In deze korte documentaire krijgen Britse dak- en thuisloze jongeren de kans om hun eigen verhaal te vertellen. Ze verschijnen niet alleen vóór de camera, maar ook erachter. We zien ze experimenteren met microfoons en muziek, of met viltstiften het filmnegatief inkleuren. Je ziet of hoort vrijwel nooit iets over deze groep. En zelfs als deze jongeren in een film verschijnen, klopt het beeld van hun leven misschien niet eens helemaal. Kunstenaar en filmmaker Edwin Mingard vond daarom dat het tijd was voor een nieuwe aanpak. Dat proces is voor de jonge makers ook meteen een manier om terug te blikken op wat ze hebben meegemaakt, waar ze heen willen en wat ze belangrijk vinden.