1915: McMahon-Hussein-correspondentie:Britten beloven, als ze helpen te Turken te verslaan, onafhankelijkheid voor de Arabieren
1916: Sykes-Picot-verdrag:Frankrijk en Groot-Brittannië maken geheime afspraken om het gebied onderling te verdelen.
1917: Balfour-verklaring: Britten beloven de Joden, een Joods nationaal tehuis, in ruil voor steun aan de Britten
Slide 5 - Slide
Na de Eerste Wereldoorlog (1919)
Onderhandelingen in Versailles
Zowel Palestijnse Arabieren als Joden gaan er vanuit dat de beloften worden ingelost: een eigen staat
Onderhandelaars (lees: Frankrijk en Groot-Brittannië) vinden dat het Midden-Oosten nog niet klaar is voor onafhankelijkheid
Slide 6 - Slide
Joodse immigratie - Palestijnse problemen (1)
Door de Britse toezegging van een Joods nationaal tehuis: veel Joodse immigranten (ongeveer 40.000) naar Palestina
Welgestelde Joden kopen veel grond van Arabische grootgrondbezitters: Palestijnse Arabieren worden van hun land gezet
Slide 7 - Slide
Joodse immigratie – Palestijnse problemen (2)
Grote immigratie en Joodse landaankoop zorgen voor irritatie en angst bij de Palestijnse Arabieren
In het gebied ontstaan rellen
Joden vinden dat de Britten niet genoeg doen tegen het Arabische geweld en richten daarom hun eigen 'leger' op: Hagana
Slide 8 - Slide
Vrede van Versailles (1919)
Het Midden-Oosten wordt voorlopig bestuurd door de Volkenbond (voorloper van de Verenigde Naties)
De Volkenbond geeft Frankrijk en Groot-Brittannië de opdracht het gebied te besturen: mandaat
Van de Volkenbond moet Groot-Brittannië zich aan de Balfour-verklaring houden, niet aan de afspraken die gemaakt zijn met de Arabieren
1922: Mandaatgebied Palestina
Slide 9 - Slide
Mandaatgebieden in het Midden-Oosten
Slide 10 - Slide
Mandaatgebied
Palestina
1922-1948
Groot-Brittannië moet het gebied
namens de Volkenbond besturen
Slide 11 - Slide
Arabisch-Palestijnse opstand (1936-1939) (1)
Anti-Joodse wetten (Neurenberger Rassenwetten, 1935) zorgen voor emigratie uit Duitsland
Veel Joden willen het liefst naar de Verenigde Staten, maar dat land heeft strenge immigratiewetten
Joden kiezen daarom voor Palestina. Gevolg: 170.000 Joodse migranten in drie jaar tijd
Slide 12 - Slide
Arabisch-Palestijnse opstand (1936-1939) (2)
Burgeroorlog tussen Joden en Palestijnse Arabieren
Arabieren plegen aanslagen op zowel Joden als Britten (die soms samenwerkten), en Joden plegen aanslagen op Arabieren en Britten
Onoverzichtelijke situatie waar de Britten zich geen raad mee weten
Slide 13 - Slide
MacDonald White Paper (1939) (1)
Een White Paper (Nederlands: witboek) is een regeringsplan
Hierin stonden de plannen van de Britse regering voor Palestina
Binnen tien jaar zou er zelfbestuur komen voor Palestina. Joden en Arabieren zouden dit samen uitvoeren, over een gemengd Arabische-Joodse staat.
Slide 14 - Slide
MacDonald White Paper (1939) (2)
De Joodse immigratie werd beperkt tot 15.000 mensen per jaar, voor de komende vijf jaar. Daarna mocht de Arabische bevolking hierover beslissen.
De landaankoop door Joden werd beperkt.
Britten verlaten het gebied binnen tien jaar
Slide 15 - Slide
Gevolgen van het Witboek
De timing was zeer ongelukkig: de situatie voor Joden in Europa werd steeds gevaarlijker (Kristallnacht en de Holocaust), terwijl de mogelijkheden om te migreren/vluchten steeds moeilijker werd
Joden waren zeer teleurgesteld: dit was in strijd met de Balfour-verklaring uit 1917
Palestijnse Arabieren waren ook teleurgesteld, maar het geweld nam wel af.
Slide 16 - Slide
Na de Tweede Wereldoorlog
Veel Joden willen weg uit Europa, zelfs na de oorlog was er veel antisemitisme
Emigreren naar Palestina was moeilijk: de Britten hielden vast aan hun Witboek
De Hagana hielp met illegale emigratie naar Palestina
Slide 17 - Slide
Steeds meer spanningen in Palestina
Joodse migranten worden onderschept op zee en teruggestuurd
Sommigen worden vastgezet in kampen op Cyprus
Reactie: extremistische Joden plegen aanslagen op Britse doelen in Palestina
Slide 18 - Slide
Tweestaten-oplossing (1947)
De Britten hebben het mandaatgebied niet meer onder controle. Het gebied wordt overgedragen aan de Verenigde Naties (VN)
De VN komt met een Verdelingsplan: het gebied wordt verdeeld in een Joodse- en Arabische staat. Jeruzalem komt onder bestuur van de VN te staan.
Slide 19 - Slide
'De erfenis'
Slide 20 - Slide
De eerste jaren van de staat Israël (1)
Het Verdelingsplan brengt geen rust: geweld tussen Joden en Palestijnse Arabieren blijft.
Grote groepen Palestijnse Arabieren vluchten weg uit het gebied.
Slide 21 - Slide
De eerste jaren van de staat Israël (2)
14 mei 1948: David Ben Goerion roept de Joodse staat Israël uit
15 mei 1948: de laatste Britten vertrekken uit het mandaatgebied Palestina
16 mei 1948: de Arabische landen Egypte, Syrië, Libanon en Jordanië vallen Israël aan
Slide 22 - Slide
De eerste jaren van de staat Israël (3)
De Verenigde Staten erkennen Israël snel: een niet-Arabische, democratische bondgenoot in het Midden-Oosten is voor hen erg belangrijk
De Verenigde Staten zijn een belangrijke bondgenoot (en kunnen wapens leveren)
Slide 23 - Slide
Arabisch-Israëlische Oorlog (1948-1949)
Israël: de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog
Palestijnen: al-Nakbah ('de Ramp')
Israël wint de oorlog en verovert veel gebieden: ook gebieden die door de VN aan de Palestijnse Arabieren waren toegezegd
Ruim 700.000 Palestijnse Arabieren vluchten uit Israël
Slide 24 - Slide
Pauzemomentje (maar ga gerust alvast aan het werk..)
timer
3:00
Slide 25 - Slide
Werktijd max. 20 min.
Werk paragraaf 1 voor jezelf uit in het werkboekje
Je hebt maar 4 lessen voor 4 paragrafen dus werk door!