Ze zeggen bij de buren is het gras, zoveel groener en het glas, zoveel voller. Ik heb last, want hij heb een jacuzzi, ik een bad. Zelfs dit maakt me groen van jaloezie in me hart, fuck it. Waarom zijn we nooit tevreden? We hebben notabene toch een heel mooi leven mogen claimen? Even, wil ik stilstaan voordat we te veel gaan, denken dat een ander z'n leven alleen maar vreedzaam loopt. Nope, dit is niet het geval. In ieder geval, zover ik weet heeft ieder z'n dal. Ik kan jou wel willen zijn, wanneer je piek me bevalt, maar zou ik jou nog willen zijn wanner je mij met je verdriet overvalt? Is er überhaupt een beter leven? Of is er simpelweg alleen betekenis geven? We leven met een reden, daarom zijn we wie we zijn en wil ik blijven wie ik ben, tot het eind
La durée de la leçon est: 45 min
