In 't duister van de strijd, waarin de haat regeert,
Verschijnen slachtoffers, door geweld verteerd,
Aan elke kant van 't slagveld, menselijk en klein,
Hun leed en tranen, hun harten vol met pijn.
De menselijkheid, in hun ogen te herkennen,
Verbonden in hun lijden, ondanks verschillende grenzen,
Verloren in de chaos, maar toch met een wens,
Dat liefde overwint, dat vrede weer begint.
In deze donkere uren, laten we niet vergeten,
Dat liefde en mededogen, geen kanten hoeven te kiezen,
Want diep van binnen, zijn we allemaal verwant,
Samen kunnen we bouwen aan een vreedzamer verband.
Laat menselijkheid zegevieren over de strijd,
Laat liefde en verbinding de weg bereiden,
Want in een wereld verdeeld door angst en nijd,
Kan de kracht van ons samenzijn de hoop verbreide