Een mens met schuin geplaatste ledenmaten en een opening in de torso reikt en kijkt omhoog. De delen van de benen en armen zijn stevig, maar zijn gedraaid en verschoven tegen elkaar geplaatst. De opening in de torso lijkt ruw met een mes uit vloeibare klei te zijn gesneden. De massa’s zijn niet gepolijst maar ruw. De massa’s hebben ook scherpe randen die verschillende silhouetten vormen vanuit elke hoek. De vingers zijn overdreven lang en dik. Als je goed kijkt, zie je hetzelfde bij de lippen. Dan zie je duidelijk dat de mens schreeuwt en in paniek omhoog grijpt.
Naast de persoon staat iets dat lijkt op een stomp van een boom.
De Verwoeste Stad van Ossip Zadkine is een kunstwerk dat alle mogelijke elementen van een standbeeld gebruikt om één beeld en gevoel in ons geheugen te griffen: van een mens die een krachtig signaal geeft terwijl het radeloos, machteloos, bijna levenloos is.
Gelukkig draagt iedereen in het geheugen dit kunstwerk met zich mee, als verzet tegen oorlog en geweld.