Les 8 di 6e uur 21-9-21 klas 1hv1t

• Nederlands
• Middelbare school
• havo, vwo
• Leerjaar 1

1 Mobieltjes in de (telefoon)tas:
2 Ga rustig zitten;
3 Pak je boek en je schrift;
4 Chomebook gesloten op tafel;
5 Wacht rustig tot ik start.

Programma

• Lezen
• terugblik
• huiswerk controle
• Wat weet je al?
• theorie 
• oefenen

Welkom! 

Klas 1HV1t

di 6e uur NE

21-9-2021

Les 8  

Voorleestijd!

Zomerwoud van Linda Dielenmans

Alja slaakte een zucht van verlichting toen de mensen zich begonnen te verspreiden, terug naar hun eigen vuurtjes en beschutting. De verkenners bleven achter, samen met een enkeling die nog met de Oudste wilde spreken. Terwijl de oude man deze mensen te woord stond, liep Alja naar Talbo en de anderen. Ze stonden zacht met elkaar te praten.

‘Alja,’ werd ze begroet door Ilma en Talbo. Ook de andere jagers knikten haar toe. Ze kende hen goed, ze maakten vaak deel uit van haar jachtgroep.

‘Je was dapper Alja,’ zei Talbo. ‘Je hebt geprobeerd met die donkere jongen te praten terwijl je wist dat je visioen iets erg gevaarlijks 

had voorspeld. Misschien hadden we anders meteen aangevallen als we ze hadden ontdekt. Nu is iedereen voorzichtiger.’

‘Ik was eerst bang,’ gaf Alja toe. ‘Maar later, toen ik hem wat langer had bekeken, leek hij me niet zo gevaarlijk.’ Ze grinnikte even. ‘Hij gleed uit op de rivieroever en viel met zijn kleren aan in het water. Dat leek me niet erg bedreigend.’

De anderen lachten.

‘Maar we moeten voorzichtig zijn,’ waarschuwde Ilma. ‘Dat was een enkele jongen. Zijn stamgenoten zijn misschien anders. We kunnen nog niets zeggen totdat wehen gezien hebben. We moeten werkelijk 

 voorzichtig zijn.’ Het groepje knikte. Plotseling verscheen de Oudste naast hen.

‘Kom,’ zei hij. ‘Jij ook, Alja. Wij moeten dit goed bespreken, zodat we op alles zijn voorbereid. Dit wordt nog een lange avond.’

Met deze woorden verdwenen de verkenners, de Oudste en Alja in zijn tent. Ze praatten tot diep in de nacht.

In de drukke dagen van de bouw van Heyda’s huis had Erkin zonder nadenken zijn plek gevonden. Zodra hij een taak had afgemaakt, wisten mensen hem weer te vinden, zodat hij meteen weer aan iets anders kon beginnen. Het meisje bij de rivier bleef door zijn hoofd 

spoken, maar nooit had hij een moment gehad om het dorpshoofd iets te vertellen. Zelfs tegen Hano, zijn beste vriend, had hij niets kunnen zeggen over wat hij had meegemaakt. Ze waren of niet bij elkaar in de buurt aan het werk, of hadden geen tijd om te praten. En in de avond was hij vaak zo moe dat hij alleen nog maar aan eten en slapen kon denken. Zo waren de dagen voorbijgevlogen zonder dat iemand anders dan Erkin wist dat ze hier niet alleen waren. Maar nu was het huis dan bijna klaar! Het gegil en gelach van kinderen klonk over de akkers. Alle mensen uit het dorp, ook de alleroudsten en de jongsten, waren er om de laatste hand te leggen aan het nieuwe 

gebouw. De wanden, gevlochten van jonge wilgentakken, moesten worden besmeerd met leem om wind en regen buiten te houden. Maar wat in het begin nog als een serieuze taak begon, mondde al snel uit in een moddergevecht. gooiden handenvol natte smurrie naar elkaar en naar de volwassenen. Mensen holden lachend achter elkaar aan met hun gezichten, haren en kleren onder de klodders. Erkin en zijn vader waren net verwikkeld in een vrolijke worsteling toen ze ineens een angstige gil hoorden. ‘Vader! Moeder! Vreemde mensen in het bos!’ 

Twee meisjes van vier en bijna zes zomers oud, renden met bange gezichten naar hun ouders, 

die vlak bij Erkin en zijn vader stonden. ‘Wat is er gebeurd?’ Al snel vormde zich een kring mensen om de meisjes heen terwijl die met horten en stoten vertelden.

 ‘We renden achter elkaar aan en toen keken we omhoog en zagen we een man tussen de takken! Hij schrok toen hij zag dat we hem hadden gezien en toen maakte hij het geluid van een vogel en ineens waren er nog veel meer mensen en toen sprongen ze uit de bomen en renden ze allemaal weg! Ze hadden bogen over hun schouder en sommigen hadden haar met de kleur van stro. Ze zagen er zo raar uit!’

De zusjes vertelden nog even verder, helemaal 

opgewonden en door elkaar heen, maar al snel bekroop Erkin een onheilspellend gevoel en hij trok aan de mouw van zijn vader.‘Vader!’ zei hij. ‘Weet je nog die dag dat ik naar de rivier ging?’

Zijn vader knikte maar keek hem niet aan. Hij luisterde nog steeds naar de meisjes.

‘Vader!’ riep Erkin verontwaardigd. ‘Ik moet iets vertellen!’

Zijn stem klonk zo dringend dat zijn vader zich toch naar hem omdraaide. ‘Wat is er dan, jongen?’ vroeg hij.

‘Ik weet van die mensen! Bij de rivier heb ik een meisje ontmoet dat niet op ons leek!’

De man keek hem verbaasd aan. ‘Maar waarom heb je dan niets verteld?!’

‘Jij was te boos, jij wilde niet luisteren! En het dorpshoofd zette me meteen aan het werk! Ik kon het niemand vertellen, iedereen was veel te druk!’

Erkins vader fronste maar ging niet op de beschuldiging in. In plaats daarvan keek hij even rond en zag het dorpshoofd verderop staan.

‘Kom. We gaan nu meteen naar het gemeenschapshuis. En breng die meisjes mee!’ 

Hun moeder knikte geschrokken en nam de zusjes bij de hand. Erkins vader greep zijn zoon bij de arm en begon te lopen. Onderweg sloeg hij met zijn andere hand op Miko’s 

schouder en zei: ‘Kom. Erkin heeft iets belangrijks te zeggen.’ keek verbaasd op, maar zonder vragen liep hij met hen mee naar het grote huis. ‘Zo,’ zei de man toen ze binnen waren. ‘Vertel nu maar eens waar dit allemaal over gaat. Erkin?’

‘Dorpshoofd,’ begon hij en hij knikte Miko toe. ‘Op de ochtend dat we begonnen met de bouw van Heyda’s huis ging ik naar de rivier.’

Erkin keek snel in de richting van zijn vader, die zijn armen over elkaar had geslagen en heel ernstig keek. Miko gebaarde ongeduldig dat hij verder moest gaan. Erkin zuchtte.

‘Ik probeerde daar een vis te vangen, maar het lukte niet. Toen was er opeens een meisje. Ze  

had lichtbruin haar en lichte ogen, en ze had modder op haar gezicht en armen. Ze trok haar kleren uit en sprong in de rivier. Daarna ving ze een vis met haar handen. Die hebben we opgegeten. Ze praatte wel tegen me, maar ik kon haar niet verstaan. Ze schrok heel erg

van het kappen van de bomen. Ik rende weg, omdat ik ineens dacht aan Heyda’s huis. Maar hier was iedereen zo druk of kwaad dat ik het aan niemand kon vertellen. Maar nu hebben

de zusjes vreemdelingen in het bos gezien.’

Het dorpshoofd keek de twee kleine meisjes aan. ‘Is dat waar?’

De meisjes knikten alleen maar. Ze waren te bang om iets te zeggen en keken Miko met 

grote ogen aan. Hun moeder zei: ‘Ze hebben het over mensen met strokleurig haar, bogen

over hun schouders en vreemde kleding. Ze verstopten zich in bomen vlak bij de bosrand en verdwenen toen ze merkten dat ze gezien waren.’ De vrouw keek bezorgd.

‘Erkin, je had dit eerder moeten vertellen, hoe druk ik ook was,’ zei het dorpshoofd. ‘Maar misschien had ik je meer aandacht moeten geven. Het volk van het meisje heeft in ieder

geval wel naar haar geluisterd.

’‘Alja,’ zei Erkin zacht.

‘Wat?’ Miko en zijn vader keken hem verbaasd aan.

‘Ze heet Alja.’

‘Je hebt met haar gepraat?’ vroeg het dorpshoofd. ‘Zei je niet dat ze een onverstaanbare taal sprak?’

‘Jawel,’ zuchtte Erkin. Het ergerde hem dat alles nu ineens zo belangrijk was, terwijl niemand eerder naar hem had willen luisteren. ‘We gebruikten gebaren. Gewoon, zo: we wezen naar onszelf en naar elkaar, en zeiden onze naam. We begrepen elkaar. Ze heet Alja.’

‘Hebben jullie nog over andere dingen gesproken?’

‘Nee! Ik kon haar toch niet verstaan! Dat zei ik net. Ik weet alleen haar naam.’ Erkin zuchtte weer, nu boos. ‘Mag ik gaan? Ik moet helpen met het huis.’

Het dorpshoofd keek hem even strak aan. ‘Vooruit,’ zei hij ten slotte. ‘Ga maar en neem de meisjes mee. Ik roep de dorpsraad bijeen. Hier moet goed over gesproken worden. Blijf jij hier?’ vroeg hij aan Erkins vader. ‘Dit gaat een lange dag worden.’Erkin liep naar Heyda’s huis met aan iedere hand een zusje. Rond het huis werd alleen nog maar stil gewerkt. De modder die tegen de wand werd gesmeerd, was het enige wat nog te horen was; kledderige, zompige geluiden. De vrolijke uitbundigheid van eerder in de morgen was verdwenen. 

Terugblik vorige les(sen)

Wat weet je nog?

Doe mee!

Wat weet je nog van de vorige les?

Huiswerkcontrole

Nakijken opdracht 2 van H1 Schrijven afmaken!

Let op!

Schrijf in je schrift boven deze opdracht "Schrijven 1"

Eigen antwoord – Bijvoorbeeld:

Hoi Jessie,

Wat een leuk idee. Ik heb wel zin om met jou te schrijven. Net als jij ben ik ook 12, ik zit in de brugklas; jij ook? Zwemmen vind ik heerlijk, afgelopen zomer heb ik nog in zee gezwommen, maar van waterpolo weet ik niks. Misschien kun jij mij daar meer over vertellen. Het allerliefst schilder ik. Wij hebben in de tuin een atelier, want mijn vader is kunstschilder. Ik hoop dat je mij terugschrijft. Als je dat doet, krijg jij weer een berichtje van mij en dan zijn we meteen penvriendinnen.

Doei,

Eefje

[e-mail]

Eigen antwoord – Bijvoorbeeld:

Hoi Jessie,

Wat een leuk idee. Ik heb wel zin om met jou te schrijven. Net als jij ben ik ook 12, ik zit in de brugklas; jij ook? Zwemmen vind ik heerlijk, afgelopen zomer heb ik nog in zee gezwommen, maar van waterpolo weet ik niks. Misschien kun jij mij daar meer over vertellen. Het allerliefst schilder ik. Wij hebben in de tuin een atelier, want mijn vader is kunstschilder. Ik hoop dat je mij terugschrijft. Als je dat doet, krijg jij weer een berichtje van mij en dan zijn we meteen penvriendinnen.

Doei,

Eefje

[e-mail]

Plak het feedbackformulier in je schrift

Wat weet je al?

Wat is communicatie?

Bekijk het fragment uit Koefnoen.

In dit fragment gaat een vrouw een paar keer op bezoek bij haar buren, waar net een baby geboren is. Vul tijdens het kijken vijf dingen in waaraan je kunt zien dat de ouders van de baby het niet zo leuk vinden dat de buurvrouw op bezoek komt.

Zet boven de opdracht: 

Kijken en luisteren 1

Zet voor de kantlijn:

startopdracht

nieuwnederlands.digitaal.noordhoff.nl

Lesdoelen

• Je leert een interview beoordelen.

nieuwnederlands.digitaal.noordhoff.nl

Een interview beoordelen

Als je kijkt en/of luistert naar een interview, krijg je veel informatie. 

• Let op:
• formuleert hij zelf zijn antwoord of antwoordt hij alleen met ‘ja’ of ‘nee’?

• Wordt de geïnterviewde aangemoedigd om verder te vertellen
• Geeft de geïnterviewde wel antwoord op alle vragen?
• Geeft de geïnterviewde uitgebreid of heel kort antwoord op de vragen?

• via verbale communicatie

De informatie die je krijgt door wat er precies gezegd wordt.

Informatie door te kijken naar de lichaamstaal van mensen.

• via non-verbale communicatie

Let op:

• hun gezicht: kijken ze elkaar aan, glimlachen ze naar elkaar of knikken ze als ze elkaar begrepen hebben
• de rest van hun lichaam: zitten ze naar elkaar toe gedraaid, rechtop of juist onderuit gezakt?
• hun gevoel: zijn de personen ontspannen of lijken ze gestrest?

signalen:

Hebben invloed op gevoel van gesprekspartner.

Begrepen?

Informatie die je krijgt tijdens een interview is:

1. verbale communicatie
2. non-verbale communicatie
3. arbitrale communicatie
4. non-arbitrale communicatie

Wat is een voorbeeld van non-verbale communicatie? (meerdere antwoorden mogelijk)

1. Tekens & Symbolen
2. Praten met handen en voeten
3. Lichaamshouding
4. Van je gezicht aflezen

Wat is verbale communicatie?

1. Spreken
2. Spreken en luisteren
3. Met handen en voeten praten
4. Afbeeldingen gebruiken

1. Verbale communicatie
2. Non-verbale communicatie

Verbale

 communicatie

Non-verbale communicatie

Oefenen

Maak opdracht 2!

Lees eerst de vragen door!

nieuwnederlands.digitaal.noordhoff.nl

Maak opdracht 3!

Lees eerst de vragen door!

nieuwnederlands.digitaal.noordhoff.nl

Evaluatie Lesdoelen

Ik weet:

• vragen over de inhoud van interviews beantwoorden.
• de verbale en non-verbale communicatie van interviewer en geïnterviewde beoordelen.

Huiswerk

maandag 20 september

2e uur

• Leren: Theorie Lezen (blz. 12) en Schrijven (blz. 18)
• Vul het feedbackformulier in van de email van je buurman of -vrouw in en neem dit vandaag (20 september) mee naar school.

Ik vond deze les:

😒🙁😐🙂😃