Ayana (37 jaar) is opgenomen in een psychiatrische kliniek vanwege een ernstige depressie met suïcidale gedachten. Het kost haar veel moeite om uit bed te komen. Het liefst ligt ze de hele dag onder de dekens met de gordijnen dicht.
Begeleider Floor heeft het verslag van de psychiater en de psycholoog in het elektronisch cliëntendossier gelezen. Vandaag heeft ze een activiteit met Ayana gepland. Ik moet er eerst maar eens voor zorgen dat ze uit bed komt, denkt Floor. Na heel wat overredingskracht van Floor lukt het Ayana om op te staan. Ze loopt naar de woonkamer en ploft op de bank neer. 'Pfff, dat kost me echt veel energie hoor', zegt Ayana. 'Dat weet ik, maar je hebt me laatst verteld dat bewegen je uiteindelijk ook energie oplevert', zegt Floor. 'Ja, dat klopt. Maar het opstarten is een grote klus voor me', zegt Ayana. 'En wat gebeurt er met je als je eenmaal opgestart en in beweging bent?', vraagt Floor. Ze weet het antwoord eigenlijk al, maar ze wil het graag nog een keer van Ayana zelf horen. Als Ayana het zelf aangeeft, is de motivatie groter om aan haar doel te werken. Terwijl Ayana nadenkt, pakt Floor het ondersteuningsplan erbij. Daar leest ze de eerste ondersteuningsvraag van Ayana: 'Ondersteun mij bij het dagelijks zelfstandig starten van een bewegingsactiviteit'. Het bijbehorende doel staat eronder: 'Over drie maanden onderneemt Ayana dagelijks zelfstandig een bewegingsactiviteit van minimaal een halfuur'. Floor kijkt op als Ayana opstaat van de bank. 'Ik weet het, Floor, ik moet me er zelf toe zetten om wat te bewegen. Uiteindelijk voel ik me daarna meestal een stuk beter.' Ayana loopt naar de tuin en begint aan de geplande buitenactiviteit 'onkruid tussen de planten uittrekken'.