In tegenstelling tot wat iedereen denkt is Post-Modernisme niet anti-modernistische, noch reactionair. Het accepteert de ontdekkingen van de twintigste eeuw – zoals die van Freud, Einstein en Henry Ford – en het feit dat twee wereldoorlogen en de massacultuur nu een integraal onderdeel van onze wereld beeld zijn, maar maakt hiervan geen hele ideologie.
Kortom, zoals de naam al impliceert, erkent het het modernisme, maar overstijgt deze beweging een synthese met andere problemen. Iedereen die is gekomen onder de heerschappij van Post-Modernisme dankt trouw aan twee verschillende verledens – het onmiddelijke en het oude verleden.