Op een avond wandelde Munch met vrienden terug naar de stad Oslo. Zij liepen over een brug.
Terwijl zijn vrienden doorliepen bleef Munch staan, aangegrepen door het landschap en de lucht met de ondergaande zon. Hij hoorde en voelde het landschap rondom hem schreeuwen.
Hij kreeg een onmachtig en depressief gevoel.
Deze gebeurtenis maakte zo veel indruk op hem
dat hij deze gebeurtenis later meerdere keren vastlegde op doek.