We konden over alles praten, alles
Maar alles ging over de liefde, we vergaten alles
In een brief, een smsje, in een liedje schreef ik
Ik zou alles voor je doen en voor je liefde leef ik
En die liefde kreeg ik, en vaak in overmate
Je kon de drempels van het leven aan me overlaten
Hé, je zag die meiden haten, want ik had m'n superheld
Je had je vrienden net te vaak over mij verteld
Nu staren we samen naar de tafel met de mondjes dicht
Blikken die vanzelf spreken in ons gezicht
Ik heb het overgrote deel van alles aangericht
Maar ik rijd te lang in deze tunnel en ik zie geen licht
Dus doe je ogen dicht, voor onze laatste set
En denk terug aan het kleine huisje met het kleine bed, shit
Maar morgen is de pijn terug
Staan we uren op de halte, rijdt de trein terug
Het duurt te lang, we staan hier al een tijdje
En we moeten door, dus voor de laatste keer: "Het spijt me"