Schaamteloos misbruikten de nazi's de Olympische Spelen in 1936 voor hun oorlogspropaganda.
Hitler staat met zijn oorlogsretoriek lijnrecht tegenover de olympische gedachte. Begrip en verzoening is wel het laatste waar de NSDAP voor is opgericht. De partij had er al schande van gesproken dat tijdens de Spelen in 1932 in LA 'zuivere' Duitsers waren uitgekomen tegen negers, Joden en andere inferieure rassen.
Volgens Hitler en Goebbels vormen Joden en marxisten de belichaming van het kwalijke internationalisme, en de olympische beweging koestert dat juist.
Olympische droom: een universele, opvoedkundige droom van vrede en kansen op deelname voor iedereen, zonder invloed van politiek of godsdienst.
De bedenker van de moderne Spelen, Pierre Baron de Coubertin (1863-1937), koesterde de idealen van vrede en verdraagszaamheid, dat kun je van Hitler niet zeggen.
Joden hoefden niets te vrezen en konden gewoon meedoen aan de Spelen: op sportief gebied hoefden zij niets te vrezen. Na deze belofte lopen de discussies in veel landen hoog op, aangezien de vraag centraal komt te staan of je de nazi's wel op hun woord kunt vertrouwen.
Veel landen wordt er uitgebreid gedebatteerd over deelname aan deze Spelen.
De oude Spelen in Olympia gingen ten alle tijden door. Maar de nieuwe Spelen werden in 1916 bijv. afgelast vanwege WOI.
En zo apolitiek zijn de Spelen niet: Duitsland mocht na WOI 2x niet meedoen aan de spelen, vanwege de gruwelen in de loopgraven.
Ook het toewijzen van de Spelen in 1936 aan Berlijn had politieke achtergronden. Het besluit werd al in 1929 gemaakt, een verzeling van de reintegratie van Duitsland in de internationale gemeenschap zeer op zijn plaats leek.
De Spelen van 1936: over langs Unter den Linden (de 19e eeuwse pronkstraat) en in de zijstraten hangen olympische vlaggen en hakenkruisvlaggen.
Nergens zie je "voor joden verboden", je zou bijna denken dat de verhalen over onderdrukking en intimidatie overdreven zijn.
Tijdens het defile wordt standaard de Olympische groet gebracht. Klein probleem: de Olympische groet lijkt sprekend op de nazi groet.
Tot 1936 vormde het strekken van de rechterarm niet zo'n kwestie op de Spelen, maar nu de nazi's de groet hebben overgenomen. De meeste afgevaardigden besluiten hun arm naar beneden te houden.
Hitler wordt gepresenteert als 'vredeskanselier', hij loopt tussen de atleten, maar ook soldaten door naar de hoogwaardigheidsbekleders. Als Hitler met zijn gevolg langs de Marathontoren het volledig uit natuursteen opgebouwde stadion binnengaan, is er enorm gejuich en luidkeels "Heil Hitler" te horen.
Onderweg naar het ereterras krijgt Hitler bloemen aangerijkt, waarna hij zijn weg vervolgt onder de klanken van de huldigingsmars van Richard Wagner. Het beeld van Hitler als de brenger van daadkracht en vrede lijkt met elke stap overtuigender te worden.
Daarna volgen de klanken van Das Deutschlandlied, gevolgd door het Horst Wessellied: de samenvoeging van het volkslied met het lied van de NSDAP geeft aan hoezeer partij en staat in het totalitaire Duitsland zijn samengevloeid.