Een helpende werkt met volwassenen die om de een of andere reden niet goed voor zichzelf kunnen zorgen. Dat kan een lichamelijke oorzaak hebben, bijvoorbeeld een ziekte of ongeval. Het kan ook een psychische oorzaak hebben. Bijvoorbeeld als iemand in de war is en in een psychose raakt of depressief wordt. Ook hebben volwassenen soms hulp nodig bij allerlei sociale problemen.
Hulp vragen is lastig
Een volwassene die iets niet zelf kan, vraagt niet gemakkelijk om hulp. Mensen schamen zich er vaak voor dat zij hulp nodig hebben. Volwassenen zijn een zelfstandig leven gewend. Het kan daardoor extra moeilijk zijn als anderen taken overnemen.
Spanningen
Voor volwassenen met een gezin en een baan kan een ziekte ook veel spanningen met zich meebrengen. Lukt het thuis wel? Is mijn baan er nog als ik terugkom uit het revalidatiecentrum? Hoe reageren de kinderen erop dat ik bijna niets meer kan? Hun vaak drukbezette leven beperkt zich opeens tot alleen een bed. Hun omgeving wordt plotseling heel erg klein. Mensen kunnen zich daardoor heel hulpeloos voelen.
Respect
Bij de begeleiding van volwassenen is het vooral belangrijk dat je probeert je in te leven. Probeer je voor te stellen hoe het voelt om zo hulpeloos te zijn. Behandel de ander met respect en betuttel niet! Betuttelen betekent hier ‘als een klein kind behandelen’. Je zegt dus niet: ‘Kom maar hier met dat formulier, dat vul ik het wel even in. Dan is het veel sneller gebeurd.’ Maar: ‘Vindt u het misschien prettig als ik u help bij het beantwoorden van de vragen?’ Het is belangrijk dat je de volwassene zoveel mogelijk het gevoel geeft dat zijn mening ertoe doet. Betrek hem bij beslissingen.