[5]
Het boek Eilanddagen van Gideon Samson
vind ik anders dan anders. Allereerst vanwege de aparte stijl. Samson heeft het boek geschreven in de jij-vorm en de ‘jij’ is Jakob. Zo word je dus als lezer in het boek betrokken als Jakob. Hoewel ik het boek goed geschreven vind, heb ik me niet één keer echt Jakob gevoeld. De wat ongebruikelijke stijl trekt beslist de aandacht, maar ik vond het niet prettig lezen.
[6]
Niet alleen wat betreft de stijl is Eilanddagen anders dan de meeste boeken die ik heb gelezen. Het verhaal is ook apart. Het begint allemaal eigenlijk vrij rustig. Op het saaie af bijna. Toch is er iets waardoor ik het boek ben blijven lezen. Er zit een soort spannende laag onder, die duidelijker wordt zodra Puck er is. De vriendschap die tussen de drie ontstaat, is bijzonder. Gideon Samson weet dit erg mooi te beschrijven: “Mijn wens is ik wil dat alles altijd zo blijft.” Heel vaag zie je hoe zijn hoofd in het donker van Puck naar jou beweegt en weer terug. “Ik bedoel dat wij gaan nooit meer uit elkaar,” legt hij uit. “Nooit meer. Dat wij zijn voor altijd met zijn drieën.”