Daar zitten we dan. Op een bankje. Met z'n tweeën. Ze kijkt recht vooruit. Ik kijk opzij en neem haar uiterlijk in mij op. Ze is prachtig. Ze kijkt mij aan, maar ik kan haar gevoel niet peilen.
"Ik denk echt dat dit de beste beslissing is," zeg ik zachtjes.
"Ja, dat zal wel," zegt ze emotieloos. Ik hoopte op een ander antwoord, maar ik denk dat ze het allemaal nog niet beseft.