Ook in toneel en opera komt het expressionisme tot zijn recht. Het toneelstuk "Mörder, Hoffnung de Frauen" wordt later opgevoerd als opera.
Maar het stuk lijkt nauwelijks meer op een opera: Oerkreten nemen de plaats in van woorden. De muziek klinkt als het loeien van misthoorns. Hoekige gebaren vervangen vloeiende dansbewegingen en de decors zijn abstract.