Uit het juryrapport voor de Inktspotprijs 2020
Het noodlot van de politieke tekenaar is dat hij, gedreven door de actualiteit, vrijwel altijd met gestrekt been in een kwestie stapt. Reflectie gaat razendsnel in een cartoonistenhoofd, terwijl de handen van de tekenaar al bezig zijn de boodschap in een zo helder en krachtig mogelijke vorm te stoppen. Hij of zij denkt al tekenend. Dat die boodschap niet altijd een stevig standpunt hoeft te zijn, maar ook twijfel en relativiteit kan tonen, dat is het leuke.
Maar dit jaar hadden ze het wel heel moeilijk, onze tekenaars, want het was natuurlijk een bizarre periode, corona raakte iedereen, óók in zijn persoonlijke habitat. In de 108 tekeningen die werden ingezonden voor de Inktspotprijs, zie je een duidelijke cesuur: vóór 12 maart 2020 en erna. Het was – en is – heel moeilijk om grip te krijgen op een pandemie. De kranten stonden bol van artikelen van schrijvers, filosofen, artsen en ervaringsdeskundigen die vele, vele woorden tot hun beschikking kregen om vele, vele standpunten van alle kanten te belichten. Er werd gefoeterd en gezeurd.
Maar die arme tekenaars? Die moesten, zoals altijd, in één beeld iets duiden, iets overweldigends, waarvan niemand de afloop wist. Maar ze bleven overeind.
De Inktspotprijs 2020 gaat naar iemand die de gevolgen van de pandemie zowel dichtbij haalt als doortrekt tot een mondiaal probleem.
Het knappe van de winnende prent, Alles wordt weer normaal, van Len Munnik is dat hij niet zo zeer confronteert als wel tot nadenken dwingt.