Op een dag vroeg in de lente kwam ik moe thuis,
mijn vrouw stond bij de voordeur van ons knusse huis.
Aan haar handen hing onze eerste schat,
en wat ik toen nog niet wist was dat ze al een tweede had.
Ze zei: 'Lieve schat ik moet je iets vertellen,
misschien kun je beter vast wat luiers gaan bestellen!'
Ik keek haar aan en een grote lach brak door,
'Maar schat dat is geweldig! Hier gaan we helemaal voor!'
Negen maanden later kwam dan ons tweede kind,
alles zou perfect zijn, ware er niet een regel begint.
Want precies op die dag had die stomme regering besloten,
Een tweede kind was voor zijn bevolking uitgesloten.
Mijn vrouw en ik, we huilden tranen met tuiten,
Nee we waren absoluut niet meer te stuiten....