Uit: Harry Potter en de gevangene van Azkaban
Harry was verstijfd van angst. Hij kon geen vin verroeren en geen kik geven. Zijn Patronus flakkerde en doofde uit. 'Wees voorzichtig Harry', zei Hermelien. 'Je moet opschieten, anders gaan jullie allebei dood.'
Harry deed een paar stappen naar voren. 'Ik kan dit', zei hij. 'Nee Harry, je bent al te laat...' Maar Harry luisterde niet. Hij zette een pas naar voren en hief zijn toverstaf op. Hij wees ermee naar de dementors. Harry dacht aan alles wat hem lief was: zijn moeders glimlach, de hand van zijn vader op zijn schouder, lachen met Ron. "Expecto Patronum!" riep hij. Uit zijn staf schoot een verblindende straal...