Tijdens een intake voor LEFF-training vertelt Joost dat leren hem altijd wel gemakkelijk
afging. Hij leert meestal op het laatste moment voor toetsen en haalt deze dan met twee vingers in
zijn neus. Totdat hij dit schooljaar plotseling de ene onvoldoende na de andere onvoldoende haalt.
Zijn relaxte aanpak lijkt, naarmate de stof toch ingewikkelder wordt, niet meer te werken. Zijn
zelfvertrouwen krijgt een knauw en de angst voor nog meer onvoldoendes werkt als een zelf vervullende voorspelling.
Het leidt tot extreem uitstelgedrag en black-outs tijdens toetsen en bevestigt hem in zijn
angst dat hij misschien toch niet zo slim is als iedereen altijd dacht. Langzamerhand blokkeert Joost.
Een training voor blokkadestress lijkt dus zeker een logische stap. Naarmate het traject vordert, wordt steeds
duidelijker dat de oorzaak van het ontstaan van zijn faalangst sterk samenhangt met slecht
ontwikkelde Executieve Functies (EF). Joost heeft bijvoorbeeld nooit geleerd (voelde die noodzaak
ook niet) om te plannen, om aan timemanagement te doen, om door te zetten of zichzelf aan het
werk te zetten. Tegelijkertijd zorgen zijn huidige spanningen er juist voor dat hij minder flexibel is,
veel moeite heeft met overzicht te houden, logisch te denken en doelgericht bezig te zijn.