De samenleving van de 19e eeuw kende veel opstanden, kleine revoluties en politieke machtswisselingen. Na het keizerrijk van Napoléon was tijdperk van materialisme en burgerlijkheid. De politieke omwentelingen hadden uitwerking op literatuur.De romantiek had zelfde onstuimige karakter als de maatschappij waarin het ontstond. Bron van de romantiek was het mal du siècle, een gevoel van diepe melancholie. Men was ontevreden over de tijd en de samenlevingen zonder duidelijk aanwijsbare oorzaken. Romantische schrijvers vluchtten in eigen wereld, omdat ze niet konden en wilden leven in bestaande wereld, die ze verwierpen. In eigen wereld bestonden geen opgelegde waarden en normen en pasten bestaande normen bij hen. Of ze creëerden eigen fantasiewereld, zoals Jules Verne. De macht van richtlijnen, objectieve waarneming, logisch redeneren sloeg om in bevrijding van regels, in een persoonlijke benadering van een onderwerp, waarbij de verbeelding en het gevoel het wonnen van het redeneren. Kenmerken van de romantiek: Nadruk op het gevoel. Behoefte terug te keren naar de natuur. Sterk religieus besef. Accent op de innerlijke beleving. Vlucht in het verleden, de toekomst, het mysterie, het exotisme.Stijl van romantiek wordt gekenmerkt door grote rol van het toeval, opsommingen van beelden, vele vergelijkingen en extreme zwart-wittegenstellingen. Dit zoeken naar uitersten is te herleiden tot de onvrede met eigentijdse normen en gevolg is vluchten in uitersten. Poëzie werd dan ook het voornaamste genre