6V le 30 novembre Littérature romantisme

• Frans
• Middelbare school
• vwo
• Leerjaar 6

le romantisme

au programme

révision romantisme

correction devoirs 

le réalisme

quels sont les mots- clés qui caractérisent le romantisme?

Victor Hugo

Roman historique et social

• Notre Dame de Paris
• Les Misérables

Le Drame romantique

• Hernani

Vanaf 2:32

Victor Hugo is een voorvechter van de democratie en de sociale hervormingen. Wordt beschouwd als een van de belangrijkste en innvloedrijkste Franse romantische auteurs van de 19e eeuw. Hij schreef romans, gedichten, toneelstukken, essays, politieke toespraken en liet ook een uitgebreide briefwisseling na. Hij werd erg beïnvloed door René de Chateaubriand.

Kwam regelmatig in aanvaring met de censuur vanwege de gedurfdheid van een aantal van zijn toneelstukken. Heel veel ophef ontstond rondom het toneelsctuk Hernani. In het voorwoord hiervan viel Hugo de klassieke regels voor theaterstukken aan zoals de eenheid van tijd en van plaats. Het werd een manifest van de romantische beweging. Tijdens de eerste voorstellingen opstanden tussen tegenover elkaarstaande kampen: classicisten versus romantici, republikeinen versus royalisten, liberalen versus conformisten.

Eerste grote roman: Notre Dame de Paris. Een van de intenties van deze roman was om de stad Parijs ertoe aan te zetten de Kathedraal Notre Dame te restaureren. Anecdote: op een dag werd hij rondgeleid door de Notre Dame. Hij liep alleen door een van de klokkentorens en ontdekte daar een Grieks woord, geschreven in de muur. Het woord betekent verttaald: Noodlot. Hugo werd nieuwsgierig naar waarom en wie het in de muur had gezet. Zonder dat hij er enig antwoord op vond of kreeg, ontstond in zijn gedachten het verhaal over een gebochelde klokkenluider. Na de ontdekking van Hugo schijnt het woord verwijderd te zijn. (Boek werd in 1831 gepubliceerd. Speelt zich bijna volledig af in en om de Notre-Dame van Parijs. Gaat om onbeantwoorde liefde van de klokkenluider Quasimodo voor de beeldschone zigeunerin Esmeralda.

Victor Hugo is een voorvechter van de democratie en de sociale hervormingen. Wordt beschouwd als een van de belangrijkste en innvloedrijkste Franse romantische auteurs van de 19e eeuw. Hij schreef romans, gedichten, toneelstukken, essays, politieke toespraken en liet ook een uitgebreide briefwisseling na. Hij werd erg beïnvloed door René de Chateaubriand.

Kwam regelmatig in aanvaring met de censuur vanwege de gedurfdheid van een aantal van zijn toneelstukken. Heel veel ophef ontstond rondom het toneelsctuk Hernani. In het voorwoord hiervan viel Hugo de klassieke regels voor theaterstukken aan zoals de eenheid van tijd en van plaats. Het werd een manifest van de romantische beweging. Tijdens de eerste voorstellingen opstanden tussen tegenover elkaarstaande kampen: classicisten versus romantici, republikeinen versus royalisten, liberalen versus conformisten.

Eerste grote roman: Notre Dame de Paris. Een van de intenties van deze roman was om de stad Parijs ertoe aan te zetten de Kathedraal Notre Dame te restaureren. Anecdote: op een dag werd hij rondgeleid door de Notre Dame. Hij liep alleen door een van de klokkentorens en ontdekte daar een Grieks woord, geschreven in de muur. Het woord betekent vertaald: Noodlot. Hugo werd nieuwsgierig naar waarom en wie het in de muur had gezet. Zonder dat hij er enig antwoord op vond of kreeg, ontstond in zijn gedachten het verhaal over een gebochelde klokkenluider. Na de ontdekking van Hugo schijnt het woord verwijderd te zijn. (Boek werd in 1831 gepubliceerd. Speelt zich bijna volledig af in en om de Notre-Dame van Parijs. Gaat om onbeantwoorde liefde van de klokkenluider Quasimodo voor de beeldschone zigeunerin Esmeralda.

Victor Hugo (1802-1885)

écrivain, poète, dramaturge, homme d'état

chef de file du romantisme: 

le poète a une mission (débat politique/ idées sociales)

rompre avec les règles classiques  

préface de Cromwell (bases du drame romantique)

la bataille d'Hernani (les anciens  contre les modernes)

belangrijke werken zijn oa Notre dame de Paris en Les misérables (la misère humaine)

Demain dès l'aube ( 4 ans après la noyade de sa fille Léopoldine) 

* lees eerst het gedicht en luister daarna het liedje (rechts)

Demain des l' aube

Demain, dès l'aube, à l'heure où blanchit la campagne, 

Je partirai. Vois-tu, je sais que tu m'attends.

J'irai par la forêt, j'irai par la montagne.

Je ne puis demeurer loin de toi plus longtemps. 

Je marcherai les yeux fixés sur mes pensées, 

Sans rien voir au dehors, sans entendre aucun bruit,

Seul, inconnu, le dos courbé, les mains croisées,

Triste, et le jour pour moi sera comme la nuit.

Je ne regarderai ni l'or du soir qui tombe, 

Ni les voiles au loin descendant vers Harfleur,

Et quand j'arriverai, je mettrai sur ta tombe

Un bouquet de houx vert et de bruyère en fleur. 

Les Contemplations

1. Noteer minimaal 4 woorden waaraan je kunt zien dat het om een trieste tocht gaat.

Vertaling demain des l'aube:

Voor dag en dauw

Voor dag en dauw, als licht al aanbleekt op het lover,
Ga ik op pad. Ik weet wel dat jij op mij wacht.
Ik trek de bossen door en trek de bergen over,
Ik heb te vaak ver van jou mijn dagen doorgebracht.

Ik ga, ik hoor geen geluiden, kijk niet om me heen
En houd mijn ogen slechts gericht op mijn gedachten:
Een onbekende, met gekruiste handen, krom, alleen,
Verdrietig, en mijn dagen zullen zijn als nachten.

Ik kijk niet hoe het avondgoud wordt ingebed
Noch naar de zeilen die Harfleur haast binnenglijden;
En eenmaal bij je grafsteen leg ik een boeket
Van groene hulst vermengd met bloesemende heide.

 

Vertaling: Koen Stassijns

Hoe lang moet de dichter lopen, noteer de woorden.

Vertaling demain des l'aube:

Voor dag en dauw

Voor dag en dauw, als licht al aanbleekt op het lover,
Ga ik op pad. Ik weet wel dat jij op mij wacht.
Ik trek de bossen door en trek de bergen over,
Ik heb te vaak ver van jou mijn dagen doorgebracht.

Ik ga, ik hoor geen geluiden, kijk niet om me heen
En houd mijn ogen slechts gericht op mijn gedachten:
Een onbekende, met gekruiste handen, krom, alleen,
Verdrietig, en mijn dagen zullen zijn als nachten.

Ik kijk niet hoe het avondgoud wordt ingebed
Noch naar de zeilen die Harfleur haast binnenglijden;
En eenmaal bij je grafsteen leg ik een boeket
Van groene hulst vermengd met bloesemende heide.

 

Vertaling: Koen Stassijns

3. In de laatste versregel legt de dichter hulst en dopheide op het graf. Dit zijn planten die in de winter hun bladeren niet verliezen. Zij blijven dus altijd groen. Waarvan kunnen deze planten voor een gelovig iemand een symbool zijn?

1. van de vergankelijkheid van de tijd
2. van het eeuwig leven in het hiernamaals
3. van een onbeantwoorde liefde
4. van de dood

Quelques thèmes du Romantisme sont: 

Il y a plusieurs réponses possibles

1. l'harmonie
2. les sciences
3. le culte du moi
4. la nostalgie

Le Romantisme

Le Réalisme

Les sentiments

Ailleurs

la pauvreté

la mélancolie

objectivité

descriptions détaillées

la poésie lyrique

le roman social

le roman historique

la vie quotidienne

Victor Hugo

Alfred de Musset

René de Chateaubriand

Alphonse de Lamartine

Charles Baudelaire

Alexandre Dumas

Madame de Staël

Le lac

Les trois Mousquetaires

Notre Dame de Paris

Les Fleurs du Mal

Corinne

Les confessions d'un

enfant du siècle

Atala

Hernani

De Dreyfusaffaire was een gerechtelijk schandaal dat rond 1900 grote gevolgen had in de Franse politiek. Het draaide om de onterechte veroordeling van de Joods-Franse officier Alfred Dreyfus (1859-1935). Dreyfus werd er valselijk van beschuldigd een spion voor Duitsland te zijn. De doorslaggevende rol in de openbaarmaking van het schandaal werd gespeeld door de schrijver Émile Zola.

Dreyfus' veroordeling op 15 oktober 1894 bleek achteraf gebaseerd op valse verklaringen en op documenten die door de werkelijke spion – Ferdinand Walsin-Esterhazy – geformuleerd waren. Dreyfus werd uit zijn rang gezet en op 5 januari 1895 in een geheim proces tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld, die hij op Duivelseiland moest uitzitten.

BIOGRAPHIE EMILE ZOLA - Avec les Rougon-Macquart, Emile Zola a créé le roman naturaliste. Dans J'accuse, il dénonce l'antisémitisme. Auteur aux multiples talents, il a marqué les consciences de la fin du XIXe siècle.

Émile Zola (1840-1908) est un écrivain, journaliste et critique d’art, chef de file du mouvement naturaliste. Il naît à Paris mais passe son enfance à Aix-en-Provence. La mort du père à laissé la famille en difficulté financière, et Émile est très vite contraint d’abandonner ses études. Il travaille comme commis chez Hachette et y finira sa carrière comme chef de publicité. En 1866, décide de vivre de sa plume. En 1867 paraît Thérèse Raquin qui fait scandale pour la noirceur de l’histoire et le caractère dépravé de ses personnages. Ce roman jette surtout  les prémices du mouvement naturaliste, qui associe au récit une étude quasi scientifique du comportement humain. L’Assommoir, septième roman du cycle des Rougon-Macquart, publié en 1877 est son premier grand succès littéraire. En 1894, l’affaire du capitaine Dreyfus éclate et divise la France et Émile Zola prend sa défense dans un article historique, J’accuse … !  publié dans l’Aurore et qui lui vaut une condamnation pour diffamation le poussant à l’exil. Il meurt peu après son retour à Paris et ses cendres sont déplacées au Panthéon en 1908.

Écrivain fécond, disciple de Flaubert, Guy de Maupassant est l'auteur de contes, de nouvelles et de romans. Observateur privilégié de la paysannerie normande, de ses malices et de sa dureté, l’écrivain élargit son domaine à la société moderne tout entière, La Parure

Mathilde a épousé, faute de mieux, Charles Loisel, un employé de ministère. Leur existence, sans luxe, ne satisfait pas la jeune femme qui s'ennuie. Tout change quand Charles parvient à obtenir des invitations pour une soirée qui réunira tous les notables de la ville. Pour ne pas avoir à rougir face aux atours des autres épouses, Mathilde demande à Charles qu'il lui offre une robe de soirée. La tenue étant incomplète sans une parure de bijoux, elle emprunte à une amie une rivière de diamants pour la soirée. Mais la malheureuse la perd sur le chemin du retour. Le couple s'endette lourdement pour la remplacer au plus vite... Le déclin de sa santé mentale, avant même l’âge de trente ans, le porte à s’intéresser aux thèmes de l'angoisse et de la folie. Passant du réalisme au fantastique, Maupassant refuse les doctrines littéraires. Comptant parmi les écrivains majeurs du xixe siècle, il se rattache à une tradition classique de mesure et d’équilibre et s'exprime dans un style limpide, sobre et moderne

La Parure

Mathilde a épousé, faute de mieux, Charles Loisel, un employé de ministère. Leur existence, sans luxe, ne satisfait pas la jeune femme qui s'ennuie. Tout change quand Charles parvient à obtenir des invitations pour une soirée qui réunira tous les notables de la ville. Pour ne pas avoir à rougir face aux atours des autres épouses, Mathilde demande à Charles qu'il lui offre une robe de soirée. La tenue étant incomplète sans une parure de bijoux, elle emprunte à une amie une rivière de diamants pour la soirée. Mais la malheureuse la perd sur le chemin du retour. Le couple s'endette lourdement pour la remplacer au plus vite...

La Parure

Mathilde a épousé, faute de mieux, Charles Loisel, un employé de ministère. Leur existence, sans luxe, ne satisfait pas la jeune femme qui s'ennuie. Tout change quand Charles parvient à obtenir des invitations pour une soirée qui réunira tous les notables de la ville. Pour ne pas avoir à rougir face aux atours des autres épouses, Mathilde demande à Charles qu'il lui offre une robe de soirée. La tenue étant incomplète sans une parure de bijoux, elle emprunte à une amie une rivière de diamants pour la soirée. Mais la malheureuse la perd sur le chemin du retour. Le couple s'endette lourdement pour la remplacer au plus vite...