kinderboeken, art. 17), onderwijs (art. 28-29)
  • de grootst mogelijke geneeskundige verzorging (art. 24-25)
  • sociale zekerheid (art. 26), een toereikende levensstandaard (art. 27)
  • vrije tijd, spel, en dergelijke (art. 31)

Verdrag voor mensen met een beperking 

Het VN-verdrag inzake rechten van personen met een handicap (Engels: Convention on the Rights of Persons with Disabilities, CRPD) is een internationaal mensenrechtenverdrag van de Verenigde Naties dat de rechten en waardigheid van personen met een handicap of beperking wil beschermen. Het verdrag werd door de algemene vergadering van de Verenigde Naties aangenomen op 13 december 2006 en trad in werking op 3 mei 2008. Honderdzestig overheden, landen of supranationale instanties hebben het verdrag ondertekend, waaronder de Europese Unie, België en Nederland.

Vluchtelingenwerk

Sinds 1951 heeft de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen, vaak met de hulp van andere instanties, meer dan 50 miljoen mensen geholpen die op de vlucht waren voor oorlog, honger of vervolging. De organisatie zoekt duurzame oplossingen door vluchtelingen te repatriëren naar hun thuisland als de omstandigheden dat toelaten, door hen te helpen bij hun integratie in asiellanden of bij hun vestiging in derde landen. Er zijn meer dan 19 miljoen vluchtelingen, asielzoekers en ontheemden, voornamelijk vrouwen en kinderen, die dankzij de VN kunnen rekenen op voedsel, onderdak, medische verzorging, onderwijs en hulp bij repatriëring.

Landmijnen

De Verenigde Naties coördineert internationale actie gericht op het ruimen van mijnen in zo’n dertig landen, waaronder Afghanistan, Angola, Bosnië-Herzegovina, Irak, Mozambique en Soedan. Landmijnen doden of verminken jaarlijks duizenden onschuldige mensen. De VN zet zich ook in om mensen te waarschuwen voor de gevaren van mijnen, zorgt ervoor dat slachtoffers weer zelfstandig door het leven kunnen gaan en helpt landen bij de vernietiging van voorraden landmijnen.

Kernramp van Tsjernobyl

De Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) heeft tot op heden miljoenen mensen behoed voor de dramatische gevolgen van natuurrampen en door de mens veroorzaakte calamiteiten. Het Early Warning systeem dat steunt op een netwerk van duizenden waarnemingsstations op de grond en in de ruimte, heeft het mogelijk gemaakt om meteorologische rampen met meer precisie te voorspellen. Het systeem zorgt verder voor de verspreiding van informatie over olievlekken en chemische en nucleaire lekken, en voorspelt langdurige droogte. Dankzij dit systeem kan er ook efficiënte voedselhulp worden geboden aan door droogte getroffen gebieden.

Voorkoming van rampen

e Wereldgezondheidsorganisatie voorkwam de verspreiding van het Severe Acute Respiratory Syndrome (SARS) dat anders de dood van tienduizenden zou hebben veroorzaakt. De WHO sloeg wereldwijd alarm en vaardigde in maart 2003 een reisverbod uit. Hierdoor konden bijna alle landen waar de ziekte was vastgesteld verdere verspreiding voorkomen of het aantal nieuwe gevallen tot een minimum beperken. De WHO onderzoekt jaarlijks 200 tot 250 uitbraken van ziekten. Gemiddeld eisen 5 tot 15 van de infectiehaarden grootschalige internationale actie.

Verslagen:

Meer dan 500 multilaterale verdragen – onder meer over mensenrechten, terrorisme, internationale misdaad, vluchtelingen, ontwapening, grondstoffen en oceanen – zijn met de inspanningen van de Verenigde Naties tot stand gekomen.

Internationale conflicten

Het Internationaal Gerechtshof heeft met uitspraken en rechtskundig advies bijgedragen aan de regeling van internationale conflicten over onder meer territoriale kwesties, diplomatieke relaties, gijzelnemingen, het recht op asiel en economische rechten.

Internationaal Gerechtshof

Het Internationaal Gerechtshof (ook wel Internationaal Hof van Justitie genoemd; Frans: Cour internationale de justice; Engels: International Court of Justice, ICJ) is het belangrijkste gerechtelijke orgaan binnen de Verenigde Naties. Het hof houdt zich bezig met rechtsgeschillen tussen staten. Het bestaat uit 15 rechters die worden gekozen door de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad. Het Internationaal Gerechtshof is gevestigd in Den Haag in het Vredespaleis.

Zee- en oceaanconventies

e VN voerde de internationale inspanningen aan om het gebruik van de oceanen in een verdrag te reguleren. Het Zeerechtverdrag van 1982, dat universeel is aanvaard, biedt voor het eerst een universeel juridisch kader voor alle activiteiten op en onder de oceanen. Het verdrag bepaalt de regels voor de afbakening van maritieme zones, de grenzen van nationale maritieme rechtsbevoegdheid, de scheepvaart op volle zee, de rechten en plichten van kuststaten en andere landen, de plicht om het mariene milieu te beschermen en in stand te houden, samenwerking op het vlak van wetenschappelijk marien onderzoek en het behoud en duurzaam gebruik van levende mariene hulpbronnen.

Net zo heeft ook de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) gezorgd voor een veiliger scheepvaart. Statistieken tonen aan dat de scheepvaart ook inderdaad veiliger en milieuvriendelijker wordt. Er gaan minder schepen verloren, er zijn minder ongevallen op zee, minder vervuiling, de totale olievervuiling is afgenomen en ook de luchtvervuiling en het lozen van afval in zee wordt aangepakt. En dat allemaal terwijl er meer en meer vracht over zee wordt vervoerd.

tijdens de werktijd van de leerlingen  de onderwerpen van de lln opzoeken en vergelijken met de uiteindelijke presentaties om te beoordelen of dit het gewenste resultaat is.