Gijsje - Pok-pok! Pok-pok!
Het begon allemaal zo mooi: schitterende advertenties hadden Gijsje, de drie-potige kater uit Burgum, een nieuw thuis opgeleverd. Een jong stel met een pasgeborene aan de Glinstrastate had zich over het kopjesgevende beestje ontfermd en ondanks het missende pootje was het gezin nu eindelijk compleet. Huisje, boompje, mank beestje. Het noodlot. Nog tijdens het uitzwaaien door een enthousiaste schoolklas ging het mis. Toen de heer des huizes de voordeur dicht wilde doen, klemde het. De beste man drukte steeds harder tegen het houtwerk; toch wilde deze maar niet in het slot vallen. In lichte paniek (al die tocht is natuurlijk niet goed voor die baby) nam de kerel een aanloop en smakte met zijn volle gewicht tegen de deur. Het werkte. Iets knakte. Leerlingen gilden. En Gijsje mauwde. Het arme beestje had al die tijd met zijn nog overgebleven achterpootje klem gezeten tussen de deur en deurpost. Eind goed al goed. Gelukkig is Gijsje het beestje er niet naar om hier heel lang bij stil te staan. Is natuurlijk ook lastig staan met twee pootjes. Hij gaf zichzelf een paar kopjes en monteerde een paar minikrukken op de plek waar ooit zijn achterpootjes zaten. En nog altijd geeft hij de alleraardigste kopjes, alleen hoor je hem tegenwoordig wel altijd aankomen. Pok-pok! Pok-pok!