Een Duitse vrouw vertelde over een gebeurtenis in 1942 in Stuttgart:
Ik zat in de tram. Die was overvol. Een oude vrouw stapte in. Haar voeten waren zo gezwollen, dat ze uit haar schoenen puilden. Ze droeg de zes-puntige davidster op haar jas. Ik stond op zodat de oude vrouw kon zitten. Hiermee lokte ik - hoe kan het anders - de zo vaak geuite 'volkswoede' uit. Iemand riep: 'Eruit!' Al snel riep een koor van stemmen: 'Eruit!' Te midden van die stemmen hoorde ik iemand woedend zeggen: 'Jodenslaaf! Je hebt geen eigenwaarde!' De tram stopte tussen twee haltes. De conducteur beval: 'Eruit, allebei!'