Daar wil ik bijhoren

Daar wil ik bijhoren

Een gedicht van Toon Hermans

Er moeten mensen zijn

die zonnen aansteken,

voordat de wereld verregent.

Er moeten mensen zijn

die aan de uitgang van het kerkhof

ijsjes verkopen,

en op de puinhopen

mondharmonica spelen.

Er moeten mensen zijn,

die op hun stoelen gaan staan,

om sterren op te hangen

in de mist.

Die lente maken

van gevallen bladeren,

en van gevallen schaduw,

licht.

Er moeten mensen zijn,

die ons verwarmen

en die in een wolkeloze hemel

toch in de wolken zijn

zo hoog

ze springen touwtje

langs de regenboog

als iemand heeft gezegd:

kom maar in mijn armen

Bij dat soort mensen wil ik horen

Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen

ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn

die op het grijze asfalt

in grote witte letters

LIEFDE verven

Mensen die namen kerven

in een boom

vol rijpe vruchten

omdat er zoveel anderen zijn

die voor de vlinders vluchten

en stenen gooien

naar het eerste lenteblauw

omdat ze bang zijn

voor de bloemen

en

 bang zijn voor:

ik hou van jou

er moeten mensen zijn

met tranen

als zilveren kralen

die stralen in het donker

en de morgen groeten

als het daglicht binnenkomt

op kousenvoeten

Weet je,

er moeten mensen zijn,

die bellen blazen

en weten van geen tijd

die zich kinderlijk verbazen

over iets wat barst

van mooiigheid

Ze roepen van de daken

dat er liefde is en wonder

als al die anderen schreeuwen:

alles heeft geen zin

dan blijven zij roepen:

neen, de wereld gaat niet onder

en zij zien in ieder einde

weer een nieuw begin

Zij zijn een beetje clown,

eerst het hart

en dan het verstand

en ze schrijven met hun paraplu

i love you in het zand

omdat ze zo gigantisch

in het leven opgaan

en vallen

en vallen

en vallen

en OPSTAAN

Bij dát soort mensen wil ik horen

die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen

ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

de muziek gaat DOOR

de muziek gaat DOOR

en DOOR

Toon Hermans