Les 4 di 6e uur 14-9-21 klas 1hv1t

• Nederlands
• Middelbare school
• havo, vwo
• Leerjaar 1

1 Mobieltjes in de (telefoon)tas:
2 Ga rustig zitten;
3 Pak je boek en je schrift;
4 Chomebook gesloten op tafel;
5 Wacht rustig tot ik start.

Programma

• Lezen
• terugblik
• huiswerk controle
• Wat weet je al?
• theorie 
• oefenen

Welkom! 

Klas 1HV1t

Di 6e uur NE

14-9-2021

Les 4 

Voorleestijd!

Zomerwoud van Linda Dielenmans

‘Met opgeheven hoofd liep ze hem voorbij, trok haar leren

tuniek uit en sprong in de rivier. Het koele water voelde goed,

en ze wreef hard over haar armen, rug en gezicht om de tekeningen uit te wissen. Het water dat van haar af stroomde was

donkerbruin. Nadat ze haar hoofd een paar keer had onder -

gedompeld en haar haren zo goed mogelijk had uitgewassen,

keek ze met een schuin oog naar de rots waar ze de jongen

voorbij was gelopen. Hij was er nog. Hij zat op de grond met

zijn benen gekruist en zijn hoofd gebogen. Hij keek niet naar

haar. Alja waadde naar de oever waar haar kleding lag. Met

natte handen veegde ze de tuniek zo goed mogelijk af, want

ze wist dat het leer erg lang zou moeten drogen als ze het in

het water zou uitspoelen. Nu was het ergste vuil in ieder geval

verdwenen. 

Ze keek nog een keer naar de donkere jongen. Ineens begreep ze wat hij had geprobeerd te doen in het water, en ze

lachte hardop. Het leek haar een erg goed idee. Ze hurkte in

een ondiep deel van het water naast een oude wilg in de buurt

en wachtte heel stil, haar armen zwevend boven het wateroppervlak. De jongen keek geïnteresseerd toe. Na een tijdje

zag ze dat een zilverkleurige vis bij haar benen tegen de stroom

op zwom, zodat hij bijna stil zweefde in het water. Voor hem

was Alja nu een gewone plant of tak. Ineens schoten haar

armen het water in. Ze greep de vis vast, haalde hem snel naar

boven en klemde hem stevig tegen zich aan terwijl ze naar de

waterkant waadde. Op de oever hield ze het spartelende dier

tegen de grond met haar knie, vond een kleine steen en sloeg

hem op de kop.

Vol verbazing keek de jongen naar de dode vis voor zijn voeten. Hij keek omhoog naar Alja en op zijn gezicht verscheen een grote grijns. Alja glimlachte terug. Met een hand vol gras droogde ze zich af en ze kleedde zich weer aan. Ze

was blij met haar bad en voelde zich opgelucht. Maar de jongen keek naar de vis alsof hij niet wist wat hij ermee moest doen. Alja’s maag rommelde. Snel verzamelde ze wat geschikte takken en droge bladeren en gooide ze voor de voeten van de jongen. Waarom had ze haar gereedschap niet meegenomen? Haar vuurstenen mes was nu goed van pas gekomen. Op de rivieroever vond ze gelukkig twee goede stenen. Met één ervan sloeg ze de andere snel doormidden en ze werkte met kleine tikjes de randen af. Een tweede harde slag zorgde voor een scherpe, dunne plak. Hiermee zou het wel lukken. Toen ze zich omdraaide zag Alja tot haar verbazing dat de jongen een vuurtje had gemaakt. Dat was snel! Ze zag nog net twee kleine steentjes in een buidel om zijn middel verdwijnen. Hij haalde zijn schouders op en glimlachte. Snel liep Alja naar de vis en ze verwijderde met wat snelle halen van haar geïmproviseerde mes de ingewanden. Met drie rechte takken vers vande boom bouwde ze een spit met de vis boven het vuur geprikt. En nu was het wachten.

Een beetje aarzelend knielde ze naast de jongen op de

grond. Ze legde haar handen op haar knieën en staarde in het

kleine vuurtje op de rivieroever. Haar ogen dwaalden naar

zijn gezicht, maar hij keek haar niet aan. Zijn donkere blik

was gericht op het spit. Het leek alsof de jongen nog nooit

vis had gezien. Ze zuchtte diep, wilde iets tegen hem zeggen,

maar kon niet bedenken wat. Ten slotte probeerde ze: ‘Ik ben

Alja.’

De jongen draaide zich naar haar toe en brabbelde iets onverstaanbaars. Alja probeerde het nog een keer. ‘Ik ben Alja.

Mijn naam is Alja.’

Weer kreeg ze als antwoord een stroom aan woorden die ze

niet begreep. De jongen keek gefrustreerd. Hij sloeg zijn hand

op zijn borst en zei: ‘Erkin.’

Pas toen hij dit gebaar nog een keer had herhaald, begreep Alja dat dit zijn naam moest zijn. Ze lachte en imiteerde zijn gebaar. ‘Alja.’ Erkin knikte tevreden. Hij wees naar zichzelf. ‘Erkin.’ Hij wees naar haar. ‘Alja.’ Samen glimlachten ze. Ze wisten elkaars naam!

De sterker wordende geur van gebakken vis kondigde aan dat hun maaltijd gaar was, en snel stond Alja op om hun buit met tak en al boven het vuur weg te halen. Ze zette hem tegen de rots waarnaast ze zaten, zocht twee platte stenen langs de

rivieroever en bracht ze naar het vuurplaatsje. Handig schoof ze de vis op een van de stenen, pakte haar zojuist gemaakte mes en sneed hem zo dat er twee graatloze, dikke plakken overbleven. Eén daarvan legde ze op de andere steen en met smaak begon ze te eten. Erkin volgde haar voorbeeld. Aan zijn gezicht kon Alja zien dat hij het heerlijk vond. Misschien had hij nognooit vis gegeten. Waar zou hij vandaan komen? Zijn taal was te vreemd om van hier te zijn. En zijn haren waren zo zwart…

Plotseling herinnerde ze zich haar visioen weer. Dat deze jongen hier was betekende dat de zwarte mensen hier ook waren! De beelden van de vorige nacht flitsten voor haar ogen. Erkin leek haar onrust te merken. Hij keek met gefronste wenkbrauwen naar haar en vroeg iets in zijn onverstaanbare taal. Ze moest gaan. Kon ze Erkin hier zomaar achterlaten? Of moest ze hem meenemen naar het kamp? Haar gedachten werden plotseling verstoord door een geluid dat ze nooit eerder had gehoord. Het waren doffe klappen in een regelmatig ritme, klappen op hout. Een angstaanjagend geraas volgde, waarna alles opnieuw begon. Alja luisterde gespannen. Er gebeurde iets op de hooglanden aan de andere kant van de rivier. Wat was het?

Erkin sprong ineens op, keek nog een keer naar Alja, en rende toen weg.

‘Wacht!’ riep Alja, maar hij keek niet meer om en al snel was hij uit het zicht verdwenen. Een onrustig gevoel bekroop haar, maar ze bleef nog even staan om te luisteren. De geluiden werden in het hele dal door de rotsen weerkaatst. De Oudste zou hiervan willen weten. Ten slotte draaide ze zich om en ze verdween in het bos. Terug naar het kamp.

Lesdoelen

• Ik weet hoe ik de vragen bij teksten moet maken!

Wat is het onderwerp van een tekst? Het onderwerp van een tekst...

1. ... vertelt in één of een paar woorden waar de tekst over gaat.
2. ... vertelt wat het belangrijkste van de tekst is.
3. ... vertelt wat iemand ergens van vindt.
4. ... vertelt wat waar of niet waar is.

Wat is oriënterend lezen?

1. Je bekijkt de tekst en je leest de eerste alinea.
2. Je leest de hele tekst.
3. Je bestudeert de tekst.
4. Je leest de hele tekst kritisch door.

Moet je de hele tekst lezen om het onderwerp te bepalen?

1. Ja
2. Nee

• titel
• illustraties
• tussenkopjes
• anders gedrukte woorden
• eerste alinea
• antwoord geven op vraag "Waar gaat de tekst over?¨

Wat moet je van een tekst lezen om het onderwerp te achterhalen (te vinden)?

Aan de slag!

Nakijken opdracht 1,  2, 3, 4 en 5 op de bladzijden 14 t/m 17.

Verbeter je antwoorden met een rode pen!

Zet een G als je antwoord goed is!

Lesdoelen

• Ik weet hoe ik de vragen bij teksten moet maken!

Huiswerk 

woensdag 15 september

4e uur

Leren theorie lezen 1 (p. 12)

Afmaken opdracht lezen t/m 5  (p. 14 t/m 17)