Les 2 Algemeen Ziekenhuis zpo.2sc 5-2-2024

• VP AZH jaar 2 ThiemeMeulenhof
• MBO
• Studiejaar 2

** Het ziekenhuis **

Marjolein Bosman

Docent G&W ROC Mondriaan

Deze week

les 2 periode 3

• Wat weet jij nog van de vorige les ?
• Theorie "onderzoeken in het ziekenhuis"
• Aan de slag met de onderzoeken

Leerdoel

• Je kunt een zorgvrager in het ziekenhuis begeleiden bij het afnemen monsters zoals bloed, urine, feces, wondkweken.
• Je kunt verpleegkundige zorg en begeleiding bieden bij endoscopie, punctie en biopsie.
• Je kunt een zorgvrager op adequate wijze begeleiden bij beeldvormende onderzoeken en functieonderzoeken.

Wat weet jij nog van de vorige les?

Een goede gezondheidstoestand

Een ongezonde levensstijl

Een gezonde levensstijl

Een slechte gezondheidstoestand 

Meer kans op een ziekenhuisopname

Kleine kans om ziek te worden

Minder kans op een ziekenhuisopname

Grotere kans om ziek te worden

Wat betekent "Triage"

Proces waarin een daartoe aangewezen persoon bepaalt hoe snel een zorgvrager moet worden gezien door een arts.

Wat is een "Differentiaaldiagnose"

Eerste en voorlopige medische diagnose.

In welke van de volgende situaties is sprake van een risico op het gebied van informatieveiligheid?

1. Uitlenen van een personeelspas waarmee je in de netwerkomgeving van het ziekenhuis inlogt.
2. Afgeven van je persoonlijke inloggegevens voor de ICT-omgeving van het ziekenhuis.
3. Maken van een screenshot van een dossierpagina die je, voor advies over een zorgvrager, even deelt met een collega via social media.
4. Uitloggen op een computer on wheels als je de kamer verlaat.

Meerdere antwoorden zijn goed.
ABC

Formulering van een PES

De meeste zorgvragers die gebruikmaken van ziekenhuiszorg komen uit de leeftijdscategorie 65+.

Zo ook mevrouw Jansen. Formuleer adv onderstaande casus een juiste PES, gebruik Carpenito

"Mevr. Jansen is opgenomen ivm verdenking van een longmetastasen. Hiervoor zijn diverse onderzoeken noodzakelijk. Mevr. verblijft dan ook enkele dagen in het ziekenhuis.

Al snel merk je als verpleegkundige op dat mevrouw, verward raakt bij vragen en afwezig reageert. Ook is zij wat gedesoriënteerd."

Formuleer een juiste PES, met gebruik maken van NANDA

Onderzoeken in het ziekenhuis

Na het afnemen van de medische anamnese stelt de arts een (voorlopige) medische diagnose. Vaak is verder onderzoek noodzakelijk voor een definitieve diagnose. De onderzoeken die in een ziekenhuis het meest voorkomen komen in dit hoofdstuk aan bod.

Dit hoofdstuk behandelt de volgende onderwerpen:

onderzoeken;

referentiewaarden;

laboratoriumonderzoek;

beeldvormend onderzoek;

functieonderzoeken.

Na het afnemen van de medische anamnese stelt de arts een (voorlopige) medische diagnose. Vaak is verder onderzoek noodzakelijk voor een definitieve diagnose. De onderzoeken die in een ziekenhuis het meest voorkomen komen vandaag aan bod.

• onderzoeken;
• referentiewaarden;
• laboratoriumonderzoek;
• beeldvormend onderzoek;
• functieonderzoeken.

Welke medische onderzoeken ken jij ?

Onderzoeken

Onderzoeken vormen een belangrijk onderdeel van het aanbod van een ziekenhuis. Ze zijn onlosmakelijk verbonden aan het stellen van een diagnose en het inzetten en evalueren van de juiste behandeling. 

Ook kan een onderzoek helpen om te beoordelen of een zorgvrager sterk genoeg is om een behandeling te ondergaan.

https://edition.thiememeulenhoff.nl/secure/d/stream/traject_4_zkh1/theory/f4f8abd6-0525-4aee-97c5-523d47341e45/e7020e5a-9b30-4034-b48f-5479b6f7b387

https://www.scal.nl/system/files/inline/Referentiewaarden%20versie%20website%20maart%202018_2.pdf

Referentiewaarden

In de tabel vind je referentiewaarden van preoperatief bloedonderzoek. Het zijn enkele veel gebruikte routinebloedonderzoeken met normaalwaarde (voor volwassenen) die preoperatief aangevraagd kunnen worden.

Schrijf eens wat "referentiewaarden" volgens jou betekend?

https://www.scal.nl/system/files/inline/Referentiewaarden%20versie%20website%20maart%202018_2.pdf

Referentiewaarden

In de tabel vind je referentiewaarden van preoperatief bloedonderzoek. Het zijn enkele veel gebruikte routinebloedonderzoeken met normaalwaarde (voor volwassenen) die preoperatief aangevraagd kunnen worden.

Laboratoriumonderzoek

Als er een diagnose gesteld moet worden, zullen specialisten altijd laboratoriumtesten aanvragen. Dit kan onderzoek zijn van urine, feces, braaksel en lichaamsvloeistoffen. Bloedonderzoek vindt altijd plaats. Ook als de diagnose al bekend is, wordt er voor een operatie altijd bloedonderzoek verricht. In een ziekenhuis is een aantal laboratoria te onderscheiden. De belangrijkste die altijd (apart of gecombineerd) voorkomen komen in deze paragraaf aan bod.

Klinische Chemie

Een laboratorium voor Klinische Chemie verricht algemeen klinisch-chemisch onderzoek, onderzoek van urine en feces en bloedgasanalyse. Andere onderzoeken richten zich bijvoorbeeld op hormonen, allergieën, immunologie, en auto-immuunziekten. Ook het onderzoeken van sperma vindt hier plaats.

Hematologie

Een hematologisch laboratorium verricht algemeen bloedcelonderzoek, morfologisch onderzoek, stollingsonderzoek en bloedgroepenonderzoek. Daarnaast vindt specialistisch onderzoek plaats van bloedgroepen, stolling en trombose. Ook het onderzoeken van beenmerg en bloed op kwaadaardige aandoeningen gebeurt in dit type laboratorium.

Pathologisch Anatomisch Laboratorium

Soms wordt bij een zorgvrager weefsel verwijderd voor onderzoek. Denk bijvoorbeeld aan onderzoek van een verdachte moedervlek die net verwijderd is, of aan materiaal dat tijdens een punctie uit een borst is gehaald. Het kan ook gaan om weefsel dat tijdens een operatie wordt verwijderd om te kijken of een tumor volledig verwijderd is. Dergelijk weefselmateriaal gaat naar het PA-lab, waar een patholoog-anatoom het onderzoekt. De patholoog-anatoom kan het weefsel typeren, maar bijvoorbeeld ook vaststellen hoe ver een bepaald ziekteproces zich heeft ontwikkeld, of dat ziek weefsel volledig verwijderd is tijdens een operatie.

De uitslag van het laboratoriumonderzoek is vaak van doorslaggevend belang bij het bepalen van de verdere behandeling. Na het onderzoek door de patholoog wordt de uitslag meestal met de andere medisch specialisten besproken.

Angiografie

Angiografie is een onderzoek waarbij men met contrastvloeistof bloedvaten zichtbaar maakt om er een röntgenfoto van te kunnen maken. De contrastvloeistof wordt vaak in een bloedvat gespoten in de arm of het been van de zorgvrager. Als er venen zichtbaar gemaakt moeten worden (bijvoorbeeld de venen van het been of van de vena spermatica), spreekt men van flebografie.

Computertomografisch onderzoek (CT-scanning)

Voor een grote of ingrijpende operatie wordt vaak gebruikgemaakt van een CT-scan. Hierbij worden digitale afbeeldingen gemaakt van dunne dwarsdoorsneden van het te onderzoeken lichaamsdeel. Deze afbeeldingen geven de vorm, structuur en ligging van alle inwendige organen en weefsels weer. Vaak wordt er voor de opnames gebruikgemaakt van contrastvloeistof, die via een infuus wordt ingespoten in een bloedvat.

Magnetic resonance imaging (MRI)

Bij een MRI-onderzoek worden met behulp van sterke magneetvelden en radiogolven foto’s gemaakt van organen en weefsels in het lichaam. Er komen dus geen röntgenstralen aan te pas. MRI-onderzoek is onschadelijk en niet pijnlijk. Tijdens het onderzoek ligt de zorgvrager op een beweegbare onderzoekstafel die in een tunnel wordt geschoven. Het apparaat maakt een hard kloppend/tikkend geluid. Zorgvragers met engtevrees of claustrofobie worden extra begeleid of krijgen voorafgaand aan het onderzoek een lichte narcose. In sommige diagnostische centra is een ‘open’ MRI een goed alternatief voor mensen met angst voor een normale MRI.

CT scan versus MRI scan
Wat is het grote verschil in dit onderzoek ?

1. Bij een MRI onderzoek wordt er altijd met contrast gewerkt
2. Een CT scan is vervelend voor mensen die claustrofobisch zijn
3. Een CT scan maakt minder herrie
4. Lange wachtrijen voor het duplex gedeelte van de MRI scan

Nucleair onderzoek

Nucleair onderzoek is een onderzoek waarbij radioactieve stof gebruikt wordt om organen of weefselstructuren zichtbaar te maken, zoals bij een scintigram. De radioactieve stof die bij het onderzoek wordt gebruikt is niet gevaarlijk. De hoeveelheid straling is zeer gering en komt overeen met die van een röntgenonderzoek.

Echografie

Bij echografie worden met ultrasone geluidsgolven signalen het lichaam in gezonden. De verschillende weefsels vervormen deze signalen en kaatsen ze terug. De teruggekaatste signalen vormen een (bewegend) beeld. Met moderne technologie kan echografie tegenwoordig ook in 3D weergegeven worden.

Elektrocardiogram (ECG)

Een elektrocardiogram (ECG) registreert elektrische prikkels van het hart, zodat dreigende of reeds aanwezige beschadigingen of geleidingsstoornissen van de hartspier zichtbaar worden. De zorgvrager krijgt metalen plaatjes op de armen en benen en zuignapjes op de borst die door een gelei contact maken met de huid.

Elektro-encefalogram (EEG)

Een EEG registreert de elektrische activiteit van de hersenen. Tijdens het onderzoek krijgt de zorgvrager zilveren plaatjes (22 stuks) op de hoofdhuid en oren bevestigd. Hiermee wordt de hersenactiviteit geregistreerd. Tijdens het onderzoek wordt met bepaalde prikkels (zoals lichtflitsen) gekeken naar de effecten op de hersenactiviteit. Naast het standaard-EEG zijn er verschillende andere soorten EEG’s, zoals een slaap-EEG, een EEG met slaaponthouding, een 24 uurs-EEG en een EEG met video-observatie.

Longfunctieonderzoek

Bij een longfunctieonderzoek wordt de longcapaciteit geregistreerd met het longfunctiemeettoestel. De zorgvrager krijgt een mondstuk tussen de tanden en een klemmetje op de neus, terwijl hij enkele ademhalingsoefeningen doet. Het mondstuk is verbonden met het apparaat.

Duplexonderzoek

Bij dit onderzoek wordt gebruikgemaakt van echografie en Dopplertechniek. De echografie brengt de bloedvaten in beeld. De Doppler meet met ultrageluidsgolven de snelheid van de bloedstroom.

Endoscopie

Een endoscopisch onderzoek heeft als doel verschillende organen van de binnenkant te bekijken. Zo’n onderzoek wordt uitgevoerd met een zogenaamde endoscoop. Dat is een instrument met een handvat (waarmee de endoscopist kan sturen) en een lange dunne slang met aan het uiteinde een lampje en een kleine camera. Aan het einde van de slang bevinden zich ook speciale instrumentjes waarmee onder meer kleine stukjes weefsel voor onderzoek kunnen worden afgenomen of bloedvaatjes kunnen worden dichtgebrand. Bij een endoscopie gaat de endoscopist met de endoscoop via een van de lichaamsopeningen naar binnen. Zo vindt onderzoek van het bovenste deel van het maagdarmstelsel of de luchtwegen plaats via de mond en kan de binnenkant van de darmen via de anus geïnspecteerd worden. Endoscopieën op verschillende plaatsen in het lichaam hebben ieder een eigen naam. Een scopie waarbij met name de dikke darm wordt onderzocht heet bijvoorbeeld een coloscopie.

Puncties en biopsieën

Het verschil tussen een punctie en een biopsie is dat men bij de punctie altijd via de huid het weefsel aanprikt, en dat een biopt in het lichaam, via een endoscoop of bij een operatie, genomen wordt. Het is afhankelijk van de plaats van het weefsel of er een punctie of een biopsie gedaan kan worden. Een stukje uit een darm kan via een endoscoop, terwijl een stukje uit de lever via de huid gepuncteerd wordt.

Een punctie is het opzuigen van vloeistof of weefsel via een ingestoken naald.

Een biopsie is het wegnemen van weefsel uit een levend organisme voor onderzoek.

Puncties worden meestal gedaan voor diagnostiek, maar zijn soms therapeutisch, bijvoorbeeld als drainage bij ascitesvocht of om holtes te spoelen bij een ontsteking. Omdat een punctienaald nogal dik is, wordt in de meeste gevallen de huid eerst verdoofd met een injectie met lidocaïne. Bij een bot- en een beenmergpunctie worden de huid en het botvlies verdoofd. Het botvlies is erg gevoelig, maar het opzuigen van beenmerg is niet te verdoven. Juist het opzuigen is erg pijnlijk. Voor kinderen en voor volwassenen met een verstandelijke beperking kunnen deze onderzoeken erg bedreigend zijn. Ze begrijpen niet wat er gebeurt en kunnen misschien niet stil liggen als er gepuncteerd wordt. Dat vergroot de kans op een bloeding of het mislukken van de punctie. In deze situaties kan de zorgvrager onder narcose of na toediening van een sedativum (kalmerend middel) behandeld worden.

elevatorPITCH

Samenwerkingspartners

Indeling onderwerpen:

1) bloedafname	8) EEG
2) angiografie	9) Longfunctie onderzoek
3) CT-scan	10) Duplex onderzoek
4) MRI	11) Endoscopie
5) scintigrafie	12) Biopsie
6) echografie	13) Punctie
7) ECG

ACTIE: 

Download alle ingeleverde informatiefolders richting een map binnen [LESMATERIALEN] Thema AZH

Evaluatie
Ik beheers de stof van deze week:

010

Evaluatie
Hoe vond je de lessenreeks deze week?

😒🙁😐🙂😃

Heb je voor jezelf voldoende tijd besteed aan je huiswerk ?

Helemaal niet

Een beetje

Goed

Supergoed