El Cid

1 / 11
volgende
Slide 1: Video
SpaansMiddelbare schoolvwoLeerjaar 5

In deze les zitten 11 slides, met interactieve quiz, tekstslides en 4 videos.

time-iconLesduur is: 50 min

Onderdelen in deze les

Slide 1 - Video

Slide 2 - Link

Slide 3 - Video

De hoofdstad van Al Andaluz was
A
Granada
B
Córdoba
C
Sevilla
D
Málaga

Slide 4 - Quizvraag

De Arabische cultuur is terug te vinden in .................., ................... en ...............
De Arabieren verbleven in Spanje van .............. tot ............
De herovering van Spanje op de Moren heet 'la ...........'

Slide 5 - Tekstslide

EL CID
Rodrigo Díaz de Vivar was een Spaanse ridder, beter bekend onder zijn bijnaam El Cid Campeador of kortweg El Cid. Cid is de Spaanse verbastering van sayyid. Beide titels getuigen van respect van zowel Moorse als christelijke kant.
Hij stierf uiteindelijk in 1099, na de herovering van Valencia

Slide 6 - Tekstslide

heldendicht / reconquista/ ridder/eer/1207
Cantar de Mio Cid of El Poema del Cid is een Spaans heldendicht uit de tijd van de reconquista, de herovering van het zuiden van Spanje in de middeleeuwen. Het is het oudste nog bewaard gebleven chanson de geste (cantar de gesta) uit de Spaanse literatuur. De hoofdpersoon, Rodrigo Diaz de Vivar, heeft echt bestaan, maar de gebeurtenissen in het gedicht zijn geromantiseerd en maken hem tot een ideale (kruis)ridder. Het centrale thema is eer en het weer verwerven van verloren eer.

De oudste bekende kopie dateert van 1207 en is door een zekere Per Abbat op papier gezet. Het begin van het gedicht en een aantal pagina's uit het midden ontbreken. 

Het gedicht is vermoedelijk niet door de oorspronkelijke dichter opgeschreven, maar mondeling doorgegeven en later door Per Abbat opgeschreven. Het dateert dan ook waarschijnlijk van voor 1147.

Slide 7 - Tekstslide

Fragment
El Campeador adeliñó a su posada;
así como llegó a la puerta fallóla bien cerrada,
por miedo del rey Alfonso, que así lo pararan;
que si no la quebrantase no se la abriesen por nada.
Los del mío Cid a altas voces llaman,
los de dentro no les querían tornar palabra.
Aguijó mío Cid, a la puerta se llegaba,
sacó el pie de la estribera, una ferida le daba;
no se abre la puerta que era bien cerrada.

Slide 8 - Tekstslide

Slide 9 - Tekstslide

Slide 10 - Video

Slide 11 - Video