De mensen uit Oost-Berlijn vonden niet alles in West-Berlijn goed. Lees maar over Angelika Nguyen, die 29 jaar was toen ze op 10 november 1989 naar West-Berlijn ging.
“Het was…als een droom! Alles was anders: chiquer, veelkleurig. Het was een geheel andere wereld. Als inwoonster van Berlijn had ik altijd van West-Berlijn gedroomd. Nu kon ik erheen.
Een paar dagen later zag ik op de Kurfürstendamm voor het eerst van mijn leven een bedelaar. Ik was 29 jaar en ik kreeg een shock. Mensen woonden gewoon op straat en anderen gaven daar niets om. Wij kenden dat niet. Er was geen honger, geen grote armoede, geen kloof tussen arm en rijk.”