Eerste schooldag 5V

Over deze quiz

Vragen over vorig schooljaar, de mentoren, het nieuwe schooljaar en de introductiereis.

Je strijdt samen met je groepje voor de eer!

Groepjesmaker

Inkomertje... Waar ligt Tsjechië?

Waar ligt Tsjechië?

1. Plek A
2. Plek B
3. Plek C
4. Plek D

Dit zijn de mentoren 5V

Ivo Alink

Steef Gijsbers

Clare Scanlon

Kim Klaassen & Erin Liebrand

Ninne Jeucken

Marike Baltussen

Wendy Derks

Wat weten jullie over ze?

Welke mentoren hebben zelf op het Elzendaalcollege gezeten?

1. Ivo, Steef, Kim en Clare
2. Kim, Marike en Steef
3. Steef, Ninne, Wendy, Ivo en Marike
4. Alle mentoren

Wie heeft er vroeger op school gefraudeerd met pta?

1. Steef
2. Clare
3. Marike
4. Ivo

Wie heeft er een speciaal potje voor verkeersboetes?

1. Wendy
2. Steef
3. Ivo
4. Marike

Wie heeft een tweelingbroer?

1. Clare
2. Wendy
3. Steef
4. Kim

Wie MOET zijn wc-rol altijd met het papier van de muur afhangen?

1. Kim
2. Ninne
3. Wendy
4. Clare

Praktische gedeelte

Weet je nog?

Flyer Marola?

Overzicht digitale midde

Je bent 'te laat' gemeld, maar je bent het er niet mee eens. Naar wie ga je toe?

1. Mentor of teamleider
2. Docent die jou te laat heeft gemeld
3. Receptie
4. Conciërge

Bij hoeveel te laat meldingen worden je ouders op de hoogte gebracht?

1. Altijd
2. Na twee keer
3. Na drie keer
4. Na vijf keer

Hoe veel later mag je bij een PTA-toets komen om hem toch nog te mogen maken?

1. Geen minuut te laat en je krijgt een 1
2. Dertig minuten en die tijd mag je langer blijven zitten
3. Dertig minuten maar die tijd mag je niet inhalen
4. Geen minuut te laat en je mag de toets later inhalen

Tsjechië

Tsjechië

Hoe lang duurt de reis naar Tsjechië?

1. 5 uur
2. 10,5 uur
3. 15,5 uur
4. 20 uur

Letterlijk en figuurlijk het toppunt

Koude wind, de geur van kerst, de kleine, gele helm die hoger op mijn hoofd zweefde dan waarschijnlijk de bedoeling was, het net te strakke tuigje dat mijn benen afknelde, omdat ik blijkbaar dacht dat als ik het ding maar strak genoeg aantrok, ik een val van 21 meter wel zou overleven. Ondanks de vele afleidingen, is het niet moeilijk om mee te krijgen wat de instructeur ons met een bijna onverstaanbaar Tsjechisch accent in het Engels vertelt. Als het namelijk gaat om wel of niet in meer dan één stuk mens de grond bereiken, is dat vaak genoeg motivatie om in ieder geval te proberen de tips mee te krijgen.

Nadat ik in een aantal tellen alle mogelijke slecht aflopende scenario’s in mijn hoofd was doorgegaan, leek het me wel een goed idee om helemaal voorin de rij te gaan staan. Eenmaal vastgeketend zat ik op mijn knieën op de rots te wachten tot mijn hart klaar was voor de afdaling. Toen dat niet gebeurde, gaf ik de ongeduldig lachende man toch maar een knikje. Over het randje heen klimmen en toegeven aan het hele onnatuurlijke feit dat ik dichter naar een afgrond toe aan het bewegen was, bleek letterlijk en figuurlijk het toppunt. De rest van de afdaling was alles behalve onnatuurlijk. Heel veel natuurlijker had ik het me zelfs niet kunnen voorstellen. Omringd door dennenbos en met de wind in mijn nek gleed ik geleidelijk naar beneden. De Tsjechisch-Engelse stem riep nog wat van boven wat ik uiteraard verstond als dat ik een natuurtalent was. Zo bereikte ik met een ‘Oh my god’ en een grote glimlach de grond.

Trillend van de adrenaline klom ik half vallend om de berg heen terug naar boven voor een tweede rondje alsof het de natte trap was van een waterglijbaan in Center Parcs en ik een kindje van 8. 

Een prima eerste dag, toch?

Na uren opgesloten te zitten in een claustrofobische, rijdende cel, kom je dan eindelijk op plaats van bestemming: een sporthotel waar over de honderd man als sardientjes in een blik samen opgesloten worden. Ik sta daar, met mijn 2 kamergenoten, te wachten tot wij een kamer toegewezen krijgen, alsof we gevangene zijn, wachtend op executie. En wat een geluk! Wij krijgen de bovenste, de 4e verdieping. Onze tassen en koffers slepen over de treden van de acht trappen waar wij onszelf overheen sleuren. We steken de sleutel in het slot, draaien hem en worden gegroet met de huiselijke geur van putlucht en stront die uit onze badkamer kwam walmen. Wat een binnenkomer!

Gelukkig kunnen we snel gaan eten. Barbecue stond op het programma, en na platgedrukte bus-broodjes en de gebroken koekjes klonk dat niet verkeerd. Al was het toch jammer dat al het eten dezelfde diepvries temperatuur had als het afgelaten bos waar we gedropt waren. Daarna werden wij geadviseerd om nóg warmere kleren aan te trekken omdat wij een ‘nighttrail’ gingen maken. Hartstikke leuk om ’s nachts een wandeling te maken met een zaklamp in hand en een sterrenhemel boven je. Toch leek de afdaling meer op een buikschuifbaan met bakstenen dan een wandeltocht. Door alle gladde modder, stenen en takken had ik hartkloppingen toen ik beneden was.

De nacht was toch écht een hoogtepunt. Een bed van steen, een kussen van papier en een dekbed van ijs. Nog nooit was ik zo dankbaar voor mijn deken en de verwarming. Denkend aan de activiteiten van de volgende dagen viel ik uiteindelijk toch inslaap. Zo erg is dit toch niet?  

Afdaling des doods

Mijn leven hing letterlijk aan een zijden draadje. Of eigenlijk een flink touw dat gezekerd werd door twee sterk-uitziende mannen. Eén verkeerde beweging van die sterke beren, en ik zou op de grond, negen meter onder me, liggen.

Eenmaal aangekomen bij de plek waar ik potentieel mijn laatste adem uit zou blazen, trilde ik als een rietje. Ik keek als een echte avonturier even naar beneden bij de afgrond waar ik naar beneden zou gaan dalen. Niet mijn slimste actie ooit. Hierdoor ging ik twijfelen: Hoe lief is het leven me?

Na een eeuwigheid nam ik het besluit. Ik ga mijn leven wagen voor een ervaring die ik nooit meer zou vergeten.

Na wat wel meerdere decennia leek te duren, was ik eindelijk aan de beurt. Ik deed nog even een schietgebedje en ik fluisterde aan mijn vrienden dat ze tegen mijn ouders en mijn zusje moesten zeggen dat ik van ze hield. Ik pakte de hand van de Tsjech die er duidelijk wél veel vertrouwen in had en hij maakte me vast aan het touw dat ervoor zou moeten zorgen dat ik niet te pletter zou vallen.

Ik ging naar achteren hangen terwijl ik de hand van de man die ik met mijn leven moest vertrouwen helemaal fijnkneep. Na een eeuwigheid hing ik (volgens de Tsjech) horizontaal genoeg, en mocht ik aan de afdaling des doods beginnen. In het begin voelde het als leren lopen, maar na een tijdje kreeg ik het beter onder de knie.

Eenmaal beneden voelde ik mij als herboren. Het voelde alsof ik de hele wereld aankon. Al sloeg ik de torenhoge volgende muur toch maar even over.

 

Een activist als analist

Daar hang je dan op het randje van de rots, al s analist vastzittend aan een gordel zo strak als het korset van Marie Antoinette. Naast me staat een Tsjech die me heeft gezekerd met een touw. Een touw, even dik als het dopje van me drinkfles die ik net in angst heb leeggedronken. Kijk niet naar beneden, kijk niet naar beneden denk ik bij mezelf. Verloren in gedachten, hoor ik ineens de man naast me zeggen ‘’You´re ready to go’’.

Net zo bleek als de kleur van mijn witte helm maak ik me klaar om te gaan. Zorg dat er een hoek van 90 graden tussen je benen en je bovenlichaam zit. 90 graden, een term vaak in wiskunde gebruikt om te zeggen dat iets loodrecht op iets anders staat. Hou het touw achter je hip met je linkerhand. Wacht, ben ik nou zo dom als een touw geweest om vergeten te zeggen dat ik links ben. ‘’I am lefthanded.’’

De Tsjechische man langs me zucht zo diep als een student die s ’ochtends vroeg moet werken na een gezellige avond stappen. Hij helpt me over het touw heen te stappen en nu heb ik het touw in mijn linkerhand. Gordel strak, touw in mijn linkerhand? Check, check dubbel check. Na alles geanalyseerd te hebben komt de activist in me naar boven en zeg ik: ’’I am ready” 

Wat is Theresienstadt?

1. Een doorvoerkamp
2. Een middeleeuws stadje
3. Een stad bekend om zijn unieke bierbrouwerij

Wat is biatlon schieten?

1. geblinddoekt schieten
2. schieten met pijl en boog
3. hardlopen-fietsen-zwemmen
4. schieten met een geweer

Hoe lang is deze foto geleden?

1. één jaar
2. drie jaar
3. vier jaar
4. zes jaar

Proost op het nieuwe schooljaar!