week 11

• Taal
• Basisschool
• Groep 1,2

Goedemorgen Toffe Tijgers

Sinterklaas zegt: "Pieten, kijk eens,

al die kinderen staan al klaar,

om ons in Nederland te begroeten,

wat fantastisch - zwaaien maar.

Op school zegt juf: "Kunnen jullie mij vertellen,

heb je Sinterklaas gezien en je schoen gezet?

Wij gaan nu ook iets leuks verzinnen,

een verrassing voor iedereen dus opgelet!"

In die hoek krijgt Sint een kamer.

Kijk eens even wat daar staat:

een verkleedkist vol met kleren

en precies in jullie maat.

Iedereen wil alles passen:

mijter, baard en pietenpet ...

Zelfs de staf wordt rondgedragen.

Die is zwaar hoor jongens, dus opgelet!

En ze gaan een stoomboot bouwen,

van een tafel en stukken ribkarton,

op de pijp een pluim met watten ...

Niemand wist dat Juf dat kon!

Helpen jullie met de ramen

en een deur voor in en uit?

Dan bewaart de Sint de pakjes 

in zijn eigen scheepskajuit.

Pakjes moeten ze nog maken.

Lege dozen, klein en groot,

veel papier in mooie kleuren:

geel, oranje, roze en rood.

Op en in de boot komen de pakjes.

Er is haast geen plaats meer vrij.

"Stapelen!" zegt Sint. "Nog hoger!"

Stop nu maar - de dag is voorbij.

's Morgens vroeg de klas versieren,

onze schoenen zetten voor vannacht ...

Krijgt het paard een verse wortel?

Daar heeft Juf al aan gedacht!

Allemaal opgerolde tekeningen,

 en ook wat water komt eraan.

Dan oefenen met liedjes zingen.

Juf is dik tevreden en zegt: "goed gedaan!"

En een dagje later: ja hoor!

Alles op - Sint en Piet zijn geweest!

Pepernoten en een briefje:

"Eet maar lekker!" Wat een feest!

Knippen, plakken, mijters maken,

pietenpetten met een veer ...

Juf helpt even bij het passen.

"Prachtig!" zegt ze, keer op keer.

En ze moeten alles leren,

wat een echte Piet ook doet.

Door een smalle dakgoot rennen,

hoger klimmen - voet voor voet!

Pakjes gooien in een schoorsteen.

En sjouwen met een zware zak.

Een diploma voor de Pieten,

alles gaat met groot gemak.

Sint zegt: "Ik ben bijna jarig:

5 december is de dag!"

Piet vraagt: "Mogen wij dan komen?"

Sint antwoordt: "Oh jazeker, dat mag!"

Eindelijk, de deur gaat open,

spannend - iedereen zit klaar.

Sint verschijnt! En Piet zegt hijgend:

"Oh, wat is die zak toch zwaar!"

Ieder kind wil wat vertellen.

Sint zegt: "Kom maar bij me staan.

Om de beurt dan hoor ik alles!

Piet, geef jij de pakjes aan?"

Sint en Piet moeten vertrekken.

Ja, het feest is weer voorbij.

Zingen, zwaaien en bedanken -

Sint vond het een geweldig verjaarspartij.

Uit

Patrick, Daan en Kim  spelen een spelletje in de speeltuin. Patrick en Daan gooien Kim's teddybeer naar elkaar toe. Kim moet hem pakken.

Maar zo te zien vindt Kim het helemaal niet zo'n leuk spelletje om te spelen.

"Waarom doe je je best niet, Kim?" vraagt Patrick. "Ik vind het niet een leuk spelletje! Ik mijn teddybeer terug!" zegt Kim. 

"Jij bent veel te groot voor een teddybeer!" zegt Daan.

"Ik wil naar huis!" zegt Kim. 

""Kinderen, wat is hier aan de hand? Is alles in orde? vraagt de moeder van Daan.

"Ik weet niet wat er aan de hand is met Kim," zegt Patrick. "We waren aan het spelen en ineens wil Kim niet meer.

Ik snap er niets van."

 "Mmmmmmmm, dat is niets voor Kim. Ze heeft altijd plezier wanneer jullie samen spelen. 

Vond je het spelletje wel zo leuk dat jullie speelden, Kim?"

"Nee, ik vind dit spelletje helemaal niet leuk! Zij pakken mijn teddybeer af en beginnen ermee te gooien. 

Dat vind ik helemaal niet leuk!"

"Hoe moesten wij nu weten dat je het spelletje niet leuk vond?" vraagt Daan.

"Het is belangrijk te luisteren naar wat mensen zeggen, maar je moet ook goed letten op hoe ze kijken en wat ze doen met hun lichaam." 

"Als jullie goed naar Kim hadden gekeken hadden jullie gezien dat ze niet aan het lachen was, 

dat haar ogen sip kijken en dat haar schouders een beetje omlaag hangen. Kim werd steeds verdrietiger."

"Het spijt ons Kim, we gaan dat spelletje niet meer spelen. We gaan wat anders doen," zegt Daan.

We willen niet dat je verdrietig wordt en dat je niet meer met ons wilt spelen,"  zegt Patrick. 

"We zijn vrienden! We verzinnen iets wat we allemaal leuk vinden!"

Het is belangrijk dat je naar je vrienden luistert. En goed opletten hoe ze kijken en wat ze doen met hun lichaam.

Als ze niet blij kijken, kan dit betekenen dat er iets niet okay is. Vraag je vriendje dan wat er aan de hand is.

Zo voelt de ander zich veel beter en los je het probleem vast gauw op.

Thomas is zindelijk. Allang! 

Dus mag hij naar de Pietenschool. 

Daar heet iedereen Piet. 

Op de spannende eerste dag doet Pietje Thomas al gelijk mee met de andere Pietjes en leert een heleboel pietendingen. 

Maar moet hij dan niet even tussendoor naar de wc, vraagt de juf. 

Nee hoor! Dat bepaalt Pietje zelf wel...

"Kak. Poep. Pies. Kak. Poep. Pies!"

Thomas stampt over straat. Bij elke stap zegt hij iets vies.

"Kak. Poep. Pies. Kak. Poe ..."

"Ophouden, Thomas," zegt mama. "Of moet je naar de wc? Dan gaan we terug naar huis."

Thomas houdt zijn mond. Hij wil niet naar huis. 

Hij wil naar de Pietenschool. Vandaag is zijn eerste dag.

"Dag, Thomas," zegt juf. "Daar ben je eindelijk."

Thomas knikt. 

Hij kent deze school. 

Zijn zus gaat erheen.

Hij wilde er ook graag naartoe.

Maar dat mocht pas als hij vier jaar was én geen luier meer droeg. Zoals nu.

"Ik ga je Pietje noemen," zegt juf.

"Dat weet ik allang," zegt Thomas.

Op de Pietenschool heten alle kinderen Piet. 

Zij worden later het hulpje van Sinterklaas. 

Ook zijn zus heet hier Piet. Maar thuis niet. Daar heet ze Sophie.

Juf laat Pietje Thomas alles zien.

Waar het marsepeinmagazijn is en het speculaaslokaal.

Waar het speelgoedpakhuis is en de klimgymzaal.

Er is één plek die ze het allerbelangrijkst vindt.

Er staan twee letters op de deur, de W en de C.

"Wat denk je dat hier staat?" vraagt juf. 

"Waar zouden we zijn? Heb je enig idee?"

"Natuurlijk," zegt Pietje.

"Dat is de chocoladeletterkast.

Pietje vergist zich. 

Als juf de deur opendoet, ziet hij een wc. 

Met daarnaast een toren van rollen sinterklaaspapier.

"Die zijn om cadeautjes mee in te pakken," weet Pietje.

Maar juf zegt: "Het is wc-papier. 

Dat vind je nergens zo mooi als hier."

Pietjes groep zit vol andere Pietjes. 

Juf geeft ze allemaal een stukje deeg. Het voelt als klei.

"Je mag er kleine balletjes van draaien," legt juf uit.

Ze wil het voordoen, maar Pietje snapt het al.

"Keuteltjes," zegt hij.

"Inderdaad, daar lijken ze wel een beetje op," zegt juf. 

"Die gaan we straks bakken. Dan worden het pepernoten."

Bij de gymles helpen grote Pieten de kleine Pieten.

Want ze leren lastige dingen, zoals touwklimmen.

Dat  kan ik allang," zegt Pietje.

Hij klimt in een touw tot aan het plafond. 

Er is geen ander Pietje dat zo hoog durft.

"Dat is mijn broertje," zegt de zus van Pietje trots.

"Aha, dit is dus het broertje dat het nog steeds in z'n broek doet?" lacht een grote Piet.

Voorzichtig glijdt Pietje naar beneden. 

Met het touw tussen zijn benen.

"Goed joh," zegt zijn zus. 

Dan fluistert ze in Pietjes oor: "Is je broek nog schoon? 

Je stinkt een beetje." 

Pietje zegt: "Ik liet een scheetje."

Het is een drukke dag voor Pietje.

Hij bouwt een huis van speculaas, en verkleedt zich als Sinterklaas.

Hij maakt figuurtjes van marsepein, en speelt voor paard op het schoolplein.

Hij klimt als snelste steeds naar boven, hij haalt keutels uit de oven.

en drinkt water uit de kraan. Pietje doet van alles, 

behalve ... naar de wc gaan.

"Wat zit je toch te wiebelen, Pietje," zegt juf. "Moet je soms plassen?" 

"Nee hoor," zegt Pietje. 

Hij zit samen met andere Pietjes in de kring. Ze eten pepernoten en luisteren naar juf, 

die voorleest. 

Maar nu is juf gestopt met lezen. 

"Ga toch maar 

naar de wc," zegt ze. 

"Voor de zekerheid. 

En vergeet je handen 

niet te wassen."

Op de gang komt Pietje langs de kamer van Sinterklaas.

Pietje gluurt naar binnen.

Het is een deftige kamer met goudbehang.

Sinterklaas zit achter zijn bureau.

Hij bladert door een groot, dik boek.

"Is daar iemand?" vraagt hij.

Pietje schrikt.

"Ik ga naar de wc," zegt hij gauw.

"Goed zo, knul," roept Sint hem na.

Aan het eind van de schooldag huppelt Pietje naar de glijbaan, die vanaf het dak naar beneden gaat.

"Kak, poep, drol, mijn broek zit vol," zingt hij.

"Even wachten, Pietje," roept juf.

"Niet met een volle broek van de glijbaan gaan!"

Pietje luistert niet. Hij gaat zitten en roetsjt van de glijbaan. Naar zijn moeder, die op het schoolplein staat. 

Hij zingt opnieuw: "Kak, poep, drol, mijn broek zit vol."

"Een volle broek?" Mama is verbaasd.

"Wat jammer nou, Pietje Thomas!"

"Maar het is een cadeautje voor jou," zegt hij.

Uit zijn broekzak haalt Pietje een pakje.

"Dat lijkt wel wc-papier," zegt mama. 

Voorzichtig maakt ze het los.

"Er zit toch niks geks in? vraagt ze. "Het voelt warm."

"Het zijn pepernoten," verklapt Pietje. 

"Zelf gemaakt."

Mama lacht. "Die gaan we thuis opeten. Ga je mee?"

"Nee," zegt Pietje. "Eerst naar de wc. Ik moet HÉÉL nodig!"

UIT