Victor Hugo Versie H5

• Frans
• Middelbare school
• vwo
• Leerjaar 3

Victor HUGO 

1. Wat is de Romantiek?

De Romantiek is een culturele stroming (kunst & literatuur) en filosofische stroming waarin het gevoel en de verbeelding centraal staan en die zich afzet tegen het rationalisme van de Verlichting. 

Un des plus grands écrivains du 19ième siècle

Victor Hugo

1831

Son oeuvre 

Romans: 

Les misérables  & Notre dame de Paris

Theater: 
Cromwell & Hernani
Dichtbundels:
Les Ballades en Les Orientales, Les Châtiments, Contemplations

Les Misérables 

Les Misérables 

Les Misérables is een sociale roman van Victor Hugo uit 1862. Hugo had vanaf 1842 aan het boek gewerkt.

De roman werd vrijwel meteen na het verschijnen populair, met name bij het volk, en heeft die populariteit tot op de dag van vandaag behouden. Het boek wordt nog steeds herdrukt, er zijn diverse verfilmingen en musicals van gemaakt. 

Les Misérables 

‘Het aangrijpende verhaal van Jean Valjean begint met een gebeurtenis die hem zijn hele leven zal blijven achtervolgen. Hij steelt een brood om zijn neefjes van de hongerdood te redden. Dit op zich onbeduidende incident komt hem echter op een zware gevangenisstraf te staan. Hij wordt veroordeeld tot negentien jaar dwangarbeid. 

Les Misérables 

Als hij na al die ellendige jaren wordt vrijgelaten, wil niemand meer iets met hem te maken hebben. Desondanks weet Valjean zich aan zijn verleden te ontwortelen en ontwikkelt hij zich tot een gerespecteerd burger. Zijn criminele verleden blijft hem echter achtervolgen in de persoon van zijn aartsrivaalinspecteur Javert, die verbeten op hem blijft jagen vanwege zijn al dan niet vermeende misstappen. 

Les Misérables 

Hierdoor kunnen Valjean en zijn aangenomen dochter Cosette geen rust vinden en bewegen zij zich als paria’s door de maatschappij die zich kenmerkt door onrust, oproer en sociale misstanden’, zo luidt de samenvatting van het verhaal op de achterflap van het boek ‘Les Misérables’ van Victor Hugo.

Demain des l' aube

Demain, dès l'aube, à l'heure où blanchit la campagne, 

Je partirai. Vois-tu, je sais que tu m'attends.

J'irai par la forêt, j'irai par la montagne.

Je ne puis* demeurer loin de toi plus longtemps. *Ik kan

Je marcherai les yeux fixés sur mes pensées, 

Sans rien voir au dehors, sans entendre aucun bruit,

Seul, inconnu, le dos courbé, les mains croisées,

Triste, et le jour pour moi sera comme la nuit.

Je ne regarderai ni l'or du soir qui tombe, 

Ni les voiles au loin descendant vers Harfleur,

Et quand j'arriverai, je mettrai sur ta tombe

Un bouquet de houx* vert et de bruyère** en fleur. *hulst/ **heidekruid

Les Contemplations

Un poème lyrique

Welke gevoelens riepen dit gedicht bij jou op? 

Denk je dat de schrijver hier vrolijk of blij was?

Aan het einde van het gedicht kom je er pas achter waar de schrijver naar op weg was. 

Waar ging hij naartoe?

In de laatste versregel legt de dichter hulst en heide op het graf van zijn dochter. Dit zijn planten die in de winter hun bladeren niet verliezen. Zij blijven dus altijd groen. Waarvan kunnen deze planten voor een gelovig iemand een symbool zijn?

1. van de vergankelijkheid van de tijd
2. van het eeuwig leven in het hiernamaals
3. van een onbeantwoorde liefde
4. van de dood

Gedicht voor Léopoldine 

In februari 1843 trouwt Hugo’s lievelingsdochter Léopoldine met Charles Vacquerie uit Villequier, gelegen aan een bocht van de Seine in de Haute-Normandie. Een huwelijk dat in de knop gebroken wordt. Op 4 september keren Léopoldine en Charles per boot terug uit Le Havre. Vlak bij Villequier stoten ze op een zandbank en verdrinken in de woelige stroming van de Seine. Hugo verblijft dan met zijn minnares Juliette Drouet in Spanje. Tijdens de nacht van 4 september raakt hij moeizaam in slaap en droomt over een storm op zee. Vijf dagen later keert hij terug naar Frankrijk via Rochefort aan de Atlantische kust. In een café ligt een opengeslagen krant. Zijn oog valt op een overlijdensbericht. De tijding van de dood van zijn dochter en van de begrafenis drie dagen tevoren. Je kunt het je in onze tijd van bliksemsnelle communicatie amper voorstellen. Een bliksemschicht bij heldere hemel, gevolgd door een lange periode van duisternis.

Gedicht voor Léopoldine 

Geplaagd door schuldgevoelens weigert Hugo jarenlang iets te publiceren. Ondertussen schreeuwt hij zijn verdriet wel uit in ontelbare verzen. Het bekendste gedicht terzake is Demain dès l’aube à l’heure où blanchit la campagne. De kracht van deze tekst ligt vooral in de pointe. Aanvankelijk lijk je de beschrijving van Hugo’s tocht naar zijn geliefde te lezen. De laatste verzen maken duidelijk dat hij op weg is naar het graf van zijn dochter, een tocht die hij pas drie jaar na haar overlijden aandurft. 

Bron: https://www.bartvanloo.info/site/2009/01/05/victor-hugo-in-het-nederlands/

Les Figures de style 

Anaphore:

Een anafoor is een stijlfiguur, die bestaat uit het herhalen van steeds weer een of meerdere woorden aan het begin van elkaar opvolgende zinnen of zinsdelen. 

Anaphore

Sans rien voir au dehors, sans entendre aucun bruit

Autre anaphore :

J'irai par la forêt, j'irai par la montagne.

Métaphore: Een metafoor is een vorm van beeldspraak: je gebruikt een woord of beeld voor iets anders, waarmee het een overeenkomst vertoont.
 Zo is het schip der woestijn een metafoor voor een kameel: de kameel wordt vergeleken met een schip. 

« Je ne regarderai ni l'or du soir qui tombe »

« l’or du soir ». 

 

Waar denk je dat l'or du soir voor zou kunnen staan?

« Je ne regarderai ni l'or du soir qui tombe »

« l’or du soir ». 

 Quand la nuit tombe, la couleur du ciel est comme de l’or.

Dus het avondvallen wordt vergeleken met  de gouden gloed die je op dat moment kunt zien. Hij kan nu dit goud niet zien, hij kan door zijn pijn/verdriet geen  schoonheid meer zien. 

Comparaison: vergelijking (beeldspraak)

Triste, et le jour pour moi sera comme la nuit

Dag en nacht worden hier met elkaar vergeleken. 

Waarom is dat volgens jou?

Wat zou hierachter kunnen zitten?

Comparaison: vergelijking (beeldspraak)

Triste, et le jour pour moi sera comme la nuit

Le jour est comparé (c’est donc le comparé) à la nuit (c’est le comparant). La comparaison est effectuée par l’outil de comparaison « comme ». Pour qu’il y ait comparaison, il faut un point commun.

Qu’est-ce que le jour et la nuit - normalement opposés - peuvent avoir en commun ? Du fait de la tristesse du poète, il n’y a plus de différences entre le jour et la nuit. La vie est devenue sombre et synonyme de deuil. On peut penser aussi que le poète ne dort pas plus le jour que la nuit, ce qui est suggéré par les trois compléments circonstanciels du premier vers et les futurs simples laissant comprendre que le poète attend l’aube pour partir afin de recueillir sur la tombe de sa fille.  

L'énumération = opsomming

L’énumération

Quand plusieurs mots se suivent et sont juxtaposés, on a une énumération :

« Seul, inconnu, le dos courbé, les mains croisées,

Triste... »