Realisme en Naturalisme

• Frans
• Middelbare school
• vwo
• Leerjaar 6

Le réalisme et le naturalisme

Le contexte historique

Beaucoup de changements

- 1804- 1815 Ie Premier Empire: Napoléon Bonaparte (guerres, autoritaire etc)

-  1815-1830 (La Restauration: Louis XVIII, Charles X)

-1830-1848 La Monarchie de Juillet ( Louis-Philippe)

- 1848-1852 Deuxième République (Louis Napoléon prince-président)

- 1852-1870 Le Second Empire (Louis Napoléon)

-1870-1940 Troisième République

Changements technologiques

- révolution industrielle

- expositions mondiales (tour Eiffel))

- optimisme dans le progrès

-  nouvelles sciences (psychologie & sociologie) 

- littérature pour un plus grand public

Changements sociales et economiques

- naissance de la petite et haute bourgeoise

- l'éducation pour plus de monde 

- naissance de la classe ouvrière (travailler dur et mal payée)

- realistes et naturalistes s'engagent dans la société pour dénoncer ls injustices

La sortie du bourgeois. Jean Béraud 1889

Les transformations de Paris sous le Second Empire, ou travaux haussmanniens, constituent une modernisation d'ensemble de la capitale française menée à bien de 1853 à 1870 par Napoléon III et le préfet de la Seine, le baron Haussmann.

Kenmerken realisme (literatuur)

- schrijver probeert een volstrekte objectiviteit en realistische weergave te bereiken aan de hand van documentatie en onderzoek.

- hij baseert zich vaak op een echte gebeurtenis, het verhaal is dan deels verzonnen, deels echt. Madame Bovary is gebaseerd op een artikeltje in de krant.

- het verhaal speelt zich in het hier en nu af.

- de schrijver probeert zich in te leven in het personage.

Gustave Flaubert - Madame Bovary

Gustave Flaubert schreef de roman Madame Bovary. Emma trouwt in dit verhaal met Charles Bovary, een plattelandsdokter. Als kind dacht zij dat dit het medicijn zou zijn voor al haar problemen, maar de romantiek van het huwelijk valt Emma vies tegen. Ze begint te dromen over een beter leven om te ontsnappen aan de verveling en depressies die haar plagen. Wanneer ze zwanger raakt verhuizen zij en Charles naar een ander dorp. Ze krijgt een dochter, maar gelukkig wordt ze niet. Ze begint affaires met o.a. Leon en Rodolphe, wat haar het mikpunt van de spot maakt in het dorp. Ze raakt (psychisch) ziek en een tragisch einde volgt. De slechte positie van vrouwen, het falen van de bourgeoisie, de aanwezigheid van dood en verderf in het leven, en overspel zijn belangrijke thema's in dit boek.

Flaubert wordt vanwege dit werk voor de rechter gedaagd vanwege de overspelige hoofdpersoon uit zijn roman : Madame Bovary. Het schokkende aan dit werk is dat een verteller ontbreekt die de daden van Madame Bovary afkeurt. De lezer wordt meegenomen in die belevingswereld van Madame Bovary zelf. 

pg 32-33-34

 

pg 35

Écrivain fécond, disciple de Flaubert, Guy de Maupassant est l'auteur de contes, de nouvelles et de romans. Observateur privilégié de la paysannerie normande, de ses malices et de sa dureté, l’écrivain élargit son domaine à la société moderne tout entière, La Parure

Mathilde a épousé, faute de mieux, Charles Loisel, un employé de ministère. Leur existence, sans luxe, ne satisfait pas la jeune femme qui s'ennuie. Tout change quand Charles parvient à obtenir des invitations pour une soirée qui réunira tous les notables de la ville. Pour ne pas avoir à rougir face aux atours des autres épouses, Mathilde demande à Charles qu'il lui offre une robe de soirée. La tenue étant incomplète sans une parure de bijoux, elle emprunte à une amie une rivière de diamants pour la soirée. Mais la malheureuse la perd sur le chemin du retour. Le couple s'endette lourdement pour la remplacer au plus vite... Le déclin de sa santé mentale, avant même l’âge de trente ans, le porte à s’intéresser aux thèmes de l'angoisse et de la folie. Passant du réalisme au fantastique, Maupassant refuse les doctrines littéraires. Comptant parmi les écrivains majeurs du xixe siècle, il se rattache à une tradition classique de mesure et d’équilibre et s'exprime dans un style limpide, sobre et moderne

La Parure

Mathilde a épousé, faute de mieux, Charles Loisel, un employé de ministère. Leur existence, sans luxe, ne satisfait pas la jeune femme qui s'ennuie. Tout change quand Charles parvient à obtenir des invitations pour une soirée qui réunira tous les notables de la ville. Pour ne pas avoir à rougir face aux atours des autres épouses, Mathilde demande à Charles qu'il lui offre une robe de soirée. La tenue étant incomplète sans une parure de bijoux, elle emprunte à une amie une rivière de diamants pour la soirée. Mais la malheureuse la perd sur le chemin du retour. Le couple s'endette lourdement pour la remplacer au plus vite...

La Parure

Mathilde a épousé, faute de mieux, Charles Loisel, un employé de ministère. Leur existence, sans luxe, ne satisfait pas la jeune femme qui s'ennuie. Tout change quand Charles parvient à obtenir des invitations pour une soirée qui réunira tous les notables de la ville. Pour ne pas avoir à rougir face aux atours des autres épouses, Mathilde demande à Charles qu'il lui offre une robe de soirée. La tenue étant incomplète sans une parure de bijoux, elle emprunte à une amie une rivière de diamants pour la soirée. Mais la malheureuse la perd sur le chemin du retour. Le couple s'endette lourdement pour la remplacer au plus vite...

Naturalisme (1870-1900)

• Het Naturalisme gaat uit van het Realisme, maar gaat nog een stap verder. Het wil de werkelijkheid wetenschappelijk verklaren en gaat daarbij uit van het determinisme. Het lot van de mens wordt volledig bepaald door omstandigheden buiten zijn wil om: erfelijkheid, milieu en opvoeding.
  
• De naturalisten willen dus ook zo precies mogelijk het werkelijke leven vastleggen. De registratie is echter gekleurd door hun sombere visie op mens en maatschappij.
  
• De mens is onvrij. Hij wordt bepaald door externe factoren: erfelijkheid, milieu en opvoeding, maar ook door interne krachten die sterker zijn dan hijzelf, zoals driften.
  
• Volgens de naturalisten zal de mens er nooit in slagen uit zijn eigen ‘kringetje’ te ontsnappen (Wie als een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje!) of indien wel dan met noodlottige afloop.
  
• De naturalist beseft deze machteloosheid van de mens en heeft daarom oog voor sociale wantoestanden. Hij kiest de zijde van de armen en onderdrukten en bekritiseert de rijken en machtigen (→ socialisme, marxisme).
  

        

Romantiek ↔ Realisme/Naturalisme

Held                                                                               ↔                 Man van de straat, arbeider (Realisme),                                                                                                                         prostituee,  zieke (Naturalisme)                                                           

Ongenoegen met de werkelijkheid.                                     Alledaagse wereld beheersen (Realisme) + 

Men tracht deze te ontlopen. (Vlucht in…)    ↔               ongenoegen met maatschappelijke                                                                                                                                 (wan)toestanden (Naturalisme)                                                                                                         

De Dreyfusaffaire was een gerechtelijk schandaal dat rond 1900 grote gevolgen had in de Franse politiek. Het draaide om de onterechte veroordeling van de Joods-Franse officier Alfred Dreyfus (1859-1935). Dreyfus werd er valselijk van beschuldigd een spion voor Duitsland te zijn. De doorslaggevende rol in de openbaarmaking van het schandaal werd gespeeld door de schrijver Émile Zola.

Dreyfus' veroordeling op 15 oktober 1894 bleek achteraf gebaseerd op valse verklaringen en op documenten die door de werkelijke spion – Ferdinand Walsin-Esterhazy – geformuleerd waren. Dreyfus werd uit zijn rang gezet en op 5 januari 1895 in een geheim proces tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld, die hij op Duivelseiland moest uitzitten.

pg 42-43

BIOGRAPHIE EMILE ZOLA - Avec les Rougon-Macquart, Emile Zola a créé le roman naturaliste. Dans J'accuse, il dénonce l'antisémitisme. Auteur aux multiples talents, il a marqué les consciences de la fin du XIXe siècle.

Émile Zola (1840-1908) est un écrivain, journaliste et critique d’art, chef de file du mouvement naturaliste. Il naît à Paris mais passe son enfance à Aix-en-Provence. La mort du père à laissé la famille en difficulté financière, et Émile est très vite contraint d’abandonner ses études. Il travaille comme commis chez Hachette et y finira sa carrière comme chef de publicité. En 1866, décide de vivre de sa plume. En 1867 paraît Thérèse Raquin qui fait scandale pour la noirceur de l’histoire et le caractère dépravé de ses personnages. Ce roman jette surtout  les prémices du mouvement naturaliste, qui associe au récit une étude quasi scientifique du comportement humain. L’Assommoir, septième roman du cycle des Rougon-Macquart, publié en 1877 est son premier grand succès littéraire. En 1894, l’affaire du capitaine Dreyfus éclate et divise la France et Émile Zola prend sa défense dans un article historique, J’accuse … !  publié dans l’Aurore et qui lui vaut une condamnation pour diffamation le poussant à l’exil. Il meurt peu après son retour à Paris et ses cendres sont déplacées au Panthéon en 1908.

Germinal

Een jongeman, Étienne Lantier, is ontslagen na een conflict met zijn baas en arriveert in de mijnstreek Montsou in Noord-Frankrijk. Hij vindt werk in een mijn en onderdak bij het mijnwerkersgezin Maheu. Hij wordt verliefd op Catherine Maheu, maar zij is verloofd met de gewelddadige Chaval.

Étienne verspreidt revolutionaire ideeën en als er een loondaling komt zet hij de mijnwerkers aan tot staking. Deze leidt aanvankelijk tot niets en de mijnwerkers verhongeren. Wanneer de mijneigenaars mijnwerkers uit België willen inzetten vernielen de stakers de mijnen. Hierop grijpt het leger in en doodt verscheidene stakers, onder wie de vader Maheu. De mijnwerkers zetten de staking voort, maar keren zich tegen Étienne die zich verantwoordelijk voelt voor de ellende. Wanneer Catherine met een aantal mijnwerkers weer aan het werk gaat, neemt ook Étienne het werk weer op. Een anarchist saboteert echter de waterkeringen van de mijn. Een doorbraak en instortingen vernielen de mijn volledig en Étienne, Catherine en Chaval raken ingesloten. Na een provocatie vermoordt Étienne zijn rivaal en uiteindelijk sterft Catherine in zijn armen.

Na zijn redding verlaat Étienne de mijnstreek. Hij beseft dat de mijnwerkers hun doel niet hebben bereikt maar wel hun kracht hebben herkend.

Wat is hier aan de hand?

Wat is de link met naturalisme?