A3B P3 H3 en 4

• Nederlands
• Middelbare school
• vwo
• Leerjaar 3

.

Periode 3

Wat gaan we doen in P3:

• Boektok in week 9 (26 t/m 29 mrt) over je tweede boek
• Hoofdstuk 3 en 4 -> toets in de toetsweek (wk. 13 en 14 vanaf wo 27 mrt)
• In week 12 geef je door waar je stage wilt gaan lopen in week 21.
• Direct na de toetsweek schrijf je een 'sollicitatiebrief' voor dit bedrijf

Vandaag gaan we:

• 3.1 Fictie Lezen: tekst 1 en 2 - Maken: opdracht 2 t/m 6 en opdr. 12 (keuze uit 1, 2, 3 of 4).
• De toets bespreken:

Schrijf op de toets op welk onderdeel of welke onderdelen (lezen, woorden, grammatica zinsdelen, grammatica woorden en spelling) je het minst gescoord hebt. Noteer dit ook in je agenda!

De ruimte

Setting: de plaats (geografisch), de tijd (de historische tijd) en de omstandigheden (bijvoorbeeld winter, vakantie, staking). 

De ruimte van een verhaal kan dan ook verschillende functies hebben:

1. Sfeer oproepen: bepaalde ruimten kunnen een sfeer oproepen. Zo kan een donker bos spanning oproepen.
2. Karakterisering van een personage
   
   
   
   
   
3. Symbolische functie 
   

parallel: ruimte komt overeen met de gebeurtenissen en de gevoelens van de personages

contrast: ruimte is tegengesteld aan de gebeurtenissen en de gevoelens van de personages.

Personages: karakter en type

Karakter:

• Veel verschillende karaktereigenschappen
• De auteur gaat dieper in op het innerlijk van de hoofdpersoon. 
• Een ‘karakter’ maakt tijdens het verhaal ook vaak een ontwikkeling door.

Type:

• Enkele typerende uiterlijke kenmerken neer, zonder dat hij het innerlijk beschrijft. 
• We leren de bijpersoon maar oppervlakkig kennen.

Personages

hoofdpersoon	bijpersoon
Je komt te weten wat hij/zij denkt en voelt	Je krijgt veel minder informatie. Geen gedachten en gevoelens.
round characters; Hij/ zij maakt een karakterontwikkeling door.	flat characters; Hij/ zij verandert niet en is voorspelbaar.

Tijd herkennen

• Soms staat letterlijk in een verhaal beschreven wanneer het zich afspeelt (jaartal of datum).
• Als het niet letterlijk in het verhaal staat, moet je het zelf vinden. Let dan op: historische gebeurtenissen/personen, gebruiksvoorwerpen, gewoontes, de omgeving en taalgebruik.
  Het ontbreken van bepaalde gebruiksvoorwerpen kan ook informatie zijn.

• Je kunt een tijd aangeven door middel van een tijdvak of jaartal, maar er is meer over tijd te vertellen: seizoenen, dag/nacht en kloktijden.

Tijd: chronologie

• Chronologisch: de gebeurtenissen spelen zich achtereenvolgens af in de tijd. De schrijver laat het verhaal bij een bepaald punt in de tijd beginnen en vertelt tot er een bepaald eindpunt in de tijd bereikt is.

• Niet-chronologisch: vertelwijze waarbij de verteller wat de tijd betreft zelfstandige onderdelen van het verhaal invoegt die niet tot de chronologische opeenvolging van de gebeurtenissen gerekend kunnen worden. Soms kan dat gedaan worden door het verhaal midden in de gebeurtenissen te laten beginnen (in medias res) en pas daarna de voorgeschiedenis te onthullen.

Terug in de tijd

• Flashback: terugblik. (Langere) passage in een verhaal die de chronologische lijn doorbreekt doordat hij zich op een eerder moment afspeelt. Een flashback is eigen een op zichzelf staand verhaal in een verhaal; als men de flashback uit het verhaal haalt, dan is deze nog steeds geldig (d.w.z. het is een verhaal op zich).

• Terugverwijzing: er wordt verwezen naar iets dat al gebeurd is, de verhaalloop wordt niet onderbroken.

Vooruit in de tijd

• Flashforward: een langere passage binnen een verhaal dat speelt in de toekomst.

• Vooruitwijzing: korte vooruitblik. Een verwijzing naar iets dat gaat gebeuren, roept spanning op:
  ‘Het was dus wel een wat vreemde jongen, maar dat zijn afwijking tot zo catastrofale gebeurtenissen zou leiden, had niemand kunnen voorzien.’

Kunstgrepen met tijd

• Tijdsprong: een (on)bepaalde hoeveelheid tijd wordt overgeslagen. De auteur doorbreekt de chronologie met flashbacks, flashforwards, vooruitverwijzingen en terugverwijzingen.

• Tijdvertraging: een gebeurtenis in een verhaal wordt zodanig opgerekt dat het lezen erover langer duurt dan de gebeurtenis zelf, Tijdvertraging is een beproefd middel om spanning op te wekken.

• Tijdverdichting: Minder belangrijke episoden worden soms in weinig tekst globaal samengevat; tijdverdichting.

Functies van tijd

1. Spanning.
   
   
2. Geeft extra informatie over gebeurtenissen / personages.
   
   
3. Geeft informatie over het karakter / de motieven van personages.

Spanning

• Een verhaal is spannend als je telkens door wilt lezen of kijken. Spanning ontstaat als het verhaal vragen oproept. Bijvoorbeeld:

'Hoe gaat het verhaal verder?'

'Wat zal er met de hoofdpersoon gebeuren?'

'Hoe zal het verhaal eindigen?'

• Dit noemen we spanningsvragen. Deze vragen zijn te vinden op open plekken in het verhaal. Wil je antwoorden op de vragen? Dan móét je wel doorlezen of -kijken! 

Spanningstrucs

De schrijver heeft een aantal trucs om een verhaal spannend te maken:

1. gevaarlijke situaties (bijvoorbeeld een achtervolging)
   
2. gevaarlijke ruimtes (bijvoorbeeld een verlaten park 's nachts)
   
3. beschrijving van spanning bij personages ('snel kloppend hart')
   
4. de antwoorden op spanningsvragen uitstellen (de ontknoping uitstellen)
   
5. kleine stukjes van de ontknoping verraden (door vooruit te kijken, of door een zin als: 'Hij zou later nog veel spijt krijgen van deze keus')
   
6. een hoofdstuk of aflevering eindigen met een cliffhanger (een heel spannend moment)

Spanningsboog

• Een spanningsboog is een (denkbeeldige) lijn die loopt van het begin van het boek tot het eind.
  
  
• Wanneer er een spannende situatie is, gaat de lijn omhoog en bij een ontspannen situatie gaat de lijn omlaag.
  
  
• De schrijver bedenkt de spanningsboog zó dat jij als lezer graag doorleest

Vertelperspectief: ik-verteller

• Ik-verteller: de ik-verteller vertelt wat hij zelf heeft meegemaakt: hij is verteller en personage tegelijk.

• De ik-verteller is niet alwetend in de zin dat hij inzicht heeft in wat er in de hoofden van de andere personages omgaat. Alleen de gedachten, dromen en gevoelens van het ik worden gepresenteerd.

• Het lijkt wel of de lezer een direct verslag krijgt van wat de ik-figuur meemaakt of meegemaakt heeft.

De personale verteller

• Romans en verhalen in de derde persoon, de hij- of zij-vorm. 

• De verteller heeft zich teruggetrokken en presenteert alleen datgene wat de personages denken, voelen, zien, ervaren en meemaken.
  Het lijkt net alsof het verhaal helemaal niet verteld wordt, alsof de handeling zich vanzelf ontrolt.

De alwetende verteller

• Wanneer een ‘ik’ of ‘wij’ een verhaal vertelt waarin hij zelf geen rol speelt. 
• In de auctoriale vertelsituatie doet de verteller zich voor als de auteur. De combinatie van eerste en derde persoon is kenmerkend.
• De auctoriale verteller staat boven zijn verhaal en heeft alle touwtjes in handen en telkens in te grijpen/over iets anders te vertellen. 
• Ook heeft de verteller in principe inzicht in het innerlijk, de gedachten en de gevoelens van alle personages, maar hij kan er ook voor kiezen zijn personages van buitenaf te beschrijven.

Booktok

www.hebban.nl