NB 16-20 maart

• Welzijn
• MBO
• Studiejaar 2

Naastbetrokkenen

16-20 Maart 

Doel van de les

- Aan het eind van deze les weet je het verwerkingsproces 

- Aan het eind van deze les weet je wat de driehoekskunde inhoudt

Programma

• Herhaling vorige les
• Theorie
• Zelfstandig werken

Wat is belangrijkste bij de methodiek systemisch werken?

1. Familie
2. Vriendengroep
3. Gezin
4. Omgeving

Welke taak heb jij NIET bij het coördineren van hulpverlening

1. Afstemmen
2. Bevooroordeeld
3. Regelen
4. Aansturen

Noem een voorbeeld van daadkracht

Sommige ouders weten voordat het kind geboren wordt al of het kind een stoornis of handicap heeft.

Soms komt de beperking pas na enkele maanden of jaren aan het licht. Dan zou het kunnen dat ouders veel vragen of onzekerheden heeft.

Geloof is de belangrijkste oorzaak voor het wegblijven bij de hulpverlening. Veel ouders met een migratieachtergrond bijvoorbeeld zien het krijgen van een kind met een beperking als een beproeving die hen door Allah is opgelegd.

Als het thuis niet meer gaat, neemt soms een ander familielid die zorg over. Maar er zijn ook ouders die vinden dat ze dat niet van anderen mogen vragen. Het overdragen van de zorg aan professionals doen ouders met een migratieachtergrond vaak alleen als het echt niet anders kan. Meestal speelt angst een rol. Ouders zijn bang tekort te schieten. Vaak komt het pas tot een uithuisplaatsing, als zich een crisissituatie voordoet.

Soms worden thuiswonende kinderen met een beperking schuilgehouden. Men praat niet over ze en ze komen ook niet buiten. Ze gaan niet naar school en bezoeken ook geen activiteitencentrum. Deze houding kan voortkomen uit schaamte, maar komt vaker voort uit een sterke cultuurnorm: ‘Deze kinderen houd je gewoon thuis. Mee naar buiten nemen, dat doe je nu eenmaal niet.’ Islamitische ouders geloven vaak dat ieder kind van God (of Allah) afkomstig is. Ze geloven dat God dit zo heeft gewild. De beperking wordt – anders dan je misschien denkt – vrijwel nooit als straf van God gezien. Islamitische ouders zien het eerder als een opdracht die ze hebben gekregen en die ze tot een goed einde moet brengen.

Sommige ouders nemen hun toevlucht tot religieuze rituelen in de hoop dat dit hun kind zal genezen, maar er zijn ook veel ouders die hier niet in geloven, ook al doen ze er soms wel aan mee. Denken dat het de wil van God is, beïnvloedt ook de mate van berusting. Over het algemeen zijn ouders met een migratieachtergrond meer berustend dan ouders zonder migratieachtergrond. ‘Het is nu eenmaal zo’, zeggen ze. Dit betekent niet dat ze geen verdriet of teleurstelling voelen. Die gevoelens hebben ze ook, maar het is niet gewoon daarover te praten. De cultureel bepaalde opvatting ‘over gevoelens praat je niet’ kan een rol spelen, maar ook de opvatting dat praten zinloos is.

https:

Zelfstandig werken

Maak PBGZ: Thema 2.8 Samenwerken met en begeleiden van ouders en mantelzorgers:

Alle onderdelen

Opdracht 1-7