Nederland kent, in tegenstelling tot veel andere Europese landen, geen ononderbroken klassieke ballettraditie. Na een hevige, maar korte bloeiperiode in de tweede helft van de negentiende eeuw verdween het klassieke ballet weer even snel van de Nederlandse podia als het verschenen was. Mede onder invloed van moderne danseressen die zonder korset, met losse haren en op blote voeten de vrije expressie propageerden, raakte het klassieke ballet daarna geheel uit de gratie in Nederland. De moderne stroming werd vooral geïnspireerd door Isadora Duncan en de vertegenwoordigers van de in Duitsland gewortelde, expressionistische Ausdruckstanz.