Een eeuw geleden zocht Piet Mondriaan via zijn kunst naar een ‘Aards Paradijs’: een modernistische droom van een maakbare wereld op basis van vorm en stijl, waarin de mensen vanuit vrijheid naar het ware, goede en schone streven. Het lukte Mondriaan min of meer zijn paradijs te verwezenlijken, in zijn kunst en zijn ateliers.
Honderd jaar na Mondriaans droom lijkt onze wereld allesbehalve een paradijs. Klimaatverandering, milieuvervuiling, virussen en onderlinge spanning zijn voelbare dreigingen. Kunstenaars spiegelen ons niet langer een ideaal of utopie voor, maar proberen juist de huidige staat van zijn te analyseren. Ze proberen de toeschouwer door middel van een ervaring te wijzen op de realiteit waarin wij leven. Heeft het nog zin te dromen over een ‘Aards Paradijs’? Hoe ziet zo'n paradijs er, met de realiteitszin van vandaag, uit?