Kikker en de sneeuwman

• Taal
• Basisschool
• Groep 1,2

Het is winter en er ligt een dik pak sneeuw.

Kikker zit voor het raam en kijkt verveeld naar buiten.

"Wat moet ik nu vandaag gaan doen?" denkt hij.

"Het is koud buiten, en ik hou niet van de kou."

"Wat zou ik nou kunnen gaan doen op zo'n koude dag. 

Had ik maar iemand om mee te spelen,"  klaagt Kikker.

"Eend is vast gaan schaatsen op de rivier. Maar ik kan niet schaatsen".

"Varkentje is vast iets aan het koken, 

in haar warme keuken.

Maar ja, ik heb niet echt honger."

"En Haas zit waarschijnlijk bij de warme kachel 

een boek te lezen. 

Maar het is te koud om helemaal naar 

het huis van Haas te lopen."

"Veel te veel sneeuw! 

Ik voel me zo EENZAAM!"

"BRRRRR, 

wat is het KOUD!

Opeens ziet Kikker dat het vuur in zijn kachel bijna uit is!

"Ik moet wel naar buiten," denkt hij. "Ik moet hout halen."

Kikker doet zijn das om en opent de deur. 

Grote sneeuwvlokken waaien naar binnen.

De wind blaast zo hard dat Kikker bijna omvalt.

Dapper gaat Kikker op weg.

Hij komt bijna niet vooruit.

Dan komt een hele harde windvlaag.

En Kikker tuimelt in de sneeuw.

"BRRRR, wat is sneeuw koud!" 

zegt hij terwijl hij overeind krabbelt.

"Joehoe, KIKKER! 

Kom je mee schaatsen?" roept Eend. 

"Dankjewel EEND, 

maar ik kan helemaal niet schaatsen!" 

roept KIKKER . 

"Maar het is zo leuk! 

Ik kan het je leren!" zegt Eend. 

"Nee hoor! Bedankt!

Het is veel te koud!" 

antwoordt Kikker.

"Hallo Eend! Hallo Kikker!

Pas op hier kom ik!" roept Varken.

"Sorry, Eend! Dat was niet mijn bedoeling."

"Geeft niets, Varken. Heb je je zeer gedaan?"

"Zal ik je hand vasthouden, Kikker? 

vraagt Varken.

"Nee hoor, Varken, ik heb het koud en ik moet hout zoeken." antwoordt Kikker.

PATS!!!

"Hé, wie deed dat?"

"Hallo, Kikker!" "Hallo Haas."

Ga je niet met ons spelen?" vraagt Haas.

"Nee. Ik kan niet schaatsen, het is te koud en ik moet hout sprokkelen," zegt Kikker.

"Jammer dat je niet met ons meedoet, Kikker!" roepen Varken en Eend.

"Kom mee, Haas! Daar gaan we weer!"

"Iedereen houdt van de kou," zucht Kikker.

"Nu voel ik me nog eenzamer."

Maar vlak voordat Kikker zijn huisje binnenging gebeurde er iets ...

"Mmmmm, de zon  voelt goed!"

"Jaaaaa! Ik heb een idee!"

Kikker pakte wat sneeuw, maakte een sneeuwbal en begon ermee te rollen.

De bal werd groter en groter en groter.

Hij rolde hem - HUP - over het dak heen.

De sneeuwbal werd zwaarder en zwaarder.

En daar was de tweede sneeuwbal al.

Kikker zette hem boven op de eerste bal.

Daarna rolde Kikker de derde sneeuwbal.

En hij zette hem bovenop de tweede sneeuwbal.

"PFFFF, dat is best ZWAAR, hoor!" zuchtte Kikker.

"Mmmmm," mompelde Kikker.

"Ik mis iets!"

"Aha! Ik weet het al! Zijn ogen!"

Kikker pakte twee kooltjes 

en stopte ze in de sneeuw.

"Mmmmm," mompelde Kikker.

"Ik mis nog iets, sneeuwman!

Ik moet binnen even iets zoeken!"

En daar even snuffelen naar spullen!"

"MMMmmm, hier even zoeken.

"Mmmmm, eens even zien wat hier allemaal ligt!"

"Aha! En dit kan ik ook HEEL goed gebruiken!" zei Kikker.

"Volgens mij past deze precies!" zei Kikker tevreden.

"En de wortel kan ik ook heel goed gebruiken!"

"Oh, en mijn bezem kan ik ook gebruiken."

"Zo, een hoed, een neus en een mond."

"Twee stokken zodat je de bezem kunt vasthouden."

"En een warme sjaal, anders krijg je het koud.

Oh, en je mag wel wat blijer kijken, hoor."

" Jaaaaa, zo!"

Kikker gooide hout dat hij gesprokkeld had in zijn kachel.

Zo werd het lekker warm in zijn woonkamer.

Hij maakte lekkere warme chocolademelk met slagroom voor zichzelf.

En als hij naar buiten keek voelde hij zich niet meer eenzaam of alleen.

Hij had een nieuwe vriend.