Lezen was in de laat-Romeinse tijd en in de daaropvolgende Middeleeuwen (grofweg tussen 500 en 1500 na Christus) voornamelijk een aangelegenheid van de rijken en de kerken. Boeken uit die periode gaan voornamelijk over wetenschap en godsdienst. De taal waarin werd geschreven, was lange tijd het
Latijn.
De bladzijden werden er geïllustreerd met versierde letters en tekeningen. Die kregen vaak de prachtigste kleuren. De verf die daarbij werd gebruikt, werd gemaakt met pigmentpoeders. Die waren vaak erg kostbaar. Hoe meer blauw er bijvoorbeeld in de versiering werd gebruikt, des te duurder werd het boek! Waarom???
In de oudheid waren er drie verschillende blauwe pigmenten: Lapis lazuli, azuriet en indigo.
Lapis lazuli is een half edelsteen die werd vermalen tot (natuurlijke) ultramarijn, wat een prachtige blauwe
kleur geeft. Het is duurder dan goud!!
Azuriet wordt van een blauw gesteente uit Armenië gemaakt. Ook dit is onbetaalbaar.
Indigo wordt gemaakt van bloemen uit onder andere India.
Dit zijn alle organische pigmenten. Blauw is een primaire kleur en dus niet te mengen uit andere kleuren. Vandaar dat men steeds op zoek was naar nieuwe blauwe pigmenten. Tegenwoordig hebben we vele kleuren blauw maar die zijn niet meer organisch maar synthetisch, dus kunstmatig gemaakt door de mens.