Egypte en Ethiopië hebben het al jaren met elkaar aan de stok over het recht van watergebruik van de Blauwe Nijl. Deze begint in Ethiopië, komt in Soedan samen met de Witte Nijl en vervolgt daarna haar weg als Nijl via Egypte en mondt dan uiteindelijk uit in de Middellandse Zee. Ethiopië liep al lang met plannen rond voor een dam, maar stelde de bouw telkens uit, mede door interne problemen, zoals de economie en politieke instabiliteit, maar in 2011 begon het land eindelijk met het project, tot grote woede van Egypte. Volgens het Noord-Afrikaanse land vormt de Grote Renaissancedam een existentieel gevaar. Sewilam maakt zich eveneens grote zorgen over het Ethiopische project en de gevolgen ervan voor zijn land. Een kleine onderbreking van de rivier kan al ernstig uitpakken, laat hij weten. "Egypte is voor zijn waterbehoefte voor 97 procent afhankelijk van de rivier. De overige 3 procent wordt opgevangen door de weinige neerslag en het grondwater (onder andere in de Sinaï-woestijn, red.)."Wat hem vooral zorgen baart is de ligging en omvang van het Ethiopische project: "De Blauwe Nijl voorziet de Nijl voor 85 procent van haar water. Normaal gesproken zou het bouwen van een dam voor energieopwekking geen probleem zijn, want het water kan de stroomafwaartse landen Soedan en Egypte dan alsnog bereiken. Maar de bouw van zo'n enorme dam, met een reservoir van 74 miljard kubieke meter, kan in theorie net zoveel water opslaan als wat Soedan en Egypte bij elkaar in een jaar gebruiken." Bovendien zal er veel water verloren gaan door 'verdamping en lekkage', vreest hij. "Ik begrijp volkomen het recht van andere landen om zich te ontwikkelen, maar niet ten koste van Egyptische levens.
