forensisch onderzoek

• Natuur, Leven en Technologie
• Middelbare school
• vwo
• Leerjaar 4

Forensisch onderzoek

openingsmodule NLT

NLT staat voor Natuur, Leven en technologie

vakoverstijgend werken, in deze module biologie, scheikunde, natuurkunde.

Iedere module wordt op een andere manier getoetst, informatie hierover in aanwijzingsbrief in SOM.

Per module werk je in verschillende groep, soms kiest docent.

Doel is met behulp van verschillende praktica te achterhalen wie de moord gepleegd heeft. 

Na ieder prakticum worden sommige verdachten meer verdacht, anderen worden juist minder verdacht. 

Dit houd je bij in je dossier, onderdeel van de beoordeling.

Aan het einde blijven er enkelen over die zeer verdacht zijn.

Prakticum 1.2 vingerafdrukken

Meerdere typen ondergrond

meerdere typen stof om zichtbaar te maken

Doel: 

• beste ondergrond en beste manier om zichtbaar te maken bepalen
  
• slechtste ondergrond en slechtste manier om zichtbaar te maken bepalen

handboek 3 voetsporen

In dit handboek leer je onderscheid maken tussen verschillende grondsoorten. De methodes pH, geleidbaarheid, uiterlijke kenmerken en waterabsorberend vermogen gaan wij gebruiken om grondsoorten onder schoenen van verdachten te onderscheiden en te vergelijken met de plaats delict (experiment 3.3). Hiervoor moeten jullie snappen wat deze eigenschappen zeggen en hoe je deze kunt bepalen.

grond vergelijking

Ieder groepje krijgt vijf grondsoorten toegewezen. Daar zitten de grondsoorten bij die onder de schoenen van verdachten gevonden zijn en de grond van het plaats delict. Op deze manier kunnen personen aan de plaats delict gekoppeld worden.

De resultaten worden van alle groepjes verzameld aan het einde van de les om de informatie van alle grondsoorten bij alle groepjes te hebben. 

relatie stapgrootte-lengte

Daarnaast zijn op de plaats delict (onvolledige) voetsporen gevonden. De afstand tussen de voetsporen en hoe de afdruk eruit ziet, geeft informatie over de dader. Jullie gaan in experiment 3.4 deze relatie onderzoeken en zodoende de verwachte grootte van de dader vergelijken met de lengtes van de verdachten.

Handboek 4

Leerdoelen:

• Scheikundige methoden leren gebruiken en de juiste uitkiezen voor het maken van onderscheid tussen stoffen

4.10 stoffen onderscheiden

Binnen de scheikundige methoden zijn meerdere methoden geschikt voor het maken van onderscheid tussen stoffen.

Bij practicum 4.10 krijg je 5 verschillende stoffen: Na2CO3 (soda), NaCl (keukenzout), C6H12O6 (glucose), CaCO3 (krijt) en

citroenzuur (C6H4O7). Door middel van een paar methoden moet je deze stoffen uit elkaar kunnen houden. Op PD is ook een witte stof gevonden die overeenkomt met één van deze.

metingen die je gaat doen

De volgende metingen zijn de basis voor het onderscheid tussen de stoffen:

• oplosbaarheid
• geleidbaarheid
• pH
• reactie met azijnzuur

Maak een plan van aanpak, moet goedgekeurd zijn!

Bespreken uitkomst exp 4.10

We vullen het schema in met de hele klas

oplosbaarheid, pH, weerstand, reactie met azijnzuur voor de stoffen 1, 2, 3, 4, 5, 6 en op lijk

Handboek 5 chromatografie

De basis van de scheiding met behulp van chromatografie is dat stoffen hechten aan het papier in meer of mindere mate en dat deze stoffen oplossen in de loopvloeistof. De mate waarin de hechting aan papier plaatsvindt ten opzichte van het oplossen in de loopvloeistof bepaalt hoe ver deze stof meeloopt met de loopvloeistof. Dit wordt uitgedrukt in een getal: de Rf waarde.

Stoffen die vastzitten aan het papier hebben een Rf waarde van bijna 0. Stoffen die bijna niet hechten aan het papier hebben een Rf waarde van bijna 1.

5.3 papierchromatografie

Door middel van papierchromatografie wordt de inkt uit de stiften die bij verdachten gevonden zijn overeenkomen met de stift waarmee de dreigbrief geschreven is. Hierdoor worden één of meerdere personen meer of minder verdacht.

Exp 

Groepjes van 3

Per groepje 3 stippen onderzoeken; nummer=stiftnummer

groep 1: 1, 3, DB    groep 6: 1, 3, DB

groep 2: 2, 4, 5   

groep 3: 4, 5, K    

groep 4: 2, 4, DB

groep 5: 1, 3, K

Uitvoering

Op papier 1 cm van onderkant met potlood lijn zetten

Op die lijn worden 3 stippen gezet

Zet bovenin welke stip waar zit

met glazen buisje eerst B of PD aanbrengen, kleine stip maken, laten drogen, weer kleine stip, weer laten drogen, herhalen

Dan heel voorzichtig stip met stift maken, niet hard drukken, klein rondje

Handboek 7 Bloedonderzoek

Op een plaats delict worden soms bloedsporen aangetroffen. Deze zijn van belang omdat de bloedgroep bepaald kan worden van het gevonden bloed. Dit is belangrijke informatie over de dader. Daarnaast hebben witte bloedcellen een celkern en daarmee is genetische informatie van de dader beschikbaar.

Of een rode vlek bloed is, kan met behulp van de luminolreactie aangetoond worden.

Handboek 8

DNA bestaat uit aan elkaar geplakte nucleotiden. Een nucleotide is een suikermolecuul, een fosfaatmolecuul en aan de suiker een stikstofbase. Er zijn in DNA 4 verschillende stikstofbasen: A, T, G, C. Deze vormen vaste combinaties.

www.bioplek.org

www.allesoverdna.nl

www.10voorbiologie.nl

coderende en niet-coderende delen

PCR

Techniek om van een kleine hoeveelheid , speciek uitgekozen, DNA een grote hoeveelheid te maken. Hiervoor is een marker (primer) nodig die matcht met het begin van het gezochte gebied. Drie stappen per cyclus:

• twee strengen scheiden bij 95 graad Celsius
• afkoelen tot 55 graden en primers laten hechten
• bij 72 graden DNA polymerase toevoegen en kopie maken

Piekenpatroon DNA profiel

In een piekenpatroon is van verschillende loci (plekken op een chromosoom) te zien welke allelen een persoon heeft. Er worden altijd niet-coderende delen gebruikt, omdat de variatie hierin groter is. Er worden getallen gebruikt om het aantal herhalingen van een bepaalde code weer te geven.

2 getallen: elk chromosoom bevat een verschillend aantal herhalingen. Eén hoge piek: twee dezelfde allelen.

Piekenpatroon lezen

8.7 rekenen aan DNA profielen

Berekeningen moeten aantonen hoe groot de kans is dat 2 verschillende personen een zelfde DNA profiel hebben. Als antwoord wordt een frequentie gegeven waarmee een gevonden DNA profiel in de populatie voorkomt.

Hierbij is belangrijk hoe vaak een DNA kenmerk in de populatie voorkomt.

Als 21 herhalingen van kenmerk D2S1338 een frequentie van 0,015 heeft, betekent dit dat 1,5% van alle allelen van D2S1338 21 herhalingen heeft.

Bekijk figuur 8L op bladzijde 119.

Welk getal zal het resultaat zijn van een optelling van een rijtje bij een bepaald kenmerk?

Als je homozygoot voor een allel bent, hoe bereken je die kans?

Als je heterozygoot bent voor een kenmerk, hoe bereken je dan de frequentie?

Als je twee kenmerken bekijkt, welke bewerking moet je uitvoeren om te berekenen hoe vaak een combinatie van twee specifieke allelen van die twee kenmerken voorkomt?

Door 10 kenmerken te nemen, is de kans dat 2 personen eenzelfde profiel hebben lager dan 1 op één miljard.

Op de hele wereld zijn dan 6 a 7 personen te vinden met dát profiel.