Fragment 'Wreed' - Mel Wallis de Vries
Schichtig kijk ik over mijn schouder. Het park is donker, nat en verlaten. De schimmen van de hoge bomen zijn de enige getuigen. Ik weet dat ze niks zullen verklappen.
Vaarwel denk ik terwijl ik me omdraai niemand zal zich mij herinneren en het beste is als ik mezelf ook vergeet plotseling zie ik iets tussen de bomen bewegen een moment weet ik niet wat ik moet doen en raak ik in paniek maar dan komt alles weer terug ik haal diep adem en verschuil me in het donker